پویش «پرچم من، عزت من» در مدارس مراغه آغاز شد

به گزارش نصر، روز چهارشنبه در آیین افتتاح این پویش بیان کرد: ۳۶ هزار دانش‌آموز شهید و چهار هزار معلم شهید نشانگر نقش آموزش و پرورش در صیانت از روحیه ایثار و شهادت است و امیدواریم دانش‌آموزان سراسر کشور به پویش «پرچم_من_عزت_من» بپیوندند.
 «حسین اکبریان» با بیان اینکه این میهمانی ایثار به یاد شهدای «سوسنگرد» برگزار می‌شود، اضافه کرد: دهه ۶۰ و اواخر ۵۰ شمسی دوران بی‌نظیر این سرزمین در عرصه ایثار و شهادت به شمار می‌رود و فرهنگ به یادگار مانده از آن دوران همچنان در میان نوجوانان و جوانان این مرز و بوم موج می‌زند.
وی با تاکید بر اینکه عزت و شرافت سرزمین‌مان را مدوین فرهنگ ایثار و شهادت رزمندگان هستیم، اظهار داشت: قدر این نعمت را در صیانت از این فرهنگ می‌دانیم و آن را مانعی در برابر توطئه‌های دشمنان به شمار می‌آوریم.

جانفشانی کردند تا در امنیت باشیم
فرمانده سپاه ناحیه مراغه نیز در این آیین با تاکید بر اینکه انقلاب اسلامی به خاطر صیانت از حریم اسلام، استقلال‌طلبی و استکبارستیزی به پیروزی رسید، اظهار داشت: وقتی دشمنان پس از پیروزی این انقلاب به ایران اسلامی حمله کردند، جوانان ما جانفشانی کردند تا ما در امنیت باشیم.
سرهنگ پاسدار «یحیی حیدری» با تاکید بر اینکه جانفشانی رزمندگان اسلام باید به دانش‌آموزان و نسل امروز منتقل شود، افزود: جوانان ما با برخورداری از روحیه ایثار و شهادت در دوران جنگ تحمیلی شهید شدند، به اسارت بعثی‌ها درآمدند و در قامت ایثارگر و جانباز در میدان نبرد حاضر شدند؛ همان روحیه‌ای که امروز هم ضامن امنیت این مرز و بوم است.
به گزارش ایرنا استقبال نظامی دانش‌آموزان این دبستان از فرمانده سپاه، اجرای سرود سلام فرمانده و ادای احترام به پرچم مقدس جمهوری اسلامی از بخش‌های مختلف این آیین به شمار می‌رود؛ در ادامه نیز گروه گارد پرچم دانش‌آموزان، آیین بوسه‌ بر پرچم سرخ شهادت را راهبری کردند. 
دانش‌آموزان این دبستان در ادامه پرچم بزرگ کشورمان را با دست‌های کوچک‌شان در محوطه باز مدرسه حمل کردند تا این دانش‌آموزان ابتدایی نشان دهند که پرچم‌شان، عزت‌شان است.
ارتش بعث عراق در ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ با حمله همه‌جانبه و غافلگیرانه به مرزهای غربی کشور، تجاوز نظامی خود را به ایران اسلامی شروع کرد که در نخستین گام، شهرهای نزدیک مرز همچون سوسنگرد و بستان در اهداف اولیه صدام قرار گرفتند.
سوسنگرد با ۱۵ هزار نفر جمعیت یکی از شهرهایی بود که در همان روزهای آغازین حمله ناجوانمردانه ارتش مزدور و تا بن دندان مسلح عراق مورد تهاجم وحشیانه نظامیان بعثی قرار گرفت و در ششم مهرماه ۱۳۵۹ این شهر به تصرف متجاوزان عراقی درآمد.
یکی از مهمترین اهداف دشمن در برنامه‌ریزی حمله به ایران این بود که اگر تهاجم آنها منجر به براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران نشد، حداقل بتوانند استان خوزستان را اشغال کنند؛ برای همین مهمترین و نزدیک‌ترین مسیری که آنها را به مرکز استان یعنی اهواز وصل می‌کرد محور چذابه - بستان - سوسنگرد - اهواز بود.
براساس اسناد موجود در بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس خوزستان ماموریت حمله به سوسنگرد به لشکر ۹ زرهی ارتش عراق واگذار شده بود؛ این لشکر پس از عبور از تنگه چذابه و بدون اینکه با مقاومت عمده‌ای روبه رو شود به سمت شهر بستان در ۲۰ کیلومتری مرز حرکت کرد و پس از رسیدن به اطراف بستان، پیش‌روی خود را به سمت سوسنگرد که ۳۰ کیلومتر از بستان فاصله داشت، آغاز کرد.
نیروی رزمی دیگری نیز از محور کوشک -  طلائیه به سمت جاده سوسنگرد - حمیدیه پیشروی و با عبور از رودخانه کرخه کور در چهارم ماه ۵۹ وارد اطراف شهر سوسنگرد شدند؛ تانک‌های عراقی پس از عبور از رودخانه کرخه برای اولین‌بار در ششم مهرماه ۵۹ وارد شهر سوسنگرد - واقع در ۶۰ کیلومتری شمال‌غربی اهواز - شدند و این شهر را به تصرف کامل خود در آوردند.
به هنگام حمله ارتش عراق، مردم سوسنگرد در شهر بودند و ارتش بعثی نفراتی از وابستگان خود را به عنوان فرماندار و مسئولان دیگر برای اداره شهر انتخاب کرد ولی این آرایش سیاسی دشمن در سوسنگرد چند روزی بیشتر دوام نیاورد.
پس از اشغال سوسنگرد ، به دستور فرمانده لشکر ۹ ارتش عراق "تالی الدوری" ۵۸ نفر از مردم عرب دشت آزادگان را به دلیل همکاری نکردن با ارتش بعثی عراق اعدام کرد. 
ارتش عراق پس از تصرف واشغال سوسنگرد پیشروی خود را به سمت اهواز ادامه داد و در این محور از حمیدیه عبور کرد ولی وارد آن نشد. هدف نهایی ارتش عراق از تهاجم از این محور رسیدن به شهر اهواز بود؛ ارتش عراق انتظار حماسه آفرینی و مقاومت  نیروهای مردمی  را نداشت و تصور می کرد که می تواند به سرعت به پیشروی خود ادامه دهد.
رزمندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خوزستان چهار روز پس از اشغال سوسنگرد به مقابله با ارتش بعثی پرداختند. با برنامه ریزی صورت گرفته عملیاتی چریکی در ساعت پنج بامداد  نهم مهرماه ۵۹ به فرماندهی شهید علی غیور اصلی به همراه ۲۳ نفر دیگر و تعدادی از نیروهای داوطلب مردمی صورت گرفت.
این شبیخون سبب عقب نشینی واحدهایی از ارتش عراق و آزادشدن شهر سوسنگرد در ۹ مهرماه شد؛ در این عملیات بالگردهای هوانیروز  با عملیات تهاجمی به شکار تانک های عراقی پرداختند و نقش خوبی در انهدام قوای زرهی ارتش بعثی در غرب سوسنگرد ایفا کردند.
در این شبیخون موفقیت آمیز، ۲۲ دستگاه تانک و نفربر ارتش عراق به غنیمت رزمندگان اسلام درآمد؛ با استقرار رزمندگان اسلام در شهر و از آنجا که سوسنگرد به یکی از جبهه های فعال جنگ تبدیل شده بود و احتمال حمله مجدد ارتش عراق به آن می رفت، مردم این شهر آن را ترک کردند.
از این پس و با مشخص شدن اهمیت حفظ سوسنگرد، پاسداران و مردم داوطلبی که از شهرهای مختلف کشور به جبهه های جنوب اعزام می شدند، اغلب خود را به سوسنگرد می رساندند و در آنجا به مقابله با ارتش متجاوز عراق می پرداختند. گرچه ارتش عراق در تصرف سوسنگرد شکست خورد ولی نمی توانست از اشغال این شهر صرف نظر کند.
انتهای پیام/