کهن‌خانه ی شهریار در انتظار ارج و رفعت

حال و هوای اولین بازدیدم از این موزه، از لحظه ی اولی که قدم در پیاده راه سنگفرش شده ی محله ی مقصودیه گذاشتم، با آرامش و روح شاعرانه ای لبریز شد. به خانه ی استاد رسیدم و پا در حیاط کوچک گذاشتم. سبزرنگ مرده ی اواخر تابستان، بر شاخ و برگ درختان و بوته های باغچه سوار بود ولی فوران حوض آبی وسط حیاط ، جریان زندگی را روان نگه میداشت. جمعیت زیادی در رفت و آمد بودند . نگاهم در گردش بود و در میان جمعیت به داخل رانده شدم، از پله ها به طبقه ی بالا رفتم. تصاویر استاد را قاب شده روی دیوار نظاره میکردم و در بزرگی و عزت شان اش ،حیدر بابا را میخواندم ...
حیدربابا ایلدیریملار شاخاندا/
سئللر سولار شاققیلدییوب آخاندا/
قیزلار اوْنا صف باغلییوب باخاندا/
سلام اولسون شوْکتوْزه ائلوْزه /
‫منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوْزه/
از نگاهش ،غزل عشق تراوش میشد؛
پیر اگر باشم چه غم، عشقم جوان است ای پری
وین جوانی هم هنوزش عنفوان است ای پری
هر چه عاشق پیرتر عشقش جوانتر ای عجب
دل دهد تاوان اگر تن ناتوان است ای پری
در کتابخانه اش ، عشق دین و ائمه متجلی بود و با نظاره اش، همای رحمت از ناخودآگاهم تراوش می شد:
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را 
که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را
دل اگر خدا شناسی ،همه در رخ علی بین 
به علی شناختم من ،به خدا قسم خدا را
بدین ترتیب به اطراف خانه نگاهی انداختم؛  مبل ها، البسه، رختخواب و بستر استراحت استاد، تالار پذیرایی منزل، اسناد قدیمی، عکس‌ها، دست‌نوشته‌ها، هدایا، لوح‌های تقدیر و تندیس‌های این شاعر، همگی در فضای قدیمی و کهن آنجا، زندگی سید محمد حسین بهجت تبریزی را از ششمین دهه زندگی اش به نمایش گذاشته بودند.
در ادامه با الناز سیاسی، مرمت گر بافت بنای تاریخی شهرداری دیدار کرده و گفتگوی کوتاهی در باب احیای خانه ی استاد داشتیم. مشروح این گفتگو به شرح زیر است:
سیاسی در باب مشکلات و آسیب های خانه، به معضل رطوبت دیوار هایی که در مجاورت خانه ی همسایگان قرار دارد اشاره کرد و گفت: این که فضای سبز اماکن اطراف، رطوبت خانه‌خراب‌کنی به بار می آورد و موجب ترک دیوارها و هلاک میراث با ارزش استاد می شود.
وی در ادامه افزود: با ایجاد کانال نم‌زدا می توان از این رطوبت پیشگیری کرد و نوید آغاز پروسه مرمت خانه استاد را به همت شهردار تبریز، یعقوب هوشیار و دستور رئیس شورای شهر، حجت الاسلام رسول برگی داده و گفت تمام سعیش را خواهد کرد تا با حفظ بافت تاریخی موزه، طی ۱ الی ۲ ماه، موارد مورد آسیب را بررسی کرده و وسایل الحاقی موزه را که هویت اصلی ساختمان را زیر سوال می برند، حذف کند.
وی با اشاره به تجربه ی خود در مرمت زیرزمین عمارت شهرداری گفت: برای اولین بار، کف پوش آجر فرش را در آنجا به اجرا در آورده و گچ دیوارها را با بند کشی تغییر داده و بافت تاریخی را به منصه ظهور در آورده است و قصد دارد به همین طریق، عناصر نامتناسب این خانه را هم حذف کرده و تغییر دهد.
وی اذعان داشت که کولرهای گازی و شوفاژ و پارکت از معضلاتی است که وی تمام تلاشش را خواهد کرد که بهترین جایگزین را پیاده کند تا بافت معاصر خانه ی استاد که مربوط به زمان پهلوی دوم است و توسط استاد شهریار در سال ۱۳۴۷ به عنوان سومین خانه وی خریداری شده، حفظ شود.
پس از این گفتگو به طبقه زیر زمین رفتم که دربرگیرنده عکس‌ها و تصاویری از استاد شهریار و آثار هنری تقدیمی به ایشان بود . بوی عود در مشامم پیچید ولی در هیاهوی جمعیت و خفگی هوای آنجا، کمی آشفته ام ساخت.

حضور صمیمانه حجت الاسلام والمسلمین زعفرانچیلر رئیس کمیسیون سرمایه گذاری و گردشگری شورای شهر تبریز در میان جمعیت، برای من فرصت و افتخاری بود که در جمعشان حضور یابم و پای صحبت هایشان بنشینم. زعفرانچیلر به همراه محمدرضا عیوضی سرپرست اداره گردشگری، از ویژه نامه ی بزرگداشت استاد شهریار در مجله ی تخصصی گردشگری شهری «شهر تبریز » رونمائی کردند؛ در این ویژه نامه به ده مقاله  پرداخته شده که در هر کدام، از زاویه ای اشعار استاد شهریار  مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه گفتگویی با رئیس کمیسیون سرمایه گذاری و گردشگری شورای شهر تبریز داشتم:
وی در ابتدا شعر را مهم ترین و اصیل ترین راه بیان ظریف ترین احساسات بشری خوانده و اشعار فارسی و ترکی استاد شهریار را تجلی فصاحت و بلاغت این هنر ادبی دانست و معتقد بود که برای تکریم این موزه ی ادبی هم شان استاد و ارزشمندی جهانی وی، کاهلی و سهل انگاری صورت گرفته است.
وی برای مغتنم شماری این موزه، وعده ها و پیشنهادهای متعددی از جمله خریداری خانه های اطراف منزل استاد را بر شمرد که با پشتیبانی شهرداری کهن‌شهر تبریز می توان از آنها به عنوان کتابخانه ای مخصوص آثار استاد، ترجمه های مختلف و بین المللی از اشعار و یادداشت های مختلف از ایشان استفاده کرد. همچنین برای گسترش فضای گردشگری علاقه مندان، می توان آثار هنرمندان عرصه های مختلف هنری، مقالات مختلف در باب آثار و زندگی استاد را طی مسابقه ای جمع آوری کرده و در جایگاه خاصی، آن ها را برای عموم به نمایش گذاشت.
وی در ادامه برآوردن فراخوانی برای جمع آوری آثار نفیس هنری در راستای آثار ستاره درخشان ادب فارسی، شهریار و تجهیز خانه ی استاد را سهل الوصول دانسته و در سال جاری قابل تحقق خواندند و خرید خانه های اطراف را در برنامه ی سال ۱۴۰۲ قابل پیگیری و به همت شهرداری، تحقق پذیر خواند.
نکته ی جالبی که در ارتباط با وی در نظرم پررنگ شد این بود که با همه ی محدودیت های فرهنگی اجتماعی که پیش پای خود بر شمرد ولی امید برای پیشرفت دادن اماکن تاریخی تبریز و تجلیل از بزرگان ترک و آذری مملکت مان را بی محابا بیان کرده و از تلاش برای تحقق اهداف من هم به این امیدواری امید بستم و وقتی از خانه ی استاد خارج شدم ، سنگینی کمبودها و کاستی های خانه، مانع خیال آسوده ام  نشدند و با تصور چهره ی جدید مرمت و رسیدگی شده موزه ی شهریار و با آرزوی بازدید مجددم در سال آینده، با حیاط کوچک و فواره ی حوض آبی وداع کردم .

فاطمه بنی نصرت
انتهای پیام/