ویدئو/
نصر: نوروز ۱۴۰۴ از راه رسیده است. باد بهاری بر تن خسته‌ی طبیعت می‌وزد، سبزه‌ها قد می‌کشند، و پرندگان آواز نو شدن سر می‌دهند. اما در گوشه‌ای از این سرزمین، میان امواج خاموش و سواحل ترک‌خورده، دریاچه‌ای نیمه‌جان به تماشای گردشگرانی ایستاده است که با نگاهی سرشار از حیرت و اندوه، به وسعت کم‌رمق آن چشم دوخته‌اند. قدم‌هایشان روی خاکی که زمانی زیر آب پنهان بود، غریبانه صدا می‌دهد. کودکانی که باید در کنار موج‌ها شادی کنند، تنها پوسته‌های نمک را در دستان کوچکشان می‌گیرند. نسیم دریاچه، دیگر آن عطر شورآلود دیرین را ندارد. گردشگران آمده‌اند تا بهار را جشن بگیرند، اما اینجا، در کنار دریاچه‌ی ارومیه، بهار با اندوهی خاموش در هم آمیخته است. در سکوت ساحل، پرسشی در چشم‌هایشان موج می‌زند: آیا این دریاچه روزی دوباره جان خواهد گرفت؟ آیا امید به بازگشت این شکوه آبی هنوز زنده است؟ آسمان به تماشا نشسته، خورشید آرام بر آب‌های کم‌رمق می‌تابد، و دریاچه، در انتظار معجزه‌ای، همچنان نفس می‌کشد.