ایده های ناب خالق نبرد سلطان

به گزارش نصر، این اثر هنری حاصل تلاش های فرزاد نیایی فر هنرمند جوان مرندی است؛ وی که اخیرا ازدواج کرده به همراه همسر مهندس معمارش در تحریریه نصر حاضر شد و به سئوالات خبرنگاران نصر پاسخ داد.
فرزاد نیایی فر، هنرمند مجسمه ساز مرندی به سال 1364 دیده به جهان گشود. 
وی در پاسخ به این سوال که هنر از چه دورانی در قلب و ذهن وی رخنه زده اذعان داشت: روحیه هنر دوستی و نقاشی از کودکی و بنا به تجربه ی زندگی روستایی در برهه ای از زندگی ام شکل گرفته  است. لمس طبیعت و توجه و اشتیاق ذاتی ام باعث شده حیوانات و ساختمان بدنشان را به گونه ای متفاوت از سایر کودکان دیده و ترسیم کنم و همیشه این موضوع را به صورت استعدادی خدادادی در خود دیده که باید به آن بال پر دهم.
وی ادامه داد:  تشویق معلمان و ترسیم آینده ای روشن برایم بسیار انگیزه بخش بوده از این رو ، به انتخاب و پافشاری خود در قبال انتخاب های خانواده ، دیپلم را در رشته ی هنر های تجسمی ، کارشناسی را گرافیک و کارشناسی ارشد را در رشته ی هنر های شهری تحصیل کردم. 
نیایی فر اذعان داشت: اکنون بیش از پنج سال است که به صورت حرفه ای و نیمه حرفه ای مشغول ساخت مجسمه با الوار فلزی هستم. 
وی در خصوص ایده ی سازه ی نبرد سلطان گفت: این سازه ی سفارشی، بنا به پیشنهاد های کاری ای که در ادامه برگزاری نمایشگاهی در تهران به من داده می شد، در آغاز با ایده ی نبرد گوزن یالدار با شیر آغاز شد، ولی بنا به تجربه ای که پیش از این در ساخت بوفالوی خشمگین داشته ام، با ایده ی مفهومی خود، سازه را به نبرد گاو خشمگین و سلطان تغییر دادم تا هم ابهت کار بالا رود و هم  به زعم خود ، مفهومی کلی در آن بیافرینم.
وی تصریح کرد: نبرد تاریکی و روشنی که همیشه در تاریخ  بوده است. نگاه هنرمند در پشت هنری که می آفریند، باید دخیل باشد و در کار سفارشی ، این اتفاق با رضایت دو طرف تعیین کننده خواهد بود.
وی اظهار داشت: هنر مجسمه سازی با متریال های سخت و فلزی در نظرعموم حالتی پارادوکسیکال با ذات لطیف و چشم نواز هنر دارد ولی با تجسم و در نگاه هنرمند خلاق ، همان الوار و ضایعات بخش های مختلف ساختمان یک مجسمه را تشکیل می دهد. 
وی اضافه کرد: بنابرین این در اینجا پیش ازمرحله ی ساخت ، پروسه ای دراز مدت، شاید دو ماه به تفکر و تجسم اختصاص می یابد و مرحله ی ساخت پس از این ، راحت تر انجام می گیرد این چنین است که می توان با پرداخت ضایعات خودرو ، پیکره ی شیر آفرید! 
این هنرمند جوان آذربایجانی افزود: در تمام کار هایی که می سازم ، بخشی از وجود خود را به نمایش می گذارم وبا تفکراتش به کارها روح و لطافت هنری می بخشم و در نبرد سلطان نیز، روح مقابله ی دو قدرت طی 9 ماه دراین سازه ی هنری دمیده شده است تا فارق از مجسمه بودن، حرفی برای گفتن داشته باشد.
وی  از میان تمام آثارش که بیش از 40 اثر خرد و پنج اثر بزرگ هستند، بیشترین ارتباط را با «مجسمه صلح جهانی» برقرار کرده است؛ پیکره ای زره پوش با شنل که به جای آلات جنگی، کتاب در دست دارد و با دست دیگر به افق پیش رو اشاره میکند و در پشت سرش سازمان یونسکو قرار دارد و در کنارش یک دخترک و طرف دیگر پیر مردی به او تکیه زده اند. او قصد دارد این اثر را به سازمان یونسکو اهدا کند تا نمادی از صلح طلبی ملت ایران در طول دوران ها باشد.
او از علاقه اش به شهر تبریز گفت و اینکه به نظرش تبریز از نظر توریستی روند نزولی داشته و برای ارتقای آن به صورت شایسته باید مسئولان فرهنگی به هنر و هنر مند به گونه ی متفاوت از اکنون که سختگیرانه و همراه با بی علاقگی و عدم حمایت  است ، بها دهند و مجالی برای پیشبرد اهداف هنری و زیبا سازی شهر و خلق آثار هنری که به جذب توریست کمک می کند، فراهم کنند. 
وی اضافه کرد:  بنا به تجربه ی کاری و تحصیلی خود ، برنامه های بزرگ و کارشناسانه ای برای زیبا سازی شهر دارم که اگر فضا و سرمایه ای به من داده شود ، هنرم را در این زمینه به منصه ی ظهور خواهم رساند.
 او از اینکه فضایی اختصاصی برای نمایشگاه های دائمی هنری در تبریز و در مکان های عمومی پر طرفدار مثل پارک ائل گلی به هنر او و امثالهم اختصاص نمی دهند ، گلایه کرد و افزود: آثار هنری ام که برای عموم به نمایش گذاشته به خاطر همین فقدان فرهنگی آسیب های جدی دیده اند و این تماما بر ضمه ی همین نقص توجه و حمایت مسئولان است.
وی بسیار علاقه مند است که گالری یا موزه ای با نمای خاص و با همین متریال ها در منطقه چاوان، نزدیک ائل گلی افتتاح کند و مسئله مجوز تماما بر گرده ی وزرات میراث فرهنگی ست که وی را در این راستا حمایت کنند و در پایان گفت با همه ی اینها ، حمایت مردم و عشق و علاقه ای که از پیر و جوان نثار او و هنر اش کرده اند ، همیشه موجب امیدواری و ادامه دادن مسیر انتخابی اش بوده و هست.
در آخر توصیه های او برای هنر دوستان این عرصه این بود که فاکتور های لازم برای یادگیری را که اصلی ترینشان تجسم قوی و تخیل ذهنی برای چیدن فرم پازل وار این سازه ها در عین ترکیب بندی است، بیاموزند و صبورانه در این کار پایداری کنند تا هنر طراحیشان به صورت مجسمه تجلی یابد. مطالعه ، خلاقیت درونی و تصور در آمدی که میتوانند از این هنر به دست بیاورند را مولفه های انگیزشی جوانان و پیشرفتشان در این عرصه میداند و معتقد است کسی که علاقه مند و در هدفش ثابت قدم باشد ، هرچند که هنر تماما به کمک استاد ، نهادینه نمیشود ولی راهش را پیدا میکند و این وعده را داد که در طی دوماه آینده تصمیم دارد برای آموزش این هنر اقدام کند و قطعا اگر کارگاهی برای این کار برایش فراهم شود ، این وعده به قطعیت بدل خواهد شد.

مصاحبه از فائزه بنی نصرت
انتهای پیام/