روزگار سخت راهبران آموزشی در دوره کرونا

معلمان در روز‌های کرونایی شرایط سختی را برای تدریس تجربه می ‌کنند، با وجود تعطیلی مدارس، معلمان نیز به صف ایثارگران جبهه سلامت پیوستند و در شغل و حرفه خود هرچه در توان داشتند به کار بردند چرا که دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه به حمایت خاص نیاز دارند و در شرایط کرونا و تعطیلی مدارس، در معرض آسیب بیشتری از نظر آموزش قرار دارند.
معلمان از جمله اقشار زحمت ‌کشی هستند که در این روزها، کاری کرده ‌اند تا هر خانه یک مدرسه باشد. اگر پیش از شیوع کرونا ساعت ‌های تدریس آن ‌ها محدود بود، امروز بیش از هفتاد روز می‌ شود که از صبح تا شب، در ساعت ‌های مختلف روز مشغول تدریس، ارسال صوت، ضبط فیلم، دیدن تکالیف دانش‌آموزان، صحبت با والدین و ... هستند.
ویدئوهای آموزشی که گاه دستخوش مزاح و شوخی می شود اما اندکی از بار ارزشی این امر و سهم برجسته معلمان در مسیر تعلیم و تربیت کم نمی کند. به خصوص معلمان زن که در کنار نقش سنگین مادری، همسری و دختری، لحظه ای از رسالت خود کوتاه نیامده و در کنار گریه های کودک خردسال یا فرمایشات والدین پیر یا همسر خانه نشین، دریچه دوربین موبایل خود را گشوده و به ضبط درس های آموزشی برای آینده سازان کشور می پردازند.
از طرفی راهبران آموزشی در گوشه گوشه روستا‌ های کشورمان در شرایطی که امکان استفاده از تلفن همراه و اینترنت و همچنین تلویزیون نیست، پای کار هستند. این معلمان از مسیر‌های طولانی خود را به دانش‌آموزانشان می ‌رسانند تا مبادا شاگردی بخشی از درسش را فرانگرفته باشد و آن‌ ها شرمنده خودشان شوند.
گاه گداری به گوش می رسد که برخی معلمان در کنار آموزش، گام‌ های دیگری مثل خرید تلوزیون برای دانش آموزان، خرید تلفن همراه برای دانش آموزان و یا پرداخت هزینه اینترنت شاگردان را برعهده گرفتند تا زنجیره تعلیم را حفظ کرده باشد.
آری! معلمی عشق است و بس. معلمان، از هیچ تلاشی دریغ نکردند و واقعا پای کار هستند؛ می دانیم که آن ها نیز خسته اند اما عشق به آموزش و پرورش دانش آموزان آن‌ ها را از هیچ چیز خسته نمی ‌کند.
تلاش خستگی ناپذیر معلمان در آستانه بازنشستگی و از طرفی اشتیاق دانش‌آموزان به تحصیل، حس و حال زیبایی ایجاد کرده است و تجلی یک شعار است که «آموزش تعطیل شدنی نیست».
این در حالی است که به نظر میرسد برخی از سیستم های مربوط دولتی یا غیر دولتی از این علاقه سواستفاده میکنند، بطوریکه سیستم استخدام معلم در ایران از منطق غیراخلاقی "شرایط اضطراری" بهره می برند‌، چرا که مسئولان دولتی به خوبی واقفند که به علت بحران شدید بیکاری در کشور عده ای با هر شرایطی حاضر به پذیرش شغل معلمی خواهند شد و به این دلیل تا می توانند مزایا و حقوق معانی را در سطوح پایین قرار دهند.
همچنین نگاه ابزاری و تبعیض آمیز دولت به معلمان مدارس در ایران همچنان پابرجاست و در عمل معلمان هستند که باید به حال سایر کارمندان غبطه بخورند.
انتهای پیام/