معلولان، فراموش شدگان غریب در برنامه ریزی های شهری

بر اساس بررسی های صورت گرفته و نیز شرایط موجود محیطی و اجتماعی، متاسفانه مدیریت های شهری تبریز اعم از شورای شهر و شهرداری، طی ادوار و سال های گذشته، آن گونه که باید و شاید، در پاسخگویی به مطالبات و نیازهای این قشر نجیب و شریف، موفق عمل نکرده اند و همین بی توجهی ها باعث گردیده است زندگی اجتماعی جامعه معلولان تبریز، با مشکلات و چالش های انباشته مواجه گردد.
عدم مناسب سازی محیط برای معلولان اعم از اماکن و مراکز رفاهی، تفریحی، پارک ها، گذرهای شهری، ناوگان حمل و نقل درون شهری، ادارات و مجتمع های مسکونی و فرهنگی، فضاهای ورزشی و بسیاری دیگر از فضاهای عمومی تبریز، امروز به هیچ عنوان برای بهره مندی و استفاده بهینه معلولان مناسب نیست و همین امر ضرورت برنامه ریزی و تدوین طرحی جامع در این حوزه را دوچندان کرده است.
شورای شهر به عنوان نهاد سیاست گذار و شهرداری به عنوان دستگاه اجرایی، بدون تردید نقش و وظیفه ای به مراتب مهم و اساسی در پی گیری و اتخاذ راه کارهای عملی در راستای مناسب سازی محیط و شرایط زندگی بدون چالش معلولان بر عهده دارند.
تردیدی نیست که جامعه معلولان، که بالغ بر 5 درصد شهروندان تبریزی را شامل می شوند، امروز مطالبه ای غیر از توجه جدی مسوولان شهری به حل مشکلات و پاسخگویی به مطالبات شهری شان ندارند، مطالبه ای که در قالب یک برنامه ریزی جامع و راهبردی در دوره بعدی شورای شهر، خواهد توانست، پاسخی متعهدانه به مطالبات این قشر نجیب و غریب قلمداد شود.

آرزو مبصر
انتهای پیام/