من "نصر" هجده سال دارم

گام برداشتن در خیابان هر حرفه یی بدون نگاه به سبقه و گذشته او، پایه یی اساسی کم دارد. نگاه به پشت سر و درک موقعیت پیشینه همواره چیزی به "حال" آدمی می افزاید، این نگاه اگر موشکافانه و دقیق تر باشد قطعا محصولش هم بهتر و قابل تامل تر است. از اینرو "نصرنیوز" با تمام ضعف هایی که ما امروز بر آن برمی شماریم در حوزه رسانه به ویژه در شمال‌غرب کشور یکی از ستون های این گذشته، حال و قطعا آینده است. امروز ما راهی نداریم جز اینکه با احترام از نامش یاد کنیم.
فوت کردن کیکی با ۱۸ شمع رنگی روی میز تحریریه رسانه ای، اتفاق مبارکی است، آن هم در روزگاری که هر چه رسمی است و رسمیت دارد، سیاه و سفید است و یا حداکثر خاکستری!. حتی عکس های روزنامه ها و رسانه ها نیز. بریدن کیک ۱۸ سالگی یک رسانه اتفاق خجسته ای است، آن هم در روزگاری که هنوز هم دیوارها سیمانی یا آجری است و به همین سیاق آدم ها نیز یا سیاهند و یا سفید. حد میانه ای وجود ندارد. 
نگاهی بهارآفرین لازم است تا در دل پاییز به تیرگی رنگ ها پایان داد. ۱۸ سال قبل نصر با رویکرد احترام به رنگ ها متولد شد و با رنگ قرمز جذاب بر پیشانی اش به رنگین کمان رنگ ها پیوست. حالا هر هموطنی می تواند هر رنگی و جایگاهی که داشته باشد ، رنگ خود را در رنگین کمان نصر بنمایاند.
و به همین دلیل از صمیم دل، شما را دوست داریم. همین که قلبتان زیر سقف مام میهن، برای میهن می‌تپد، عزیز ما شده‌اید. شکوه تولد ۱۸ سالگی تان این است که زیر سایه نام بزرگ وطن ایستاده‌اید.
دوستان عزیزم نوشتن کار دشواری است. فکر کردن از آن دشوارتر و پرهزینه تر! در نصر، ۱۸ سال با چنگ و دندان از حرمت قلم دفاع کردید. از ایران و آذربایجان و تبریز نوشتید، از امیدهایی که در طوفان های نمکی دریاچه ارومیه هم پژمرده نشدند. ۱۸ سال به یاری مردم عزیز آذربایجان ماندید . طوفان ها گذشت و شما همچنان  استوار مانده اید و مثل هر درخت دیگری پر از پرنده اید. پاینده و ۲۰۰ ساله شوید.

هادی دهقانی؛ نويسنده و روزنامه نگار
انتهای پیام/