خبری بود که حوالی ساعت ۲۲ شب ۱۸ اردیبهشت سال جاری در فضای مجازی به سرعت پخش و مردم تبریز بویژه بازاریان را دچار شوک کرد به طوری که بسیاری از مردم تا پاسی از شب اخبار را دنبال می کردند و منتظر شنیدن خبر خوش خاموشی آتش بودند.
شب سختی بود آتش تنها بر جان بازار تاریخی تبریز، قلب تپنده این شهر نیفتاده بود آتش داشت در دل بازاریان و خانواده هایشان که در آن سرای مغازه داشتند زبانه می کشید. شاید این آتش ساعاتی دیگر خاموش می شد اما آتشی که بر دل خانواده های مصیبت دیده افتاده بود حالاحالاها خاموش شدنی نیست.
تجسم بازاریانی که تا صبح دم طلوع در بازار نزدیک مغازه هایشان زانوی غم بغل گرفته بودند کار چندان سختی نبود با سوختن هر وجب از بازار دودری، اضطراب و آشوب دلهایشان بیشتر و بیشتر می شد و بند از بند وجودشان می گسست و با خاکستر و دود بالا می رفت. غروب چهارشنبه تلخ، غروب هست و نیستشان بود و با چشمان خیس نظاره گر دود شدن حاصل سال ها تلاش و کارشان در این حجره ها بودند. طلوع صبح پنجشنبه تازه غروب امیدبه زندگی بود.
در این بحبوبه و وضعیت نابسامان اقتصادی چه کسی هست که حال و روز این عده کثیر را نفهمد و درک نکند. هرچند در این میان عده معدودی هم بودند که با گذاشتن کامنت هایی زیر پست های مربوطه از جمله «کاش این آتش بر بازار زرگران یا دلار می افتاد» نوعی عقده گشایی می کردند اما عموم مردم اولین کلمه ای که بعد از مشاهده یا شنیدن خبر اتش سوزی بر زبانشان جاری می شد گفتن کلمه «یازیخلار» و خدا کمکشان کند بوده و هست.
سوختن ۱۰۰-۱۲۰ مغازه یعنی سوختن ۱۲۰ خانواده به طور مستقیم که همه هستی و سرمایه شان را یک شبه از دست دادند. ۱۲۰ خانواده یعنی صدها نفر که معیشتشان دچار اختلال شد و آسیب های اجتماعی زیادی که با مختل شدن اقتصاد خانواده گریبانگیر فرزندان می شود بنابراین نباید به سادگی از کنارش رد شد و با گذشت چند روز فراموششان کرد.
بازاریان تبریز در طول تاریخ در مواقع حساس و بحرانی حماسه ای دیدنی از همدلی و اتحاد به نمایش گذاشته و به یاری هموطنان و همشهریانشان شتافته اند و مسلما این همدلی در بین همکاران خود نمود بیشتری خواهد داشت.
بازار به عنوان بنیادی اقتصادی و نهادی اجتماعی به دلیل کارکردهای گسترده‌اش، در همه جای زندگی شهری تأثیر می‌گذارد و فعال‌ترین و فراگیرترین مرکز حیات شهری محسوب می شود و همه ساکنان را به همدیگر پیوند می‌دهد.
پرواضح است که حیات در این بخش از بازار تبریز بار دیگر جریان خواهد داشت همانطور که ده سال پیش هم که اتش برجان این بخش از بازار افتاد توانست اقتدار خود را حفظ کند و جانی دوباره یابد. بار دیگر کاسبان صبح کرکره ها را بالا خواهند کشید و لبخندی پر از زندگی و نشاط و امید بر لبشان جاری خواهد شد. کافیست همه باهم باشیم از مردم این شهر گرفته تا تاجران، بازاریان؛ مسئولین و کسبه همدل و متحد آستین ها را بالا بزنند و جانی دوباره به ایکی قاپیلی تبریز ببخشند.
یادداشت از طیبه شایان
انتهای پیام/