مظلومیت فرهنگ در مناظره فرهنگی!

کشوری که دایه دار فرهنگ است، انقلاب اش فرهنگی است، دفاع مقدس اش میراث فرهنگی است و نقطه نقطه جغرافیای پهناورش اثر فرهنگی است در سئوال و‌ جواب های نامزدهای ریاست جمهوری اش با موضوع فرهنگی خبری از فرهنگ نبود.
اگر امروز در محیط زیست، گفتمان سازی، سیاست، اقتصاد، سلامت، ارتباطات و همه آنچه که در کشور با چالش هایی مواجه هستیم؛ راهکار برون رفتی پیدا نمی کنیم به خاطر همین مظلومیت فرهنگ است.
امروز برای تعطیلی یک مجموعه اقتصادی یا اجتماعی یا سیاسی شاید صداهای اعتراضی شنیده شود ولی دقیقا چرا برای تعطیلی یک مجموعه فرهنگی، یک رسانه، یک گالری، یک سالن تئاتر، یک گروه نمایش، یک گروه موسیقی هیچ صدای اعتراضی شنیده نمی شود.
البته بنده پاسخ این چراها را دیروز در مناظره دوم گرفتم؛ مناظره ای که قرار بود در حوزه فرهنگ باشد؛ هیچ مسئله فرهنگی مطرح نشد و گویا هیچ چالشی در این حوزه نداریم، تنها موازی کاری و‌ تشتت سازمان ها و‌ ارگان های فرهنگی و‌ تعطیلی شورای عالی انقلاب فرهنگی از سوی یکی از نامزدها مطرح شد بدون ارایه راهکار برای تقویت ریشه های فرهنگی جامعه.
بی شک امروز ایران عزیز گرفتار چالش های جدی فرهنگی است که در صورت کشف راهکارهایی برای برون رفت از این چالش ها می توان ادعای توانمندی در مدیریت چالش های فرهنگی را کرد ولی بیان مطالب کلی و به عبارتی دهن پرکن نمی تواند امید رخت بربسته از فعالان حوزه فرهنگ را بازگرداند.
فرهنگ، مقوله پیچیده و چند بعدی است و بار ارزشی و علمی پر رنگی که در هاله یا هاله هایی از ابهام و گنگی فرورفته و همین امر، شناختن آن را از هر جهت مشکل می سازد.
با گذر زمان و پیشرفت تکنولوژی شاهد نادیده گرفتن بسیاری از فاکتورهای فرهنگی و اجتماعی هر منطقه هستیم، اما باید از تکنولوژی جهت احیای فرهنگ و تعاملات اجتماعی استفاده کنیم و این امر توسط رسانه انجام خواهد شد.
قرار است مدیریت چهار سال آینده کشورمان را کسانی عهده دار شوند که فرهنگ برایشان اولویت نیست قطعا این نوع نگرش آینده مناسبی را ترسیم نمی کند، مشکل امروز هنرمندان ما فقط بیمه شان نیست و نباید سطح مطالبات این قشر در حد موضوعات اولیه و به حق شان خلاصه شود.
امروز هنر در جامعه ما جایگاه فراموش شده ای دارد با نگاهی به سطح شهر متوجه می شویم که گویا به جای حرکت به جلو پسرفت را پیش گرفته ایم، امروز در همین تبریز خودمان دیوار نویسی جایگزین خلق آثار هنری در شهر شده است، هنرمندان که پیشقراولان فرهنگ ساز هر جامعه به حساب می آیند امروز گوشه عزلت گرفته اند و خلوت خودشان را به هیاهوی بی تفاوتی ها ترجیح داده اند و این یعنی خسارتی بس جبران ناپذیر.
امید آنکه فضای رقابت های انتخاباتی فرصتی برای چالش های فرهنگی موجود در کشور نیز باشد.

امیر کریم زاد شریفی -مدیر مسئول
انتهای پیام/