جان انسان ها در تقاطع «یوزباشکندی» چند می ارزد؟

تقاطع غیر استاندارد کوی «یوزباش کندی» میاندوآب، در تقاطع اتصالی سه استان مهم کشور (آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان) سال هاست که در سایه بی مهری برخی مسئولان، به قتلگاه بزرگ منطقه شمالغرب کشور تبدیل شده است. اینجا، هر لحظه، هر روز و هر شب، مرگ در کمین نشسته تا با اندکی غفلت و ناآشنایی، تصادفی تلخ را رقم زند و خانواده هایی را داغدار سازد. گوش مسئولان منطقه و استان هم به حرف ها و دردها، ناشنوا شده و نسبت به صحنه های فجیع مرگ و مصدومیت هموطنان نابینا! به قول معروف:
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است!
رئیس اداره راهداری شهرستان میاندوآب اخیرا و بعد از مدتها در مورد ایمن سازی این مسیر واکنش نشان داده و صرفا به بیان این موضوع اکتفا کرده که «ایمن سازی و احداث تقاطع در این محور حادثه آفرین در دستور کار قرار دارد اما اجرای طرح مستلزم بودجه سنگین و زیادی است!»
آقای مسئول! چقدر زیاد و سنگین؟ آیا سنگین تر از بهای جان دهها انسان بی گناه؟!
حال سوال همه مردم شهرستان های ملکان، میاندوآب، بوکان، مهاباد، سقز و کوی یوزباشکندی از مسئولان محترم راهداری این است که: جان انسان هایی که مظلومانه در این مسیر ناایمن پرپر می شوند چند می ارزد؟ آیا بعد از گذشت این همه سال و بروز حوادث ناگوار، تامین اعتبار لازم از محل های ملی، دولتی، استانی و حتی شهری و روستایی مقدور نشده است؟ پس چرا برای ده ها طرح تبلیغاتی و شوآف و روزمرگی، اعتبارات کافی و وافی وجود دارد؟
آیا نمایندگان استان نمی توانستند در این سال ها بودجه و اعتبارات لازم را برای احداث این تقاطع تامین کنند؟ به راستی چند ماه دیگر و در آستانه تبلیغات انتخاباتی نمایندگان استان، در مورد این موضوع چه بهانه ها و توجیه هایی را خواهند تراشید؟
واقعیت این است که مدیران ما، مسئولان هزینه هستند و نه درآمد و تامین اعتبار! از دیدگاه آنها باید اعتبار و پول و بودجه ای باید حاضر و آماده در کف دست آنها گذاشته شود تا آن را بی هیچ دوراندیشی و برنامه ای خرج کنند. وگرنه این مدیران، نوبت تلاش و پیگیری و اصرار و التماس در مرکز و رایزنی برای جذب اعتبارات بیشتر که می رسد همگی گوش به فرمان و دست به سینه در مقابل مسئولان بالاتر می ایستند تا مبادا حضورشان در آن کرسی و پست و مقام متزلزل شود!
چه کسی در این دنیا و آن دنیا پاسخگوی خون های به ناحق ریخته شده است؟ آیا گوش شنوایی و چشم بینایی برای این همه بی مهری وجود ندارد؟

محمد امین خوش نیت- آذرقلم
انتهای پیام/