تاثیر مخرب افزایش سن ازدواج بر فرزندآوری و استحکام خانواده

به گزارش نصر، دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی، به بررسی عوامل تأثیرگذار بر افزایش سن ازدواج جوانان پرداخت.
در این گزارش بیان شده است: براساس داده ها و نتایج سازمان ثبت احوال کشور و مرکز آمار ایران، روند تحولات شاخص های ازدواج به گونه ای است که نرخ ازدواج با کاهش و میانگین سن ازدواج با افزایش روبرو بوده است. بررسی ابعاد مسئله ازدواج و الگوهای همسرگزینی، نشان از کلیدی بودن متغیر سن ازدواج در این الگوهاست و افزایش سن ازدواج الگوهای آن را دچار تحول کرده و شاخص های دیگر از جمله فرزندآوری، طول عمر ازدواج، استحکام خانواده، ضرورت ازدواج و ... را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بر این اساس در گزارش پیش رو، تبیین چرایی افزایش سن ازدواج و احصای متغیرهای تأثیرگذار بر آن مورد نظر قرار گرفته است. در این راستا پیمایش ها و پژوهش های ملی انجام شده مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه جلسات هم‌اندیشی با صاحبنظران این حوزه برگزار شده است.
در این گزارش، نتایج به دست آمده از دو روش استفاده شده نشان می‌دهد، بالا بودن هزینه های آغاز زندگی، هزینه بالای مسکن، بیکاری و عدم اشتغال جوانان و پیدا نکردن گزینه مناسب ازدواج در سه اولویت اول عدم ازدواج بهنگام جوانان قرار دارند.
در این گزارش تصریح شده است: عوامل ذکر شده به ترتیب در حوزه های اقتصادی، اقتصادی - اجتماعی و اجتماعی - فرهنگی قرار دارند. به عبارتی می‌توان گفت عدم تغییر روند موجود و عدم توانمندسازی اقتصادی افراد در تأمین معاش یک خانواده، نه تنها استحکام خانواده های موجود را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، بلکه شکل‌گیری خانواده های جدید را با مشکل روبرو می کند. غالب عواملی که در اولویت بالای اثرگذاری هستند یکی از کارکردهای مهم خانواده که کارکرد اقتصادی است را با اخلال مواجه می‌کنند. از این رو، افراد در سطح اول رفع نیازهای خود با مشکل روبرو شده و به سطوح دیگر که تشکیل خانواده و تأمین نیازهای عاطفی را شامل می‌شود، وارد نمی‌شوند.
در گزارش مرکز پژوهش های تاکید شده است: البته عوامل تأثیرگذار بر سن ازدواج به صورت شبکه ای به یکدیگر متصل بوده و چرخه عوامل را تشکیل می دهند. از این رو، حل مسئله مورد نظر از طریق قطع چرخه و روابط دوسویه اثرگذاری و اثرپذیری امکان‌پذیر است و راهبرد حل مسئله ازدواج با در نظر گرفتن عوامل اولویت‌دار در افزایش سن ازدواج و روابط بین آنها باید تدوین شود.
در این گزارش ذکر شده است: یکی از راهبردهای مهم و اثرگذار در کاهش سن ازدواج، حکمرانی نظام آموزشی و تقویت مشاغلی است که وابستگی به تحصیلات عالی ندارند. از سوی دیگر، باید در طراحی فرایندها و زیرساخت های شغلی، به ایجاد بسترهای گسترش کارآفرینی و تولیدی های خُرد توجه ویژه شود. نکته دیگر در مورد اشتغال، اهمیت دادن به ظرفیت های استان ها و شهرهای مختلف در تولید اشتغال است، چرا که بر اساس آمار شهرهایی که اشتغالزایی بالاتری داشته اند، سن ازدواج پایین‌تری نیز داشته اند. این مقوله خود به کاهش مهاجرت نیز کمک خواهد کرد.
در این گزارش آمده است: موضوع دیگر، تقویت قدرت انتخاب‌گری صحیح در امر ازدواج است که در این زمینه، ایجاد و تقویت نهادها و ظرفیت های مردمی و مهارت‌افزایی افراد و خانواده ها در این امر نیاز است.
انتهای پیام/