فرصت ها و الزامات توسعه

همه ملت ها و جوامع انسانی خواهان رسیدن به توسعه بوده و همگی خواستار زیست  شایسته ی انسانی به دور از تبعیض و فقر و نابرابری های اجتماعی و اقتصادی و بر خورداری از رفاه نسبی هستند. 
بیشترین کاربرد واژه ی توسعه علاوه بر دورران انقلاب صنعتی در اروپا، در قرن بیستم و همراه با رشد سریع تکنو لوژی  و تغییر سبک‌زندگی از سنتی به مدرن اتفاق افتاده است. در این بین تجربه های موفق سایر کشورها به ما می گوید  که از جمله لوازم و پیش نیاز های اساسی هر نوع بحثی در مورد توسعه، ایجاد دیالوگ و گفتمان اجتماعی بین متخصصان رشته های مرتبط و  مدیران بخش دولتی و صاحبان ایده و فکر و کار آفرینان و صنعتگران و تجار است چرا که گفتمان بر خلاف سخنرانی و نطق یک طرفه مدیران دولتی، نوعی تبادل اندیشه و فکر در جهت رسیدن به خرد جمعی است که حلقه ی مفقوده ی تصمیم‌گیری های ملی و منطقه ای ما شمرده می شود. هر جامعه ای با توجه به مختصات اجتماعی خود مدل توسعه ی متفاوتی با سایرین دارد که نیازمند توجه است.
بنابر این، تا وقتی این دیالوگ بین بخش های مختلف جامعه اعم‌از مدیران و متخصصان و نخبگان و روشنفکران و گروه های مرجع همچون دانشگاهیان و فرهنگیان  و مجامع دینی و مذهبی اتفاق نیا فتد توسعه در ایران با چالش جدی روبرو خواهد بود کما اینکه تجربه های گذشته ما همچون‌مشروطیت و بعد از آن این امر  را به اثبات می رساند که چگونه انشقاق و عدم‌درک‌متقابل  بین گروه های مرجع جامعه ی ایرانی، جنبش تحول خواهی  مذکور را که با مجاهدت ها و خون دل های فراوان به دست آمده بود در رسیدن کامل به اهداف خود ناکام‌گذاشت. 
الگوی توسعه ی ایرانی هم ویژگی های خود را دارد که با ایجاد گفتمان ملی می توان  به این امر نزدیک شد.
جای بسی خوشحالی است که رسانه ی وزین نصر نیوز باب صحبت در موضوع توسعه را دیگر بار با رویکردی نو گشوده است و میزبان صا حب نظران این رشته است. امید که این برنامه ها بتواند دورنمای خوبی در اختیار مدیران  قرار دهد تا با شناخت الویت ها و فرصت های موجود توسعه در بخش ملی و یا استانی، تجربیات خوبی در اختیار برنامه ریزان قرلر دهد.
در این میان استان ما از ظرفیت های بالقوه ی خوبی برای توسعه و  پیشرفت برخوردار بوده که می توان حتی بدون‌ پیوند با برنامه های ملی آنها را به پیش برد .مهمترین بخش هر توسعه ای در کنار ظرفیت های طبیعی، توسعه ی منابع ارزشمند انسانی است که شهر و استان ما از دیر باز دارای این استعداد های شگرف  بوده است. ظرفیت هایی همچون خاستگاه عالمان تاثیر گذار و روشنفکران ترقیخواه و فرهیخته و نیز محل تولد و رویش مطبوعات و جراید کشور و داشتن با سابقه ترین مراکز آموزش عالی و هنری بعد از تهران و  پیشینه ی قدرتمند بازرگانی و تجارت فرامرزی و موقعیت خاص جغرافیایی و سابقه ی صنعتی و توان صنعتگران استان و علاقه مندی آذری های ساکن در دیگر شهر ها و حتی خارج از کشور جهت سرمایه گذاری در استان از جمله پتانسل های موجود است.
در نقشه  ی راه هر توسعه  ملی و استانی، هنر مدیریت های عالی، ایجاد  هماهنگی میان خواسته ها و داشته ها و جذب سرمایه گذاران به جای راندن ایشان و بهره گیری از مدیران با تعصب و بدون غرض ورزی شخصی و خوش فکر در مناصب میانی است  که مشارکت بخش خصوصی و  سرمایه گذاری را به دید  فرصت و به دور از حاشیه های دیگر نگریسته و ایمان به این موضوع داشته باشند .در سالهای نه چندان دور کهن شهر تمدن ساز  تبریز مرکز تربیت نخبگان علمی و دینی و فلسفی و هنری  بوده و خاستگاه نویسندگان بزرگ و  حرکت های فرهنگی و اجتماعی بوده که اکنون متاسفانه این حرکت کم‌رنگ‌شده است ولی با همت نسل نو اندیش کنونی و اصحاب فکر و قلم باز هم می توان به آن‌نقطه ی اوج رسید و این دیار را به یکی از توسعه یافته ترین های ایران و منطقه تبدیل کرد.

به قلم محمد باقر واصلی باسمنج
انتهای پیام/