ائتلاف های یک شبه در انتخابات شورای شهر تبریز!

به گزارش نصر، در این دوره از انتخابات شورای اسلامی شهر تبریز (دوره ششم) هم دوباره شاهد ظهور و اعلام حضور برخی از این ائتلاف ها و لیست های انتخاباتی بودیم. بر اساس آمار غیررسمی بیش از 60 لیست از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی در این دوره از انتخابات تبریز اعلام حضور کردند و با قراردادن اسامی برخی از کاندیداها در این لیست از آنها حمایت کردند.
یک فعال اجتماعی در نقد تشکیل این ائتلاف های یک شبه می گوید:  این لیست ها و بانیان این ائتلاف ها، نگاهی تخصصی به مقوله شهر و مدیریت شهری ندارند و تنها در صدد معامله با افرادی که احتمال رأی آوری بالایی دارند، هستند. اکبر کریمی نقد خویش را با این سوالات همراه می کند که:
این ائتلاف ها از کجا روئیده اند؟
تا به حال کجا بوده اند؟
اعضایشان چند نفر است و هیئت مدیره شان بر اساس کدام اساسنامه و مرامنامه انتخاب شده اند؟
چرا مردم باید به نظرات آنها توجه کنند و به لیست آنها رأی دهند؟
وی با بیان اینکه این ائتلاف ها برای توسعه شهری، هیچ برنامه مشخصی ندارند می گوید: این ائتلاف ها قبل از هر چیز باید شفاف بگویند: برنامه عملیاتی شان برای مشکلات شهری مانند: ترافیک ، آلودگی محیط زیست، فضای سبز، فضای ورزشی، بهداشت و سلامت، فرهنگ و هنر، ایمنی شهری، امنیت اخلاقی، حاشیه نشینی و ناعدالتی در توزیع امکانات شهری، سرمایه پذیری و رونق اقتصادی شهر و … چیست؟
اینک نگاهی داریم به برخی از این ائتلاف ها. پس از بررسی و کنکاش در رسانه های مختلف فضای مجازی و ستادهای تبلیغاتی، به 30 لیست انتخاباتی اصلی دسترسی پیدا کردیم و با جمع بندی و گردآوری اطلاعات آنها در یک جدول، میزان اثربخشی و موفقیت این لیست ها را تحلیل کردیم. با این توضیح که برخی از افراد حقیقی و حتی فروشگاه ها و مراکز عرضه کالا و خدمات هم برای خود لیستی ارائه کرده بودند که با توجه به جنبه تبلیغات تجاری بودن آنها از این لیست ها صرف نظر کردیم.

 

اینکه این لیست ها از کجا مجوز تائید گرفته و مرام نامه تشکیل شان چیست خود مهمترین سوال و شبهه رسانه ها و مردم رای دهنده می تواند باشد.
بررسی ها نشان می دهد که از مجموع جامعه اماری 30 ائتلاف مورد بررسی ما، علیرضا نوای باغبان با 17 و اسماعیل  چمنی با 16 و حکیمه غفوری و شهرام دبیری با حضور در 12 ائتلاف بیشترین حضور را در ائتلاف ها داشته اند. همچنین محمدحسن اسوتچی با 4 و غلامرضا  احمدی و روح ا... رشیدی با حضور در 3 ائتلاف دارای کمترین حضور در ائتلاف ها بوده اند. و جالب ترین نقطه این است که این افراد دارای کمترین حضور رتبه بهتری از منتخبینی داشته اند که بیشترین حضور را داشته اند!

 

این نظریه باطلی است که هر چه حضور یک کاندیدا در لیست های مختلف بیشتر باشد احتمال رای آوری اش نیز بالاست! به یاد دارم که چند روز مانده به روز انتخابات با یکی از کاندیداها گفتگو می کردیم. ایشان با نگاهی از بالا به پایین و کنایه آمیز که چرا اطلاع ندارید که ایشان مورد حمایت بیش از 40 لیست و ائتلاف قرار گرفته این موضوع را مایه مباهات و تفاخر خویش می دانست. در نهایت هم ایشان به رتبه ای بهترین از عضویت علی البدل دست نیافتند!
در نقطه مقابل در شورای شهر تبریز، کاندیدایی به نام محمدحسن اسوتچی حضور دارد که چه در این دوره و چه در دوره های قبلی انتخابات شورای شهر، به کمترین تبلیغات محیطی، چاپ بنر و پوستر اکتفا می کند و نام او هم در کمترین لیست های ائتلافی دیده می شود. اما در هر دوره نیز منتخب موفقی بوده است. در این دوره هم به جز انگشت شمار لیست که از او اعلام حمایت کرده اند او دومین رای اعتماد شهروندان را به خود اختصاص داده است.  بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که صرف حضور در این لیست ها هیچ تضمینی برای موفقیت یا عدم موفقیت یک کاندیدا نیست.  
2) بررسی جدول ائتلاف ها نشان می دهد که هیچ یک از این ائتلاف ها که طول عمر یک یا دو هفته ای داشته اند موفق نشده اند حتی نیمی از اعضای مورد حمایت خود را به شورای شهر تبریز هدایت کنند! این امر گویای این موضوع تکراری است که همچنان مردم تبریز به لیست ها رای نمی دهند! و اعتمادی به این ائتلاف های یک شبه ندارند. سلیقه انتخاباتی مردم تبریز بسیار متفاوت تر از جغرافیای انتخاباتی دیگر شهرهاست. یک شهروند تبریزی به استقلال رای خود باور قلبی دارد و تلاش می کند خود بیشتر از «پدرهای معنوی» در سرنوشت خویش ایفای نقش کند.
3) نکته دیگر در بحث لیست ائتلاف ها این است که معمولا احزاب و تشکل های سیاسی قدیمی و سابقه دار کشور که معمولا منتسب به دو جناح معروف اصولگرایان و اصلاحات هستند در هر دوره اقدام به انتشار لیست کاندیداهای مورد حمایت خود می کنند که در هر دوره هم با نامی متفاوت وارد کارزار انتخاباتی می شوند. در این دوره جبهه اصلاحات برخلاف دوره قبلی که لیست موفقی را برای شورای شهر پنجم تبریز ارائه کرده بود سکوت پیشه کرد و لیستی منتشر نکرد. در نقطه مقابل جبهه اصولگرایان در این دوره با نام «شورای ائتلاف نیروهای انقلاب» لیستی را منتشر کرد که با نگاهی خوشبینانه حتی این لیست هم نتوانست 50 درصد از کاندیداهای خود را روانه پارلمان شهری تبریز کند! نقطه جالب توجه این است که لیست های دیگری هم از سوی اشخاص حقیقی نسبتا گمنام منتشر شدند که به همین تعداد کاندیدای پیروز داشته اند! ( 6 منتخب) مثلا کانون انبوه سازان و کارآفرین ستاد آقای رئیسی (نخبگان انقلابی برای توسعه آذربایجان) و یا حزب ا... تبریز همین تعداد کاندیدای پیروز داشته اند.
4) یکی دیگر از عجایب این دوره از انتخابات، ارائه لیست های محله ای، شهرستانی در تبریز بود. به عنوان مثال: محلاتی مانند: طالقانی، مارالان، 42 متری و ... اقدام به ارائه لیست های انتخاباتی جداگانه کردند. همانند آنچه که در مراسم ترحیم یک نفر، افراد و ارگان های مختلف اعلامیه های جداگانه می دهند! هرچند این کار مشترک به خودی خود دارای ارزش است اما باید در نظر داشت که نگاه تک بعدی و یک محوری و جزء نگر به موضوع کلانی به نام «شهر» به بیراهه ختم خواهد شد. مطالبات شهروندان، باید در ظرف مشترکی به نام شورای شهر یک کاسه و تجمیع شود. بنابراین، هدفی به نام توجه به آبادانی یک منطقه از شهر و بی توجهی به سایر محلات خود می تواند به کلیت شهر و شورا لطمه وارد سازد. حتی در صورت موفقیت و راهیابی این کاندیداهای محله ای به شورا، نمی توان انتظار داشت که این منتخبان تنها به همان محله توجه کنند و کلیت شهر را فراموش کنند.
در کنار این لیست های محله ای، لیست های شهرستانی هم جالب توجه بود. بستان آبادی ها و اهری ها و قره داغی های مقیم تبریز هم لیست های جداگانه منتشر کردند!
به هر حال، انتخابات ششم شورای شهر هم با همه خوشی ها و ناخوشی هایش به پایان رسید و پارلمان شهری تبریز منتخبینو مستاجران خود را برای 4 سال دیگر شناخت. انتظار می رود با توجه به رویکرد نزدیک فکری اکثریت اعضای این شورا، شاهد تحول جدی در مدیریت شهری باشیم. و انتظار همه شهروندان این است که در همه انتخابات دیگر، لیست های ائتلافی معتبر، ریشه دار و با برنامه هایی روشن وارد انتخابات شده و مردم به جای رای دادن به چهره ها و نام ها و فامیل ها، به برنامه ها و انتلاف ها رای دهند که نماد حاکمیت دموکراسی واقعی در جامعه است.
 
محمدامین خوش نیت (روزنامه نگار)
انتهای پیام/