سعید میرزایی در راه صعود به هفتمین قله بلند جهان/ لزوم حمایت از ورزشکاران حرفه ای توسط بخش خصوصی

به گزارش نصر، سعید میرزایی چهار صعود هفت هزار متری و دو صعود 8 هزار متری بدون اکسیژن دارد و اکنون در سفر نپال جهت صعود به قله هشت هزار متری دائولاگیری بعنوان هفتمین قله بلند جهان است، قله دائولاگیری به ارتفاع ۸۱۶۷ متری در کشور نپال است که صعود به این قله تقریبا 60 روز زمان می برد.
سعید متولد ۱۳۵۹ در تبریز است که بعد از چندین سال ورزش کوهنوردی را به عنوان رشته اصلی خود برگزیده و توانسته است تاکنون در این رشته موفقیت های بسیاری را کسب کند.

 

وی در یکی از نوشته های خود می نویسد:
به نام خالق كوهستان
آلبر كامو در كتاب سقوط مي نويسد: "دل هم براي خود حافظه دارد"
و تمامي اين نوشته ها از حافظه دل من نوشته ميشوند...
بهمن ماه ٩٥ بود فكري ذهنم را درگير خود كرده بود، چند شبي هست نمي توانم بخوابم فكر صعود به يك قله هشت هزار متري را در سر داشتم، تابستان همان سال چهارمين قله هفت هزار متري خودم، لنین را صعود كرده بودم گويي ديگر قلل هفت هزار متري مرا ارضا نمي كرد و مي خواستم پايم را كمي فراتر بگذارم، در اين صعودها به نسبت خودم تجارب خوبي را كسب كرده بودم.
عظيم قيچي ساز براي صعود به قله لوتسه و آخرين هشت هزار متري خود آماده مي شد، من نيز تصميم گرفتم به لوتسه بروم احساس مي كردم اگر در كنار عظيم روي اين قله تلاش كنم مي توانم تجربيات زيادي كسب كنم موضوع را با او در ميان گذاشتم كه در صورت صلاح ديد ايشان به لوتسه بروم نظر او مثبت بود و هدف من مشخص شد...
در دنیا ۳۷ نفر به این افتخار نائل آمده اند که عضو باشگاه هشت هزار متری ها هستند، این ۳۷ نفر کسانی هستند که قله های بالای 8 هزار متر را صعود کرده اند، 7 قله در نپال دو قله در تبت چین و پنج قله در پاکستان است، ۱۷ نفر از این ۳۷ نفر بدون اکسیژن همه این قله ها را صعود کردند، یکی از این افتخارات آقای قیچی ساز از تبریز است.

 

وی در مصاحبه با نصر، گفت: کوهنوردی تنها رشته ای بود که نمی‌توانستم بیخیالش شوم، از سال ۸۹ با کوهنوردی آشنا شدم و در سال ۹۱ به صورت حرفه‌ای وارد عرصه کوهنوردی و هیمالیانوردی شدم، در سال ۹۳ به قله کمونیزم و کورژنوسکایا در تاجیکستان باموفقیت صعود کردم.
میرزایی با اشاره به هزینه های کوهنوردی در سال های گذشته، گفت: برای رفتن به این دو قله از بانک وام برداشتم، چون کسی از من حمایت نکرد و مجبور شدم از تسهیلات بانک استفاده کنم.
وی ادامه داد: در سال ۹۴ به قرقیزستان برای صعود به خان تنگری و قله پوبدای رفتم و خان تنگری را در سه روز و یک سال بعد به لنین قرقیزستان رفتم و این قله ۷۱۳۴ متری را صعود کردم، سال 96 که مصادف با چهاردهمین و آخرین صعود آقای قیچی ساز و همزمان با اولین صعود من برای شروع به قله لوتسه به ارتفاع 8516 متر به عنوان چهارمین قله مرتفع جهان بود.
وی اظهار کرد: کسی نمی‌تواند ادعا کند در تمامی این صعود ها مرا حمایت کرده است، چرا که تمامی هزینه این سفرها را خودم پرداخت کردم و با یک زندگی معمولی از بانک وام گرفتم و برای سفرهایم هزینه کردم.

 

میرزایی گفت: پاییز۹۶ به قله ماناسلو درهیمالیای نپال که به عنوان هشتمین کوه بلند جهان است، رفتم و توانستم این قله را بدون اکسیژن در 26 روز صعود کنم، بعد از آن دیگر سرمایه ام تمام شد هرچه سرمایه داشتم خرج سفرهایم کردم و تنها چیزی که برایم مانده بود ماشینم بود.
وی با اشاره به اینکه چه اتفاقی افتاد تا به فکر صعود به دائولاگیری باشد، گفت: زمستان ۹۹ بود که قله کی2 توسط نپالی ها صعود شد، قله ای که صعود به آن یک پروژه بزرگ و متفاوت است این جرقه ای در ذهنم شد که تلاش کنم تا به آن قله بروم.
وی ادامه داد: با شرکت نپالی ارتباط برقرار کردم و هزینه ها را پرسیدم، برای صعود به این قله ۳۵ هزار دلار هزینه خواستند که این هزینه برای اکسیژن، شرپا و خدماتی بود که همه کوهنوردان از آن استفاده می کنند.
میرزایی گفت: با توجه به اینکه تاکنون در هیچ کدام از صعودهایم از اکسیژن و شرپا استفاده نکردم، از خیلی هزینه های اضافی صرف نظر کردم چرا که پولی برای آنها نبود! حتی هزینه بیمه که 500 دلار است به دلیل اینکه هزینه هایم به حداقل برسد از آنها نیز صرف نظر کردم، بعد از کسر همه هزینه های اضافی کل هزینه به ۲۰ هزار دلار رسید.
وی با اشاره به تعریف و نگاهی که در کشور های دیگر برای اسپانسرها وجود دارد، گفت: اسپانسرهای ورزشی در کشورهای خارجی متفاوت‌تر از کشور ماست، ورزشکاران خارجی اسپانسر پیدا می‌کنند و از آن اسپانسر امرار معاش می‌کنند، ورزشکاران حرفه‌ای از کسب و ورزش خود امرار معاش می‌کنند؛ ورزشکاران خارجی دغدغه اسپانسر ندارد.
میرزایی در رابطه با اینکه ورزش کوهنوردی ریسک بالایی دارد، گفت: این حرفه یکی از پرریسک ترین ورزش‌هاست که دو سر مرگ و زندگی دارد چرا که احتمال دارد در حین صعود بلایای طبیعی مانند بهمن بیاید و زیر بهمن بمانی، در صعود قله لوتسه ۱۲ کیلو وزن کم کرده بودم.
وی افزود: در این سفر از خدمات گفتند می توانیم شما را با هلیکوپتر به لوکلا برسانیم، برای این انتقال 400 دلار پول میخواستند، مسیری که با هلیکوپتر 50 دقیقه زمانبر بود و 8 روز پیاده طول می کشید، چون 400 دلار نداشتیم مجبور شدیم مسیر را پیاده برگردیم.
وی ادامه داد: مسیر را با آقای قیچی ساز، قلی پور و بنده با هم برگشتیم که مدیر آن شرکت به اعتبار آقای قیچی ساز گفت خودتان را تا یک مسیر برسانید تا از آنجا شما را سوار کنم و نصف هزینه یعنی ۲۰۰ دلار که بالاخره قبول کردیم.
میرزایی با اشاره به یکی از اسپانسرهای این سفر گفت: شرکت کایلاس یک برند معروف است که در زمینه تولید و تجهیزات فنی کوهنوردی و سنگنوردی، غارنوردی، یخ‌نوردی فعالیت می کند و طرفداران بسیاری در بین ورزشکاران محبوب جهان دارد، این شرکت یکی از شرکت‌های مهم جهان است که در این سفر تجهیزات من را برای سفر در اختیارم گذاشته است و به عنوان یکی از حامیان، مرا در این سفر حمایت می‌کند.
وی ادامه داد: پتروشیمی هگمتانه، کایلاس چین، کبود اسپرت، تولید کفش کوه سار و تولید کفش کوهسار شرکت هایی هستند که در این سفر مرا حمایت کرده اند و لازم است از این شرکت ها تشکر کنم.
وی با اشاره به مشقت هایی که در صعود وجود دارد گفت: در ارتفاع، سیستم ایمنی بدن به هم می‌خورد و چون سطح اکسیژن در ارتفاع کم است باعث می‌شود ناخودآگاه میل به غذا و خوراک در ارتفاع کم شود.
وی افزود: کوهنوردی تنها ورزشی است که دوپینگ ندارد، تغذیه اصلی ما در کوه آب است چون در ارتفاع و با توجه به تغییرات خون در بدن نیاز است آب بدن بیشتر برسد.
وی اضافه کرد: بعد از رسیدن به هر کمپ و استقرار در آن، اولین کاری که می کنیم ذوب یخ و تبدیل به آب برای خوردن است حتی با اینکه طعم خوبی ندارد مجبوریم بخوریم.
وی در ادامه افزود: اگر حمایت باشد هدفم این است که ۱۴ قله را صعود کنم و برگ افتخار دیگری برای ایران عزیز داشته باشم، پتانسیل در کشور ما بسیار است اما پول نیست، استعدادهایی که در کشور ما وجود دارد در اکثر کشورها نیست اما این استعدادها بدون حمایت از بین می روند.
میرزایی گفت: در تمامی سفرهایم فرهنگ کشورم را با خود برده ام، در یکی از این سفرها با خود پنیر لیقوان بردم و در بین ورزشکاران پنیر را در سفره گذاشتم، سفره‌ای که چندین مدل پنیر فرانسوی داشت، هیچ کس از پنیر فرانسوی نخورد!
وی افزود: با اینکه بارم اضافه است اما پنج بسته نوقا با خودم می‌برم، در عرصه ورزش جنگ و کدورت بی‌معنا است بیان حس و حال ورزشکاران وقتی محصولات کشورمان را استفاده می کنند قابل بیان نیست.
وی با اشاره به بی توجهی مسئولین فرهنگی گفت: حیف که پول نیست تا کتابچه کوچکی از فرهنگ کشورمان و جاذبه های استان چاپ کنم و برایشان هدیه دهم.
وی در پایان گفت: این سفر من در حالی است که مغازه ام به مدت دو ماه بسته و راهی این سفر شده ام، یک ورزشکار اگر فکر معیشتش را نداشته باشد می تواند کارهای زیادی بکند؛ اما متأسفانه هیچ پشتیبان و راه بازکنی نیست و کسی دلش برای این شهر و کشور نمی سوزد.
انتهای پیام/