لطفا واژه ها را از مفاهیم شان خالی نکنیم

مسئولیت، مدیریت، جلسه، رشد، توسعه، کارآفرین، پژوهش، برنامه، آمار، عدالت، انصاف،حق الناس، ایثار، پاکدستی، تدین، حلال، حرام، صداقت، قول، نیکوکار، فرهنگی، سیاسی، قانون، دانشجو، معلم، پزشک، وکیل، جامعه، خانواده، دوست و صدها مورد دیگر از جمله واژه هائی هست که مورد استفاده قرار می گیرد.
بر این باورم متاسفانه این واژه ها کاربرد و مفهوم خود را از دست داده و رنگ واقعی خود را باخته اند دیگر غالبا نه استفاده کننده و نه شنونده به مفهوم واقعی آن توجه و باور ندارد و از روی عادت و یا احتمالا فریب آن را مورد استفاده قرار می دهد و این مشکل زاست و مشکل اصلی ایجادی برهم خوردن چارچوب های فرهنگی و اجتماعی یک جامعه است اما مشکل دیگر برای اندک مردمانی هست که دل در گرو این مفاهیم دارند و حیات و مماتشان را با این مفاهیم گره زده اند درست هست این اضمحلال مفاهیم و بار ارزشی عبارات، لحظه ای و اختیاری بوجود نیامده و بروز نکرده است بلکه به مرور زمان و شاید تحمیلی باشد اما این دلایل از شدت عوارض و لطمات آن کم نمی کند.
اعتقاد راسخ دارم یک جامعه و کشوری در صورت نابودی کامل زیرساخت های اقتصادی و نظامات سیاسی خود قادر است با تکیه به پتانسیل چارچوب های فرهنگی، اجتماعی خویش بپا خواسته و به بازسازی خویش بپردازد و اهداف متعالی خویش را یکی پس از دیگری فتح نماید چنانچه آلمان و ژاپن بعد جنگ جهانی دوم علیرغم نابودی مطلق تمام زیرساخت های اقتصادی و حتی نبود بنیان های سیاسی، شروع به ترمیم زخم ها و توسعه و شکوفائی کشور و رفاه و آسایش ملت شان در چارچوب نظام ارزشی اجتماعی و فرهنگی خویش نمودند اما وای بحال ملت و کشوری که چارچوب ارزشهای فرهنگی و اجتماعی اش به هم بخورد و خدشه دار شود. در آن صورت رجعت به راه صلاح و توسعه هرچند ناممکن نیست اما خیلی دشوار است. بازیابی و بازسازی و حرکت صحیح شاید دهه ها بلکه صده ها زمان ببرد. بیایید مسئولیت پذیر باشیم و بستر جامعه مان را برای زندگی جمعی تخریب و برای نسل های آینده ناممکن نسازیم.

 جواد نیکبخت
انتهای پیام/