تراکتور و استارت مضاعف در نزدیکی خط پایان

ماحصل یک فصل افت و خیز، بردها و باخت ها به عملکرد هفته های پایانی گره خورده است و از این رو می توان حجم بالایی از حساسیت را برای این روزها طبیعی و امری انکار ناپذیر تلقی کرد. 
تیم فوتبال تراکتور تبریز در صدر جدول لیگ این فصل، شانس اول قهرمان است، اما این صدرنشینی به منزله محرز شدن قهرمانی تیم قرمزپوش به شمار نمی‌آید!؟ 
در این مطلب نمی‌خواهیم فال بد بزنیم اما بی‌گمان اگر اندکی به قبل و یکشنبه سیاه لیگ چهاردهم باز گردیم می‌توانیم داستانی مشابه همین را در آن دوره لیگ برتر نیز لمس کنیم. 
تیم فوتبال تراکتور طی ادوار لیگ برتر و حتی پیش از آن در لیگ آزادگان تا یک قدمی کسب عنوان قهرمانی باشگاه های ایران پیش رفته و در هر نوبت مشکلی خاص و بزرگ مانع قهرمانی این تیم شده است. 
در فصل ۷۱-۷۲ لیگ آزادگان تیم تراکتورسازی که بزرگانی از فوتبالیست‌های آذربایجان را در اختیار داشت، تا یک قدمی فتح جام پیش رفت اما در نهایت رتبه سوم لیگ را بدست آورد. 
پس از آغاز لیگ برتر نیز تیم تراکتور در دو فصل متوالی ۹۰-۹۱ و ۹۱-۹۲ عنوان نائب قهرمانی لیگ را به دست آورد و جالب این که تمامی این عناوین با کمترین اختلاف امتیازی ممکن رقم خورد و بی شک اگر اندکی در جزئیات دقت می‌شد، تیم تراکتور  می‌توانست دو فصل متوالی عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد.
اما بزرگترین خاطره بد جمعی فوتبالدوستان آذربایجان مربوط به فصل ۹۳-۹۴ لیگ برتر می‌شود که تراکتور در آن فصل شایستگی زیادی را برای کسب عنوان قهرمانی داشت اما با وجود این که حتی در مقطعی از فصل ۸ امتیاز نیز از رقیبان پیش بود اما در نهایت با آن داستان جمعه سیاه ۲۵ اردیبهشت جام از دست رفت.
حالا نیز شک نکنید که داستان این دوره لیگ برتر بسیار شبیه همان لیگ چهاردهم می‌باشد؟ لذا بر اساس این یادداشت با آنچه در بازی هفته گذشته مقابل چادر ملو اردکان گذشت تراکتوری ها و طرفداران این تیم بایستی احساس خطر کرده و بر مبنای این احساس خطر، تلاشی مضاعف، بالاترین دقت و بهترین خود را به منصه ظهور برسانند تا از وقوع اتفاقاتی مشابه فصولی که شرح آنها رفت ممانعت به عمل آید.
در یک تشبیه ورزشی، تیم فوتبال تراکتور در شرایط کنونی نظیر آن دونده سرعتی است که در گام‌های پایانی دو ۱۰۰ متر به یکباره از رقیبان پیشی گرفته و خط پایان را قطع می‌کند، آنها نظیر تیم والیبالی هستند که طی رالی‌های بالای ۲۰ و تعیین کننده عملکرد ۱۰۰ درصدی را از خود بروز می‌دهند، این تیم گویی در دو دقیقه پایانی کوارتر چهارم یک مسابقه بسکتبال قرار دارد و با حریفی روبروست که در فاصله 3 امتیازی آنها قرار دارد و در حال تهدیدشان می‌باشد...
داستان تراکتور طی شرایط فعلی نظیر این لحظات سایر رشته های ورزشی به شمار می‌آید که بایستی با دقت، تلاش بیشتر و تمرکز فراوان به سرانجام برسد.
تک تک اعضای تیم فوتبال تراکتور باید متوجه باشند که تمامی تیم ها و تماشاگران لیگ برتر با تمامی امکانات خود و با هر آنچه که دیده می‌شود و یا در پشت صحنه انجام می‌گیرد در تلاش برای لغزاندن و به زمین زدن این تیم هستند!! لغزشی که هفته پیش در اردکان نشان داد تا چه میزانی هزینه بر و مشکل ساز می‌تواند باشد.
بی تعارف همه رقیبان در برابر تیمی که به قهرمانی لیگ نزدیک است، فراتر از توان خود ظاهر می شوند و خیلی ها هم هستند که از قهرمانی تیم تراکتور ناخشنود می باشند لذا نا امید کردن آنها و حفظ این افراد در وضعیت ناخشنودی! نیازمند بازگشت به روند پیروزی و کسب سه امتیاز می باشد، امری که برای تراکتور مهمترین چیزی است که در لحظه به آن نیازمندیم. بر این اساس پیروزی در برابر ملوان برای تراکتور از نان شب هم واجب‌تر است.
باید ملوان را با 3 امتیاز به انزلی بدرقه کنیم و پس از آن با خیال راحت برای سبقت بیشتر از رقیبان، به بازی عقب افتاده در اهواز بیندیشیم و البته به عقب و زد و خوردی که رقبای تعقیب کننده برای گرفتن ما دارند نگاه هم نکنیم.
تراکتور برای رسیدن به خط پایان، نیازمند استارتی مضاعف است تا از این وضعیت به سلامت عبور کند، عبوری که تمامی معادلات، امکان ضربه زدن به این تیم و مسائلی را که می تواند قهرمانی را با مخاطره روبرو نماید را از بین ببرد.

به قلم نادر عبدل زاده
انتهای پیام/