به گزارش نصر، در حالی که چند روزی از روز پرستار نگذشته است، مسئولان با گلهایی در دست سر به پرستارانی می زنند که رشادت هایشان در ایام کرونا بر همه آشکار شد اما پرستاران خواستار تشریفات نیستند و تنها حق خود را می خواهند. شب گذشته نیز مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی کشور به همراه معاونین و برخی مسئولان از بیمارستان عالی نسب تبریز بازدید کرد و از نزدیک با بیماران و پرسنل این بیمارستان به دیدار و گفتگو پرداخت. در این بازدید اکثر پرستاران از وضعیت بازنشستگی خود گلایه مند بودند و بارها به گوش مدیرعامل این سازمان رساندند اما بنظر می رسد این موضوع به این زودی حل نخواهد شد.
با توجه به اینکه هر سال سابقه پرداخت حق بیمه در کارهای سخت وزیان‌آور یک و نیم سال محاسبه می‌شود، بر اساس بند ۱، افرادی که حداقل ۲۰ سال متوالی و ۲۵ سال متناوب در مشاغل سخت و زیان‌آور (مخل سلامت) اشتغال داشته باشند و در هر مورد حق بیمه مدت مزبور را به سازمان پرداخته باشند، می‌توانند تقاضای مستمری بازنشستگی کنند. با این حال، پرستاران تامین اجتماعی در موقعیتی قرار گرفته‌اند که هم مشمول بند ۱ می‌شوند و هم اینکه طبق قوانین استخدامی سازمان تامین اجتماعی در قلمروی قانون مدیریت خدمات کشوری قرار می‌گیرند. بر اساس ماده ۱۰۳ قانون مدیریت خدمات کشوری، دستگاه‌های اجرایی موظفند کارمندانی را که دارای ۶۵ سال سن و حداقل ۲۵ سال سابقه خدمت هستند را بازنشسته کنند.
یکی از کارکنان این بیمارستان در جریان این بازدید در گفتگو با خبرنگار نصر از وضعیت پرداخت حقوق ماهیانه خود گله کرد و گفت: معمولا حقوق ماهیانه ما با ده روز تاخیر واریز می شود و به علت مستاجر بودن قادر به پرداخت اجاره بهای خود نیستم و همیشه در اقساطم معوقه دارم و تاکنون یکبار هم در وقت خودش پرداخت نشده است. البته بیش از دو ماه از قول پرداخت پاداش ها می گذرد اما همچنان هیچ پاداشی پرداخت نشده است و از بد قولی مسئولین این سازمان گله دارم.
پرستار دیگری که در این بیمارستان و در ایام بیماری کرونا از ناحیه ریوی بشدت آسیب دیده بود از قدرنشناسی مسئولین انتقاد کرد و گفت: پرستاری با 23 سال سابقه کار هستم و سال گذشته در اوج کرونا در آی سی یو بستری شدم و همه پرسنل قطع امید کرده بودند. با این حال با معجزه الهی به زندگی بازگشتم اما بعد از آن دچار شلی عضلات، مشکلات قلبی و تنفسی شدم و مجبور به خانه نشینی شدم.
وی در ادامه افزود: با توحه به اینکه سرپرست خانوار بودم و هزینه های درمانم بسیار بالا بود، مسئولان بیمارستان درخواست اعطای جانبازی دادند که متاسفانه بنیاد شهید قبول نکرد و من را به عنوان جانباز قبول نکردند و به سازمان تامین اجتماعی ارجاع دادند. با این حال دو سال دیگر بازنشسته خواهم شد اما حقوقی که پس از این همه سال زحمت به من تعلق خواهد گرفت، کمترین مقدار خواهد بود.
پرستار دیگری در یکی از بخش های این بیمارستان هم از وضعیت فعلی خود اظهار نارضایتی کرد و گفت: 12 سال است که پرستارم و از شهرستان بناب رفت و آمد می کنم و با توجه به اینکه هم اکنون هم باردار هستم رفت و آمد ها بسیار سخت خواهد بود. چندین بار هم درخواست انتقال به شهر خودم را ارائه دادم که تا کنون موافقت نشده است. الان هم دو سال است که دچار بیماری شدم و گواهی کتبی مبنی بر عدم حضور در شیفت شب را داده اند که متاسفانه با این وضعیتم شیفت شب هم کار می کنم. بنابراین از مسئولانی که امروز به ما سر زدند درخواست حل مشکلم را خواستارم.
پرستاران دیگری هم که شاهد در و دل همکارانشان بودند به جمع آنها پیوستند و از افزایش زمان مدت بازنشستگی خود گلایه کرده و اعلام کردند: قبلا در سازمان تامین اجتماعی پرستاران در 20 سالگی بازنشسته می شدند و اخیر چند سالی است که زمان بازنشستگی افزایش یافته و در 25 سالگی بازنشسته می شویم. بارها اعتراضاتی نوشتیم و به گوش مسئولان هم رساندیم اما هیچکدام جواب قانع کننده ای نداشتند و این در حالی است که شغل پرستاری بسیار سخت است.
انتهای پیام/