آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری 

جمعی از پیشکسوتان رسانه و هنر آخرین ساعتهای نمایشگاه را از دست نداده و خودشان را به محل نمایشگاه رسانده اند، استاد کریم زینتی و محمد نوریان از همه آنها مشهور و آشنا ترند.
" امیر حسین مروجی "سال ۱۳۳۹ در تبریز به دنیا آمده، بازنشسته یکی از شرکتهای اقماری توانیر است ، اوایل انقلاب هنوز ۲۰ سالش تمام نشده بود که به عنوان گوینده پخش وارد رادیو تلویزیون تبریز شد اما عشق و علاقه به فعالیت هنری پای اورا به عرصه نمایش، تهیه کنندگی و نویسندگی هم باز کرد، او در صدا وسیما چهار سال بیشتر دوام نیاورد، بخش دیگری از زندگی اش سال ۱۳۶۲ با استخدام در نیروگاه صوفیان رقم خورد، تحصیلات دانشگاهی را تامقطع کارشناسی در رشته برق ادامه داده و پس از مدتی کار در واحدهای فنی و اداری به خاطر پیشینه شغلی و علایق شخصی قید کار در واحد فنی نیروگاه را هم زده، سر از روابط عمومی جایی که بیشتر با علاقه اش همسو بود، در آورده.
مهندس مروجی تا سال ۱۳۹۴که بازنشسته شد، در همان روابط عمومی ماند و بعد به همسرش که طراح و گرافیست کهنه کار و قابلی است ، ملحق شده ودر حال حاضر  به عنوان یک زوج هنری به امور هنری، گرافیکی و تبلیغاتی مشغول هستند.
بیشتر اشعار خوشنویسی او از بزرگان علم وادب از جمله مولوی، حافظ وسعدی و خیام و مولوی الهام گرفته شده، شاید بتوان گفت انتخاب متون و ابیات نغز، پر معنا و دلنشین شعرا و بزرگان ادبیات، مهم ترین ویژگی نمایشگاه خوش نویسی " امیر حسین مروجی " باشد.
در نمایشگاه خوشنویسی او که دستی در همه هنرها از جمله موسیقی، نقاشی و گرافیک دارد، می توانید ترکیبی از همه اینها را هم ببینید. نمایشگاه خوشنویسی او از سی ام اردیبهشت تا سوم خرداد با عنوان " شوق مشق " در نگارخانه استاد یاسمی خانه فرهنگ، دیوارهای این نگارخانه نه چندان قدیمی را زینت داده بود و او طی این مدت ۳۴ اثر خوشنویسی خود را در معرض قضاوت و بازدید اهالی هنر و خوشنویسی قرار داد.
درحاشیه نمایشگاه با استاد کریم زینتی از پیشکسوتان عرصه هنر گرافیک و دانش آموخته سالهای دور دانشکده هنر های زیبای دانشگاه تهران که از دوستان مشترک من و امیر حسین مروجی است گفت وگو می کنم، استاد زینتی که طرفدار ساختارشکنی در هنر است، ضمن تحسین برخی آثار ابتکاری و نوآورانه امیر حسین در خوشنویسی، دور شدن از نگاه های قالبی، استاندارد ونخ نما شده در همه هنرها ازجمله خوشنویسی می گوید و به همین دلیل معتقد است ارایه کارهای هنری متفاوت، ریسک های خاص خودش را دارد و هنرمند نباید از آنها بترسد. او برخی آثار نقاشی قدیمی چند صد ساله در ایران و بویژه مکتب تبریز که شاخه درخت و تیغه شمشیر از کادر نقاشی بیرون زده را به عنوان شاهد مثال می آورد واین که ، الان این آثار در سبک های جدید هنری مثل" اکسپرسیونیسم "چه جایگاه ارزشمندی یافته وچه طرفدارانی پیدا کرده اند، او با تکیه بر همین استدلال و البته زیر پوستی تاکید دارد اکثر نمایشگاه های خوشنویسی در ایران به خاطر بی توجهی به این موضوع، تکراری و شبیه به هم هستند و باید برای کارهای خوب ازقالبهای استاندارد ، ذهنی و سنتی بیرون آمد....
ساعتی از حضورم در نمایشگاه گذشته وطی این مدت تعداد دیگری ازاهالی فرهنگ ورسانه وارد سالن شده اندکه خوش وبش با بعضی از آنها که قدیمی ترند، به اندازه تماشای تابلو های آویخته به دیوار نمایشگاه، حلاوت دارد...
موقع خداحافظی، امیر حسین و همسرش تا خروجی نگارخانه مرا همراهی می کنند ، به شوخی به آنها اطمینان می دهم نردبانشان را بر نمی دارم، پس بهتر است برگردند به مهمانان شان برسند وبا من خداحافظی کنند.

محمدرضا عزیزپور
انتهای پیام/