به گزارش نصر، بالاتر از چهار راه شریعتی یکی از معروفترین محلات تبریز قرار دارد به نام «داش ماغازالار» که به محله اهراب و بارون آواک راه ارتباطی دارد.
قبل از احداث خیابان شریعتی (شهناز سابق) در سال ۱۳۲۹ گذر و محله داش ماغازالار گذرگاه مردم لیلاوا و اهراب و بارون آواک به سوی بازار از طریق گذر میارمیار بود و خط اتوبوسرانی ۱۱ لیلاوا در سال ۱۳۲۴ از این محله عبور می کرد و نزدیکترین محل به داش ماغازالار کوی مستشار در ابتدای کوی بارون آواک است.
به دلیل معماری خاص و استفاده از نوعی سنگ آجری رنگ با فرم های مشخص و مشابه هم در جدار مغازه های این محل برای اولین بار در تبریز، محله مذکور به نام «داش ماغازالار » شهرت یافت.
سراسر این گذر پر از مغازه های غذاخوری، رستوران، قصابی، سوپر مارکت و قهوه خانه، و فروشگاه های مواد غذایی و طبقه دوم آن مؤسسه فرهنگی آذرگهر، دفتر وکالت، دفتر انتشارات و عکاسی و دفاتر بازرگانی بود.
در روزگاری نزدیک به پنجاه سال پیش این محله پاتوق و میعادگاه افراد خوشگذران و گردشگاه عصرانه مردم بود.
علیرغم توصیف مختصر این اطلاعات از اصناف و کسبه محل به دست آمد که مجموعه داش ماغازالار در سال ۱۲۵۱ هجری شمسی توسط شخصی به نام « امام علی زاده » ساخته شده، گفته می شود نوع به کارگیری سنگ ها با مدل تیشه ای شبیه معماری قفقازی و تفلیسی است که پس از عهدنامه ترکمانچای و در زمان سلطنت ناصرالدين شاه این نوع معماری قفقازی در تبریز رواج یافت.
از این نوع می توان به مغازه های مجیدالملک باغمیشه و عمره ماغازالاری اشاره کرد که متأسفانه این ساختمان تاریخی در سال ۱۳۷۴ هجری شمسی تخریب و به جای آن مسجد امیرالمؤمنین ساخته شد.
در حال حاضر مغازه های سنگی با وجود گذشت ایام و احداث خیابان های جدید و رونق بازارها و پاساژهای نوساز، کماکان همان نام و اعتبار و ارزش تاریخی و اجتماعی خود را حفظ کرده است.
انتهای پیام/