امام رضا، سمبل پيوند اسلام و ايران

مهاجری که از سرزمین نور در پی گسترش دعوت الهی از مدينهٰ مآنوس خود پایبرون نهاد  و خورشید روشنگری شد که پیوند مردم سرزمین ما را با اهل بیت عصمت و طهارت استوارترکرد غریبی که آمد تا در میان ما قرار گیرد و ما غربت تاریخی خود و شیعه را هر صبح و شام در کنارمضجع پاکش زمزمه کنیم و درس استواری و استقامت فراگیریم؛آن حضرت با هجرت غريبانه خود وحضور در ايران درخت وجود ما را به شجره طیبه اى  پیوند زد که ثمره آن ولایت علی بن ابیطالب (ع) است.
به دیگر سخن، اگر این خاندان شریف، سایه حمایت و محبت خویش را بر سر ملت ما نمی افکندند،ما نیز در عرصه تاریخ، در اقوام دیگر مضمحل می شدیم.
حضور ما در عرصه تاریخ، مرهون و مدیون قرار گرفتن در سایه همای سعادت اهل بیت است  حضرت ثامنالحجج (ع)، نخستین کوکب سعادتی است که در آسمان ایران پرتو افشانی نمود. گرچه پیام پیامرسان  توحید، در آغاز، کنگره های قصر کسری را فروریخت و تا قبل از هجرت حضرت امام رضا (ع)، ایران عرصهتجلی آفتاب معنویت شده بود، اما حضور او در جمع دوستداران مشتاقی که جان مهر آمیزشان با پیامحضرت دوست پیوند خورده بود، به ما توان زیستن داد.
امام غریبی که امامت را در خلافت جور ازکژاندیشی ها و بداندیشی ها حفظ کرد  و برای این صیانت از کیان شیعه مسموم شد.
هنوز خاطره نماز عیدی که امام رضا(ع)  مردم را بدان دعوت کرده بود،  در حافظه ماست. هر سال عظمت وخلوص آن نماز را پیش چشم داریم و به هوای همان روزهایی که صدای ملکوتیش در آسمان اوج میگرفت، نماز عید می خوانیم. خاطره آن روز را که به نیشابور درآمد و ما را در حصن « لا اله الا الله » قرار داد،تا از هر عذابی ایمن باشیم و گزند حوادث و مشرکان در ایمان ما تزلزل و خللی وارد نکند. میراث معنویحضرتش درسی است که در حافظه تاریخ شیعه ماندگار است و هرگز فراموش نخواهیم کرد آن روز را که بهسرزمین ایران درآمد، تا خویشاوندی دو روح مشترک را که در طلب پارسایی و روشنی بودند بر صحیفهتاریخ بنگارد.
آن روز که موکب مبارکش به نیشابور رسید، پیامی را از حنجره مبارکش به گوش مردم رساند که رسولوحی بیان کرده بود. آن روز که رسول با بار سنگین رسالت بر دوش، از غار حرا پایین آمد، خطاب به تودهمردم فرمود: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا». پیامی که امام شهید در نیشابور در جمع مشتاقان و مخلصانبیان فرمود نیز ادامه همان کلامی بود که جهان را در معرض دگرگونی و تحول قرار داد.
ابن صباغ مالکی در کتاب فصول المهمه می نویسد: « حضرت ایشان فرمود: حدیث کرد مرا پدرم موسیکاظم از پدرش محمدباقر از پدرش علی زین العابدین از پدرش حسین شهید کربلا، از پدرش علی بن ابیطالب که گفت: عزیزم و نور چشمانم! رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- فرمود: جبرئیل حدیث کرد مرا و گفت: شنیدم پروردگار سبحانه و تعالی می فرماید: کلمه «لا اله الا الله» دژ من است، هر که آن را بگوید بهدژ من وارد گشته است و آنکه به دژ من وارد شده، از عذاب من ایمن و آسوده است.»
وجود مبارك حضرت على ابن موسى الرضا(ع) عطر شهادتی است که از بوستان محمدی (ص) در سرزمینایران پراکنده شد و طی اعصار و قرون، میلیونها شیعه را مشتاق خود کرد. در همهٰ ايام سال، بويژه سالروز ولادت و سالروز شهادتش ميليونها زائر شائق به زيارتش مى شتابند. گرچه قريب يكسال و نيم است كه بيمارى منحوس كرونا مشتاقان زيارت را از تشرف به مشهد و زيارتش محروم كرده است. این میهمان غریب کهاکنون جهانی به حلقه دوستیش درآمده اند، صورت نمادین دوستی ملت ما با خاندان شریف نبوتاست. خانه حمید بن قحطبه، در سناباد، بدل به مشهدی شد که عطر شهادت را در سرزمین ایران پراکند وصورتی از مظلومیت شیعه شد. چراکه او همسایه خلیفه جابری شد که در مشهد او دفن شده است.

پهنه دریا چو نظرگاه ماست / چشمه ناچیز نه دلخواه ماست
پرتو این کوکب رخشان نگر/ کوکبه شاه خراسان نگر
آینه غیب نما را ببین / ترک خودی گوی و خدا را ببین
هرکه بر او نور رضا تافته است / در دل خود گنج رضا یافته است
کعبه کجا؟ طوف حریمش کجا؟ / نافه کجا؟ بوی نسیمش کجا؟
خاک ز فیض قدمش زر شده / وز نفسش نافه معطر شده

زندگی ما مردم ايران به عطر حضور امام رضا(ع) درآمیخته است، از همین رو، وجود مضجع نورانى آنحضرت در شهر مقدس مشهد الرضا، - كه بحق پايتخت معنوى كشور عزيزمان ايران نام گرفته است-،رویدادی ساده نیست ، نمودگار  یک پیوند است، پیوندی که روح ایران عزیز را به پیامی بزرگ، که ازگلوی عزیز امام رضا (ع) برمی آمد، برآمیخت تا صدای ماندگاری در عرصه روزگار باشد.
سالروز ولادتامام رئوف بر دوستداران اهلبيت عصمت و طهارت مبارك باد.

به قلم:  علی اصغر شعردوست
انتهای پیام/