به گزارش نصر به نقل از ایرنا، پارک ملی گرند کنیون (Grℜn↓ Cℜny↵n) که یکی از اولین پارک‌های ملی در آمریکا است چیزی در حدود ۴۹۲۱ کیلومتر مربع مساحت دارد. این محوطه در سال ۱۹۰۸ میلادی در فهرست بناهای یادبود آمریکا قرار گرفت و از سال ۱۹۱۹ عنوان پارک ملی را دریافت کرد.
ژرف دره گرند کنیون
در دل پارک ملی گرند کنیون، ژرف دره‌ای با همین نام وجود دارد که گفته می‌شود ۶ میلیون سال پیش در اثر فرسایش ناشی از جریان رود کلرادو که با سرعت متوسط چهار مایل بر ساعت از میان آن می‌گذرد، ایجاد شده است. این در حالی است که نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ نشان داد که ممکن است فرآیند فرسایش و تشکیل این ژرف دره بیش از ۷۰ میلیون سال پیش آغاز شده باشد. در نتیجه اگرچه نمی‌توان به طور دقیق قدمت این دره را تخمین زد اما این احتمال وجود دارد که جرقه شکل‌گیری گرند کنیون، به شکل دره‌ای که امروز می‌شناسیم، ۷۰ سال قبل و با ایجاد چند ژرف دره کوچکتر زده شده باشد.
فرم‌های فرسایشی و تنوع سنگ‌ها در این ژرف دره که ۴۴۶ کیلومتر طول، ۲۹ کیلومتر عرض و ۱.۶ کیلومتر عمق دارد، آن را به کانونی جذاب برای پژوهش‌های زمین شناختی تبدیل کرده است.
زمین‌شناسان در تحلیل ساختار گرند کنیون با معمایی بزرگ روبه‌رو شده‌اند. در این دره لایه‌های سنگی ۲۵۰ میلیون ساله در مجاورت سنگ‌هایی قرار گرفته‌اند که قدمت آن‌ها به ۱.۲ میلیارد سال قبل باز می‌گردد. این به آن معناست که در این بین وقفه‌ای ۹۵۰ میلیون ساله در تشکیل لایه‌های سنگی ایجاد شده و این که برای لایه‌های سنگی که باید در این چند میلیون سال تشکیل می‌شدند، چه اتفاقی افتاده هنوز بر کسی روشن نیست.
غارها از دیگر جاذبه‌های این گلوگاه هستند. براساس برآوردها در این دره یک هزار غار وجود دارد که از این تعداد تنها ۳۳۵ مورد آن ثبت شده و تنها یک غار برای بازدید عموم باز است.
از دیگر نکات جالب توجه در مورد این ژرف دره، تفاوت دمایی در بخش‌های مختلف آن است. تغییرات ناگهانی در ارتفاع تاثیر قابل توجهی بر دما و میزان بارش‌ها در این منطقه دارد بنابراین آب و هوایی که در این دره تجربه می‌کنید تا حد زیادی به موقعیت مکانی شما در آن بستگی دارد. بین کناره این دره و پایین‌ترین نقطه از آن امکان ایجاد بیش از ۲۵ درجه اختلاف دما وجود دارد. در همان حال که اعماق این گلوگاه در فصل تابستان بسیار گرم می‌شود، دمای کناره شمالی آن در طول زمستان معمولا به زیر صفر می‌رسد.
تنوع زیستی
گرند کنیون چنان بزرگ و متنوع است که به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا در امتداد آن اکوسیستم‌های کاملا متفاوتی را تجربه کنند. این منطقه زیستگاه نزدیک به ۷۰ گونه از پستانداران، ۲۵۰ گونه پرنده، ۲۵ نوع خزنده و ۵ گونه دوزیست است و علاوه بر این، نزدیک به یک هزار و ۷۳۷ گونه شناخته شده از گیاهان آونددار، ۱۶۷ گونه قارچ، ۶۴ گونه خزه و ۱۹۵ گونه گلسنگ در پارک ملی گرند کنیون وجود دارند. در این منطقه همچنین ۸ گونه ماهی بومی زیست می‌کنند که ۶ نوع از آن‌ها را نمی‌توان خارج از رود کلرادو یافت.
جالب این است که اگرچه فرآیند تشکیل این دره از مدت‌ها قبل از پیدایش دایناسورها بر روی زمین آغاز شد اما تاکنون هیچ فسیلی از این نوع از جانداران در این منطقه یافت نشده است. با این حال این محدوده سرشار از فسیل‌های موجودات گوناگون است که از جمله آن‌ها می‌توان به فسیل موجودات آبزی با قدمت ۱.۲ میلیارد سال اشاره کرد.
در نهایت اگرچه گرند کنیون عریض‌ترین، طولانی‌ترین یا عمیق‌ترین ژرف دره جهان نیست اما با جذب سالانه نزدیک به پنج میلیون بازدیدکننده به یکی از جاذبه‌های گردشگری محبوب در دنیا تبدیل شده است.
انتهای پیام/