آسمان سیاه، وعده‌های سفید/سهم مردم تبریز فقط سرفه است

به گزارش نصر، هنوز حال و هوای خوش آن دو روزِ بارانی از سرمان نیفتاده بود که غول آلودگی نیروگاه شهرمان عینهو دزد سرگردنه، این دلخوشی را قاپید. ما که کودکی و نوجوانیمان با باران پاییز های تبریز، پر طراوت بود و عشق و حالمان، با نظاره ریز ترین جزئیات کوه های اطرافمان در آیینه بی نقص آسمان و نفس های پاک تکمیل می شد، چند سالی هست که با یکه تازی نیروگاه تبریز، پاکی آیینه مان جابه‌جا لکه دار می شود. دود در این شهر، حکم سایهٔ مرگی‌ست که می‌خزد و نفس‌ جمعیت دو میلیونی تبریز را می‌بُرد. باز اگر بُرد نیروگاه حرارتیمان به قدری بود که تاخت و تاز اش، معنی دار و پر رونق می بود، خیالی نبود ولی وقتی مدیرکل محیط زیست اذربایجان شرقی می گوید که تکنولوژی و تجهیزات قدیمی و غیر استاندارد نیروگاه حرارتی ما، با مصرف بالای آب‌ و تولید آلودگی زیاد، بازدهی و راندمانش حداکثر  ۳۵ درصد است و همچنین وقتی دم به دم خبر آغاز عملیات های بازتوانی نیروگاه به گوش می رسد ولی به دیده، دودش به چشم ملت می رود، آدم حرصش می گیرد که این اسب مرده را هی شلاق می زنند بلکه خوش رقصی کند و این خاک سیاه را از سر شهر جمع کند ولی هیچ به هیچ است!
شده ایم کشور پیش بینی ها! آب و گاز و باد و باران و خاکمان همه بر چرخ پیش بینی ها و توکل ها می گذرند. 
سازمان هوا شناسی می گوید: طی پنج روز آینده در بیشتر مناطق کشور جوی آرام و پایدار خواهیم داشت. 
از طرفی این پایداری را برای احوال ما این چنین تشریح می کند: طی این مدت در شهرهای صنعتی و پرجمعیت از جمله تهران، کرج، قم، اراک، اصفهان، تبریز، مشهد و اهواز، افزایش غلظت آلاینده‌های جوی و کاهش کیفیت هوا پیش‌بینی می شود.
حال این که منظور از کاهش کیفیت هوا، همان وارونگی هواست که در قبال گرد و خاک نیروگاه، به حاشیه رانده شده است. امروز در روز های پایانی آبان ماه، شاخص آلودگی هوای تبریز، ۱۲۵ است؛ عمده دلیل این آلودگی هم مربوط به مازوت سوزی در نیروگاه حرارتی است که به اذعان آقای حسن زاده، مدیر کل محیط زیست استان چون سهمیه گاز به نیروگاه اختصاص نمی یابد، ناچار اند برای تامین برق مازوت بسوزانند! 
ظاهرا قرار نیست سهم گاز نیروگاه تبریز به این زودی ها داده شود چون حسن زاده گفت: تا روز دوشنبه پایداری این شرایط پیش بینی می شود. 

به یاد دارم «محمدرضا روشنی» مشاور شهردار تبریز و معاون سابق حمل و نقل و ترافیک شهرداری تبریز در نشست تخصصی ارائه راهکارهای پایدار برای کاهش آلودگی هوای تبریز که بهمن سال گذشته برگزار شده بود، تبریز را کاسه ای خواند که انواع آلودگی های فصول سرما را در خود جا می دهد. 
وی در شرح شرایط پیچیده این مسئله مهم گفت: تبریز در احاطه کوهستان ها، همچون کاسه ای است که فقط از سمت غرب باز است. تصور کنید در فصول سرد سال تمام آلودگی صنایع پتروشیمی و پالایشگاه ها، نیروگاه و ... با وزش بادها از غرب به شرق جاری می شوند و به داخل شهر هدایت می شوند. همچنین پدیده وارونگی هوا و کاهش سرعت باد در این فصل، موجب حبس آلودگی ها در شهر می شود.

وی با مدرک دکترای محیط زیست در دانشگاه تهران، منابع آلودگی این شهر را برشمرد: بیش از ۵۰۰واحد تجاری که مصرف برق بالا دارند. ۸۵۰ هزار ماشین با مصرف سوخت بنزین وگازوئیل در خیابان های این شهر هستند. صنایع و نیروگاهی داریم که تا ۳ میلیون لیتر مازوت می سوزاند. 

با این حال پیش بینی ها بر بهبود شرایط تاکید دارند... پیش بینی هایی بی نتیجه! چراکه در این کشور، وعده زیاد است ولی عمل نه! همین است که همیشه دست از پا دراز تر، دست به دامان پیش بینی ها می شویم! هر کوتاهی ای، زمانی پشتش به پیش بینی ها گرم بوده! 

امروز که گاز برای نیروگاه نداریم باید بدانیم دیروزی بوده که همه خبرگزاری های معتبر، از ذخیره ۳ برابری گازوئیل برای فصول سرد امسال خبر دادند و از برنامه دولت برای تولید گازوئیل یورو ۴ دم زدند. یعنی پیش بینی ها بر این بود که امسال، مازوت سوزی در کلان شهر ها ممنوع باشد. زهی خیال باطل... ما نه تنها در فصول سرد که امسال در گرمای تابستان و بی برقی های جان سوز، آلودگی را به جان خریدیم! 
اما واقعیت، سیلی محکمی به گوش این پیش بینی ها می زند و امید واهی را کنار زده، ما را از خیال پردازی دور می کند! وقتی معاون بهداشت وزارت بهداشت می گوید: 
امروز بیش از ۵۷ هزار مرگ سالانه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با آلودگی هوا ارتباط دارد. برآوردهای انجام‌شده نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۳ حدود ۵۸ هزار و ۹۷۵ مورد مرگ در کشور منتسب به مواجهه با ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون بوده که معادل ۱۶۱ مرگ در روز و حدود ۷ مرگ در هر ساعت است.
این مرگ و میر ها واقعیتی است که زیست عزیزان ملت را تهدید می کند و زندگی ها را زیر و رو می سازد.
به قول «چارلز بوکوفسکی» که الان می توان سرسختی اش را رسوخ کرده بر روح همه ملت ترسیم کرد، «زندگی همینه، یه مشت درد با چاشنی امید» لذا ما ملت که یک دم نشد بی سرخر زندگی کنیم، با این همه مشکل که از در و دیوار برایمان می بارد، در این هوایی که آلودگی، عین خاک بر سر و چشممان آوار شده، باید سعی کنیم خود سر آنتی بیوتیک نخوریم، استرس سرطان را به سر و دلمان راه ندهیم، ویتامین سی و زینک بخوریم، اهدای خون را فراموش نکنیم، بنشینیم در خانه و تردد غیر ضروری نکنیم و در خانه هم بخور گرم کنیم که لاقل سینوس هایمان را خالی نگه داریم تا فضا برای دردسر های جدید در کله هایمان باز باشد! باقی امید و توکل به خداست که باران رحمت را از ما  که بی ابر، باران می خواهیم، دریغ نکند.
انتهای پیام/