پاشا آزاد؛ جست‌وجوی خود در آینه چهره‌های آذربایجان

به گزارش نصر، «پاشا آزاد»، عکاس و شاعر متولد ۱۳۵۴ در تبریز است؛ نخستین کتاب او با عنوان «چهره های معاصر آذربایجان»، پرتره چهره های فرهنگی، هنری و اجتماعی آذربایجان در حوزه های موسیقی، نقاشی، سینما، تئاتر، رادیو، تلویزیون، عکاسی، خوشنویسی، مجسمه سازی، شعر، جامعه شناسی، پزشکی، دفاع مقدس، مداحی، وکالت، ورزش، نشر، فعالیت اجتماعی، بازار و سیاست را با روایتی از زندگی نامه این افراد ارائه داده که در سال ۱۳۹۴ منتشر و با اقبال گسترده ای مواجه شد.
 

وی همچنین نویسنده کتب چهره های معاصر آذربایجان۲، غریبستان، گونه باخان بالتاچی، سن منیم تانریم دئیلسن، برعکس، در کافه ها باران می بارد و اسماعیل آینادان سوروش است و تا کنون جوایز بسیاری در حوزه عکس و رویداد های هنری کسب کرده است.

من در جستجوی خود،  به این راه کشیده شدم 
«در مسیر ایده این پروژه، درجستجوی خودم بودم و در این شخصیت ها، تکه ای از وجودم را یافتم. با اعتقاد بر اصل خودکاوی، از سال ۱۳۸۹ عکاسی و تهیه مستند را با بزرگان تبریز آغاز کردم و بعد از مدتی، جغرافیای خود را تغییر دادم و تا امروز، کل شمالغرب را هدف خود قرار دادم.
در این راه، صد هزار شات عکس گرفته ام و در دو کتاب «چهره های معاصر آذربایجان»، روایت زندگی و عکس صد نفر ارایه شده ولی من از ۷۰۰ نفر از چهره های معاصر عکس گرفته ام.»

شیفته جمله ای از روسو ام؛ درونیات این مردمان را جستجو کردم تا به خود برسم 
«من می خواهم فردی را با همه ابعاد به شما نشان دهم و این مرد کاری می کند که دیگران از آن گریزان اند؛ این فرد خود من خواهم بود.» من پیرو علاقه ام به رسالت روسو، با علاقه بسیار این پروژه بلند مدت را انتخاب کردم. این، پروژه سختی بود چون من وارد حریم شخصی افراد شدم و شریک درونیات شان شدم؛ مردمی که به سختی بر این طور کارها رضایت می دهند، من را به لایه های زیرین شخصیتشان راه دادند.
 

من امروز با همه این افراد دوستی صمیمانه ای دارم که شاید در آغاز پروژه، دوستانه پیش نرفتیم. این روابط از طرفی بسیار برایم سخت است چون با فوت این بزرگان، خیلی ناراحت می شوم؛ گویی خانواده ام را از دست می دهم. من تلاش کردم «آنچه می شنمایند نه، آنچه هستند» را در این عکس ها نشان دهم.
سعی کردم کپی نکنم و عکس های بکری را ثبت کنم که حتی خودم، قادر به اجرای دوباره آنها نباشم. بر این باورم که آذربایجان، یگانه خطه ای است که شخصیت های معاصر آن همراه با روایت زیستشان، در قالب کتب ثبت شده اند.گزینش روایت زندگی شخصیت ها در هر جلد،  تقریبا سه سال زمان برده است و من برای هر شخصیت، نزدیک به صد صفحه روایت زندگی نامه نوشته ام. در این راه، شیفته تسوایک سرگذشت نامه نویس هستم.»

عشق؛ راه ماندن در این مسیر است
«در این مسیر بسیار برای من کف زدند ولی هیچ حمایت مادی ندیدم. کسی جهت حمایت قدم پیش نگذاشته و تمام این کار ها را خودم پیگیری کردم. هرگز بعد مادی این کار برایم مهم نبوده و نیست.«تمام نمی شود...دارم می بافم...تمام نمی شود؛سالهاست که می بافم... انقدر بزرگ است حصار تنهاییم... عمرم شاید به پروانه شدن نرسد.» این خودکاوی تمام شدنی نیست و «تو کیستی» سوالی است که همواره و همیشگی است . من خود را خوشبخت می دانم و با همه بی مهری ها، گلایه نمی کنم و از راهی که در آنم راضی ام. ادامه راهم را روشن می بینم. تعطیلی زندگی برای ماندگار ساختن همیشگی نام بزرگان، رسالتی است که از هرکسی بر نمی آید و باید با عشق در این راه قدم نهاد.» 

عکس 
برنامه های آتی؛ 
«در جهت ماندگاری چهره های معاصر جمهوری آذربایجان، دو سال در باکو با کمک و حمایت عالم قاسم اوف زندگی کردم. فیلم بلندی در مورد «قره باغ» در دست ساخت است. هدف من همواره این است که می خواهم عصر خود را بزرگ کنم و به جهان نشان دهم. دوست دارم چهره های جهان را در عصر امروز کار کنم. من در نگاه بزرگان چشم دوختم؛ سرم را بر زانوی مبین ها گذاشتم و نگاهم را به چشمان زیرک کار ها دوختم.»
 

آزادگی؛ الویت من در زندگی است
«من آزاده ام و الویت زیستی ام، همان آزادگی است و رسالتم این است که در باقی عمر خودم در خدمت فرهنگ و هنر و اجتماع باشم . عقل، تو را به در خانه می برد ولی این دل است که تو را به اندرون می برد. عطار و شمس ، روح من را پالایش داده اند و امروز، پول در الویت آخر زندگی من است.
ما باید کیستی و مفاهیم بزرگ زندگی خود را جستجو کنیم و این جستجو را در فضیلت زیستی این بزرگان یافتم.»

این گزارش می افزاید، نمایشگاه اخیر «پاشا آزاد» با عنوان «یادگاران آذربایجان» به مدت چهار روز در گالری آرتمیس برگزار شد. 
انتهای پیام/