میراث پدرخوانده

تیمی که پیش از آن در زمان مدیریت سردار آجرلو هم پنجره نقل و انتقالاتی‌اش بسته شده بود و هم از خرید بازیکنان مطرح ناتوان بود و همین موضوع باعث شد تا همه فوتبال دوستان آذربایجان‌شرقی از انتقال مالکیت باشگاه تراکتورسازی به زنوزی حمایت کنند.
زنوزی که از همان ابتدا با شعار قهرمانی تراکتور در لیگ برتر فوتبال ایران کار خود را در این باشگاه شروع کرد، با خرید بازیکنان مطرح فوتبال ایران خیلی زود نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت؛ به خدمت گرفتن بازیکنان بزرگی همچون اشکان دژاگه، مسعود شجاعی، احسان حاج صفی که سه کاپیتان تیم ملی ایران در جام جهانی بودند و یا حضور رشید مظاهری دیگر ملی پوش ایران و همچنین خرید بازیکنان نام آشنای لیگ برتر ایران و بازیکنان خارجی با کیفیت نشان از اهداف بزرگ این مالک پر سر و صدا را داشت.
تراکتور در این سال‌ها علاوه بر خرید‌های بزرگ اقدامات جالب و ابداعی را برای نخستین بار در ایران انجام داد؛ از برگزاری جشن بزرگ پیراهن و رونمایی از لوگو جدید تیم تا ساخت هتل و ورزشگاه اختصاصی مدرن و همچنین تشکیل شبکه رسمی باشگاه باعث شد تا هواداران از عملکرد سال اول زنوزی شگفت‌زده شوند.
البته زنوزی در این مدت با حضور متعدد در برنامه‌های سراسری صدا و سیما و انتقاد شدید از تبعیض بین تیم‌های تهرانی و شهرستانی باعث افزایش محبوبیت خود میان هواداران تراکتور شد؛ بخصوص که با دامن زدن به اختلافات تیم تراکتور با تیم‌های تهرانی هیجان هواداران تیم‌های مقابل را در ورزشگاه شدت داده بود و همواره مشکلاتی در بازی این دو تیم رقم می‌زد.
 
پرونده‌های مالی سنگین با انتخاب‌های نادرست
با شروع سرمایه‌گذاری‌ها در تراکتور و انتشار اخبار رسمی از سوی باشگاه مبنی بر خرید بازیکنان گران قیمت، خیلی زود پای دلالان به سمت این باشگاه باز شد و خرید بازیکنان بی‌کیفیت اما گران قیمت شروع شد و کسی فکر نمی‌کرد این موضوع روزی تراکتور را تا مرز سقوط هم بکشاند؛ بازیکنانی چون کنستانت، حمزوئی، فورچونه و چندین بازیکن دیگر که نه تنها چنگی به دل این تیم نزدند بلکه باعث آبروریزی مدیریتی برای بزرگترین تیم آذربایجان شدند.
اما علاوه بر از دست دادن این بازیکنان یکی دیگر از مشکلات عجیب این تیم، ضعف شدید حقوقی و شکست در دادگاه‌های فوتبال بوده است؛ به طوری‌که قرارداد این بازیکنان به شکلی بسته شد که نه تنها جریمه‌ای در قبال قانون شکنی بازیکنان گرفته نشد، بلکه بهای سنگینی هم به علت قرارداد‌های ضعیف به بازیکنان شاکی پرداخت شد و در آخر پنجره نقل و انتقالاتی تیم بسته شد. البته این موضوع فقط به بازیکنان خارجی ختم نشد بلکه تراکتور در دعوای حقوقی از بازیکنان ایرانی هم شکست خورد که نمونه این پرونده‌ها در جریان تبانی محسن فروزان یا خروج رشید مظاهری از این تیم مشاهده شد.
 
ثبت رکورد جدید در تغییرات مربیان
موضوع مهمی که از همان ابتدای واگذاری تراکتور به بخش خصوصی مورد توجه همگان قرار گرفت، عجول بودن و صبر نداشتن زنوزی در تحقق برنامه‌هایش بود؛ به‌طوری‌که زنوزی در سه سال حضورش در تراکتور به اندازه چند فصل سرمربی عوض کرد. «جان توشاک» معروف ولزی که اولین مربی تراکتور در زمان خصوصی شدن باشگاه بود، برای رسیدن به رویا‌های زنوزی قرارداد ۳ ساله امضاء کرد، ولی ۱۰۰ روز هم دوام نیاورد تا «محمد تقوی» ادامه فصل را روی نیمکت بشیند که او هم بنا به دلایل نامشخص از حضور در نیکمت تیم استعفا داد.
پس از تقوی معمار نسل طلایی فوتبال بلژیک یعنی «جرج لیکنز» برای هدایت تیم به تبریز آمد که او هم نتوانست زیاد دوام بیاورد و خیلی زود از تراکتور جدا شد. پس از لیکنز هم «مصطفی دنیزلی» معروف برای سکانداری تراکتور برگزیده شد که او هم مشخص شد برای تراکتور گزینه مناسبی نیست تا اینکه زنوزی به یک مربی داخلی اعتماد کرد؛ حضور «ساکت الهامی» روی نیمکت تراکتور و قهرمانی تراکتور با این مربی اردبیلی باعث شد تا تراکتور یک جام در دوران زنوزی دشت کند که با محرومیت سنگین الهامی، این بار سازمان لیگ باعث تغییر در نیمکت تراکتور شد.
پس از الهامی، «علیرضا منصوریان» با مخالفت شدید هواداران وارد تبریز شد که او هم با بحث و جدل‌های فراوان با مالک باشگاه سه ماه بیشتر دوام نیاورد تا «فیروز کریمی» به عنوان سرمربی معرفی شود. پس از او هم «رسول خطیبی»، «احد شیخ لاری»، «فراز کمالوند» و در آخر «زوونیمیر سولدو» به عنوان مربیان تراکتور معرفی شدند که هیچکدام از آن‌ها گلی به سر تراکتور نزدند و در این بین هم چند مربی موقت در این تیم حضور یافتند تا اینکه تراکتور در روز‌های پایانی سال با «ارطغرل ساغلام» مجدد وارد مذاکره شد و این مربی ترک به تبریز آمد تا تراکتور رکورد حضور ۱۳ مربی در سه فصل را ثبت برساند.
 
مدیریت بی‌در و پیکر تراکتور
در زمان مالکیت تراکتور تنها رکورد تغییرات مربیان در این تیم ثبت نشد، بلکه ۹ مدیرعامل و سرپرست در طول سه فصل در این تیم حضور یافتند که نشان از بی‌ثباتی کامل در این تیم را داشت. مدیرانی که فقط برای تکذیب آمده بودند و هر خبری که بر علیه باشگاه بود را تکذیب می‌کردند تا پشت پرده مدیریت نالایق باشگاه آشکار نشود؛ هر چند که شرایط به قدری وخیم بود که هیچ مدیری قادر به پنهان کردن ضعف‌ها و بحران‌های باشگاه نشد.
 
تحریم تراکتور توسط مالک متمول
پس از این اتفاقات و آبروریزی مدیریتی در فوتبال آذربایجان، مالک تراکتور نه تنها به هدفش که قهرمانی در لیگ برتر بود نرسید، بلکه بدهی بالا آورد که هیچ کس حقوقی و حقیقی نتواند سهام باشگاه تراکتور را با این وضعیت بخرد و از چنگ زنوزی درآورد. موضوعی که از چند ماه پیش مطرح شده بود و تنها مس سونگون بود که می‌توانست این مشکل را حل کند و تا کنون هیچ اتفاقی در واگذاری آن به شرکت ملی صنایع مس ایران رخ نداده است. البته موضوع جالب در این بین قهر زنوزی و تحریم تراکتور در بدترین زمان ممکن بود که همین موضوع باعث شد تا حال پس از گذشت ۳ فصل از خصوصی شدن تراکتور نه تنها رویای قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران محقق نشود، بلکه روز به روز دغدغه‌های این تیم به قدری کوچک شد که تراکتور حال به جای قهرمانی برای بقاء در لیگ می‌جنگد!