بازنگری در اولویت‌ های ملی پس از جنگ ۱۲ روزه/ اکنون زمان بازنگری هاست

دوازده روز از جنگ تحمیلی و کم‌سابقه بین ایران و اسرائیل سپری شده و شاید حالا، پس از فروکش کردن نسبی آتش‌ها، فرصتی فراهم شده باشد تا فارغ از هیجان و شعار، به بازنگری واقع‌بینانه‌تری از شرایط کشور بپردازیم.
واقعیت تلخ این است که ایران در مواجهه با تهدیدی چنین مستقیم، آمادگی کافی نداشت. از ضعف در پدافند هوایی تا تأخیر در اطلاع‌ رسانی و ساماندهی عمومی، نشانه‌هایی بود از آن‌چه شاید سال‌هاست در سایه‌ی اولویت‌های نادرست به حاشیه رفته (امنیت ملی فراگیر).
در جهانی پرمخاطره، «ایران قوی» تنها با خطابه و شعار نمی‌تواند بقا یابد. اقتدار واقعی، در توان دفاعی مدرن، در انسجام ملی، و در تکیه بر سرمایه انسانیِ کارآمد معنا پیدا می‌کند. نیروی انسانی جوان، نخبه و پرانرژی کشور، به‌ویژه متولدان دو دهه اخیر، نه تهدید که تنها فرصت نجات این سرزمین‌اند.
اما تا وقتی همچنان انرژی سیاست‌گذاران صرف کنترل پوشش دختران یا اعمال سلیقه در سبک زندگی مردم شود، این فرصت طلایی نیز مثل بسیاری از فرصت‌های دیگر خواهد سوخت.
این بحران به‌خوبی نشان داد که وقت آن رسیده پوست‌اندازی کنیم. سیاست‌های داخلی باید بازتعریف شود؛ نه در چارچوب امنیتی و محدودکننده، بلکه بر مبنای خواست و نیاز واقعی مردم. در این دوازده روز، مرز بین وطن‌دوستی و فرصت‌طلبی نیز نمایان‌تر از همیشه شد. آنانی که جانانه از کشور دفاع کردند، چه در میدان نبرد و چه در میدان رسانه، همان‌هایی هستند که گاه صدای‌شان شنیده نمی‌شود. وقت آن است که به آن‌ها گوش دهیم.
دولت و نظام سیاسی، اگر خواهان بقا و مشروعیت‌اند، باید نشان دهند که نه تنها حمایت مردم را می‌طلبند، بلکه برای این حمایت، برنامه و قدردانی نیز در آستین دارند. بازنگری در سیاست‌های فرهنگی، اجتماعی و امنیتی از جمله الزامات این دوران است. تمرکز بر دشمن خارجی نباید پوششی باشد برای ناکارآمدی‌های داخلی.
در نهایت، تهدید جنگ ممکن است تکرار شود. این بار شاید سنگین‌تر و پیچیده‌تر. اما اگر در همین امروز در پی نوسازی سیاست‌های کلان کشور نباشیم، فرداهایی که در راه‌اند، تنها هشدار نیستند؛ بلکه تهدیداتی بالفعل‌اند.
انتهای پیام/