نابینایان هر روز، از وقتی بیدار می شوند، با چالش های زیادی در زندگی روزمره خود روبرو هستند؛ از پیاده روی در مناطق شلوغ تا پیدا کردن ایستگاه اتوبوس و مترو و تاکسی و ... به همین دلیل سالیان سال است که در شهرهای مختلف اقدامات مختلفی برای کمک به زندگی روزانه نابیناها انجام می شود.
100 سال پیش یکی از اولین اقدامات برای کمک به نابینایان در آلمان انجام شد؛ آلمانی ها برای کمک به کسانی که در جنگ جهانی اول نابینا و یا مصدوم شده بودند، شروع به تربیت سگ ها کرد، بعد از آن کشورهای دیگری هم مثل ایالت متحده از این سگ ها استفاده کردند و آرام آرام این فرهنگ وارد کشورهای مختلف شد، اکنون به این سگ ها، سگ های راهنما می گویند.
امروزه در بسیاری از کشورها، سگ های راهنما با تمرین های مختلفی که می بینند، نقش فراوانی در زندگی نابینایان دارند. برای مثال این سگ ها به صاحب خود دکمه های آسانسور را نشان می دهند، یا هنگامی که با صاحب خود هستند مشغول هیچ کار دیگری نمی شوند حتی اگر غذا و یا سگ دیگری را ببینند.
اما ویژگی اصلی سگ‌های راهنما اطاعت نکردن از برخی از دستورات صاحبشان است، مثلا اگر فرد نابینایی پشت چراغ قرمز باشد و صاحبش دستور بدهد که حرکت کند، در صورت تردد خودرو، این سگ‌ها حرکت نمی‌کنند، در واقع این سگ‌ها در صورت ایجاد خطر دستور صاحب خود را اجرا نمی‌کنند.
ماجراهای مختلفی از نقش سگ های راهنما در زندگی نابیناها در کشورهای مختلف وجود دارد، چین از کشورهایی است که درک زیادی از نابینایی در آن وجود ندارد در این کشور سگی به نام جنی به زندگی یک ذوج نابینا کمک می کند، مثلا هنگامی که یکی از افراد این خانواده به همراه این سگ به خرید می رود، اگر جنسی را با مارک اشتباه انتخاب کند این سگ می ایستد تا به صاحب نابینا خود این موضوع را اطلاع دهد.
اهمیت سگ های راهنما در زندگی روزانه نابیناها
تحقیقی در سال 2015 به نام «ویژگی‌های داشتن یک سگ راهنما» نشان داده که سگ های راهنما به شکل اجتماعی و روانی به افراد نابینا کمک می کنند و به آن ها احساس امنیت و اعتماد به نفس بیشتری می دهند. همچنین افرادی که سگ راهنما دارند احساس استقلال بیشتر و علاقه بیشتری به تردد دارند.
گفتنی است الیوت آرونسون روانشناس مشهور آمریکایی هم بعد از اینکه نابینا شد از سگ راهنمایی به نام دزی استفاده کرد.
قوانینی متفاوت برای سگ های راهنما
با وجود اینکه در بسیاری از کشورها به اجازه ورود حیوانات به مکان های عمومی وجود ندارد، قوانین برای سگ های راهنما متفاوت است:
1_ ایالت متحده آمریکا: حضور سگ های راهنما در هر مکانی در ایالت متحده آزاد است، به جز مناطقی که مشکلات سلامتی یا امنیتی ایجاد کنند، البته حضور این سگ ها در جاهایی که برنامه‌ی مذهبی وجود دارد ممنوع است.
2_ بریتانیا: در بریتانیا برای حضور سگ های راهنما در مکان هایی مثل بانک، تاکسی، مراکز خرید و... صاحبان آن ها باید دلیل منطقه ای داشته باشند، برای مثال نابینایان می توانند با ارائه اجازه پزشکی سگ های راهنمای خود را مکان های عمومی ببرند.
3_ مکزیک: در این کشور در صورت اجازه مدیر یک مکان، اجازه ورود هر نوع حیوان خانگی وجود دارد.
4_ برزیل: بر عکس مکزیک در برزیل سگ های راهنما اجازه ورود به مکان های عمومی وجود دارد، حتی در متروهای این کشور برای سگ ها مناطق ویژه ای وجود دارد.
5_ استرالیا: دراسترالیا قوانین برای هر ایالتی متفاوت است.
6_ کانادا: در کانادا حضور سگ های راهنما در همه‌ی مناطق عمومی آزاد است.
7_ کره جنوبی: حضور سگ ها در مناطق عمومی در کره جنوبی ممنوع است.
*سحر مغفرت
انتهای پیام/