اعتماد؛ حلقه گمشده مدیریت شهری

مردی بیکاره و مفت‌خوری ناظر این ماجرا بود؛ چون دید با یک تار مو کلی پول گرفته شد، او هم نزد مرد سرشناس رفت و با کندن بخشی از سبیلش درخواست وام نمود. آن مرد سرشناس به او گفت تو که به سبیل خودت رحم نکردی، چگونه به پول من رحم خواهی کرد؟! آن سبیلی را که گرو می‌گیرند این سبیل نیست.
در تمامی جوامع انسانی، اعتماد، مهمترین عنصر شکل‌گیری پیوندها و معاهدات اجتماعی است؛ همه ما مثل‌های بسیاری را از کسانی که سنی از آن‌ها گذشته است در مورد اعتماد میان مردم و پیوندهای عاطفی میان مردم شنیده‌ایم.
اعتماد، لازمه شکل‌گیری پیوندها و معاهدات اجتماعی در تمامی جوامع انسانی است، اعتماد اجتماعی ایجاد کننده تعاون و همیاری است و تنها در صورت وجود اعتماد، و علیرغم تمامی تفاوت‌ها مشکلات و معضلات اجتماعی حل خواهد شد و تعهدات و وعده‌ها به سرانجام می‌رسد.
در هر جامعه‌ای که میزان اعتماد اجتماعی بالا باشد، مشارکت مردم در عرصه‌های اجتماعی بیشتر و آسیب‌های اجتماعی کمتر است.
برای سنجش میزان اعتماد اجتماعی افراد ابتدا دو نوع اعتماد از هم مجزا شده و سپس با استفاده از آن دو، اعتماد اجتماعی مورد سنجش قرار می‌گیرد:
اعتماد شخصی، میل به اعتماد را در میان افراد و بین روابط شخصی نشان می‌دهد
اعتماد غیر شخصی (نهادی)، میزان تمایل به اعتماد، نسبت حسن نیت و حسن انجام کار (عملکرد) خرده نظام‌های اجتماعی را نشان می‌دهد.
متاسفانه در این زمانه، هم میزان اعتماد شخصی و هم میزان اعتماد نهادی بسیار کاهش یافته است که موجب بروز مشکلات بسیار زیادی در جامعه ما شده است و در صورت تداوم این روند، معضلات و مشکلات شهر ما نیز روز به‌روز بیشتر خواهد. دلایل این بی‌اعتمادی یا به عبارت بهتر کم‌اعتمادی بسیار زیاد است: از وعده‌های خلاف واقع و دستگیری تعدادی از اعضای شورای چهارم تا بحران‌های اقتصادی که چندین سال گریبان مردم را گرفته است، همگی در بروز این مشکل اساسی نقش داشته است.
و اما پرسش اساسی این است که راه بازگشت اعتماد به همدیگر و شورا و شهرداری چیست؟ واقعیت این است که برخی چنان از اتفاقات روی داده در تبریز ناراضی‌اند که اعتمادشان در این باره تقریباً صفر است؛ بسیاری از این شهروندان به سرنوشت تبریز، به تاریخ آن و به فرهنگ آن علاقه وافری دارند ولی ناامیدانه اخبار را دنبال می‌کنند و به وعده و وعیدهای کاندیداهای رنگارنگ این دوره اعتماد و اعتنایی ندارند.
عده دیگری نیز علیرغم تمامی این کاستی‌ها، امیدوارانه و با تلاشی دوچندان، در راه امیدآفرینی می‌کوشند و عده دیگری نیز هستند که با سوء استفاده از فضای فعلی در حال تعقیب منافع شخصی خود هستند.
به نظر اینجانب، تنها راه بازگشت این اعتماد، گفتگوی مستقیم و مداوم با عموم شهروندان تبریزی و شنیدن صدای در گلو مانده آنها و تدوین برنامه‌ پیشرفت و توسعه کوتاه مدت و بلندمدت، متناسب با منافع عموم شهروندان تبریز است.
ما نماینده کسانی نخواهیم بود که در اقلیت‌اند، ولی صدای طبل و دهلشان بلند است؛ ما خود را نماینده عموم مردمِ در انتظار پیشرفت و علاقمند به توسعه و آبادانی تبریز می‌دانیم. من انتظار هیچ رایی از هیچ منفعت‌طلب و رانت‌خواری را ندارم. تبریز، از فرصت‌طلبان به قدر کافی زیان دیده است. من این فرصت را به فرصت‌طلبان نخواهم داد. راه بازگشت اعتماد، همین است.

جواد فتحی، کاندیدای ششمین دوره شورای اسلامی شهر تبریز (کد انتخاباتی ۱۸۴۷)
انتهای پیام/