خبرنگاری، گذر از میدان مین اما و اگرها

اگر می‌خواهی بنویسی، باید خانواده‌ها را دل نگران نکنی؛ اگر می‌خواهی بنویسی، در این اداره فعالیت نکن؛ اگر می‌خواهی بنویسی، انتقاد تند نکن؛ اگر می‌خواهی بنویسی، خلاصه مطلب را بدون بازبینی منتشر نکن؛ اگر می‌خواهی بنویسی، با رسانه‌ای کار کن که ما می‌گوییم؛ اگر می‌خواهی بنویسی، از روز بنویس و از شب صحبتی نکن و اما و اگرهای بسیاری که هر کدام از اصحاب رسانه و مطبوعات طی سالیان دراز می‌شنوند و روز به روز قامت قلم این جمع صاحب نظر و اندیشه به ناچار کوتاه تر می‌شود. این واقعیت‌ها را هیچ رسانه و صاحب نظری نمی‌تواند انکار کند، اگرچه «انکار» اولین مرحله از فرآیند پذیرش بحران است و خود خبر وقوع حادثه می‌دهد.
قلم فرسایی در راه وطن و ملت، قسم اصیل و اصلی خبرنگارانی است که بی باک قدم در  این وادی گذاشته اند و مسرانه در طلب هر آنچیزی هستند که وطن و ملت را به سوی حیات و آفیت ببرد. اما همیشه چرخ روزگار خبرنگاری بر روال آسودگی نیست و فراز و نشیب‌های بسیاری را به همراه دارد؛ اما آنچه که واقعیت دارد، آیینه بودن و انعکاس درست حقیقت است.
آنچه که در سال‌های اخیر بر خبرنگاران می‌گذرد؛ از شرایط ناملایم فعالیت تا شرایط نامساعد اقتصادی، رفاهی و موقعیت اجتماعی بر هیچ کس پوشیده نیست. اما چرا موقعیت حمایت از این قشر همیشه دغدغه‌مند در طول سال پشت ابر می‌ماند و تنها در یک روز از  تقویم برخود رنگ می‌گیرد، دسته‌های گل بسویشان دراز می‌شود و به محض تغییر ساعت نیمه شب، دیگر خبری از آن گل‌ها نیست همه‌شان به سان قصههای دوران کودکی به ذره‌بین و پیکان تیز تبدیل می‌شود.

چرا قدم گذاشتن در این وادی همچون راه رفتن در میدان مین است و هرلحظه آگاه باشی که شاید سراغت را با تماس‌های بی‌نشان بگیرند؟ 
همه این سطرها حتی گوشه‌ای از دغدغه‌های خبرنگاران این جامعه نیست، اما این خبرنگار است که همیشه بیم تمامی تحدیدها را به جان می‌خرد و یک تنه قدم در این میدان مین می‌گذارد تا بنویسد از حق‌های باطل شده، سرمایه‌های دزدیده‌ شده، انتظارهای ناامید شده،  سفره‌های کوچک شده، حقوق‌های داده نشده، کارگران بی‌کار شده، رودها و دریاچه‌های خشک شده، درختان بریده شده، جنگل‌های سوخته، کارخانه‌های تعطیل شده، پدران از کارافتاده شده، مادران سرپرست خانوار شده، کودکان کار محروم شده از تحصیل و بسیار فعل های «شده‌ای» که در این چند سطر نمی‌گنجند.
پس خواهیم نوشت حتی، اگرها و اماهای بسیاری را در این میدان داشته باشیم.
روز تمامی همسنگران جبهه آگاهی و عدالت مبارک

نویده رئوف فرد
انتهای پیام/