اما امروز ورق برگشته و زمانی که پای درد دل بازنشسته ها می نشینیم، اثری از فراغت و آرامش مشاهده نمی شود. پایین بودن حقوق بازنشستگی و بالا بودن مخارج زندگی، بسیاری از بازنشسته ها را دوباره وارد بازار کار می کند، اما نه مشاغل سطح بالا؛ بسیاری از مسافرکش هایی که مردم را در سطح شهر جا به جا می کنند، همان شاغلان دیروز هستند که پایین بودن حقوق بازنشستگی، آن ها را صبح تا شب پشت فرمان ماشینشان نگه می دارد.
به گزارش سرویس اجتماعی نصر، کافی است پای درد دل بازنشسته ها بنشینید تا متوجه شوید استرس ناشی از نداشتن حقوق کافی، گرانی خدمات بهداشتی و درمانی، ناکارآمدی بیمه های درمانی و گرانی روزانه مواد غذایی و کالاهای اساسی چه بر سر پدران و مادران این سرزمین می آورد.
وضعیت نامطلوب زندگی چنان عرصه را بر این عزیزان تنگ کرده که پس از بازنشستگی و به جای استراحت بعد از ۳۰ سال کار، مداوم به دنبال شغل جدید مانند مسافرکشی، فعالیت در آژانس ها، دستفروشی، نگهبانی و... بوده تا پیش خانواده شرمنده نشوند. بازنشسته ها در تمام طول سال های کاری، حق بیمه خود را برای داشتن زندگی بهتر پس از اتمام مدت خدمت، پرداخت می کنند، اما نمی دانند که حقوق در نظر گرفته شده برای آن ها به عنوان مستمری بازنشستگی هیچ تناسبی با هزینه های جاری زندگی ندارد و گویا مسئولان و تصمیم گیران تا به حال اطلاعی از هزینه های واقعی، تورم، گرانی و... نداشته اند که چنین ارقامی را مصوب و برای پرداخت ابلاغ می کنند.
شروع بازنشستگی برای من شروع مسافرکشی بود
"محمود" 70 سال دارد. بازنشسته آموزش پروش است که دل پری از بازنشستگی دارد. او را در پارک درحالیکه در زیر سایه درختی بر نیمکتی تکیه زده است، می بینم. محمود از مشکلاتش به خبرنگار نصر می گوید: حقوقم کفاف زندگی ام را نمی دهد. اجاره مسکن، هزینه دانشگاه فرزندان، هزینه های دارو و درمان، هزینه های خورد و خوراک و هزینه های دیگر. با این حقوق البته دیگر جایی برای هزینه های دیگر باقی نمی ماند. از قدیم نگران دوران بازنشستگی بودم.
وی ادامه داد: مشکلات ما زیاد است و حقوق ما کم. به عبارتی همان حقوق معروف بخور و نمیر را می گیریم؛ وقتی بازنشسته می شویم خرجمان زیادتر هم می شود. باید برای دید و بازدیدهای آخر هفته کلی هزینه کنیم و برای نوه و نتیجه هایمان هم هدیه ای آماده داشته باشیم، اما چیزی برای پس‌انداز باقی نمی ماند که هیچ، برای خرج ماهانه هم کم می آوریم.
محمود گفت: همیشه نگران این دوران بودم؛ هرچند که به این دوران، دورانی طلایی می گویند، اما این دوران طلایی بدون آرامش خیال، آسایش خاطر و با نگرانی و استرس رنگ خود را باخته و به دورانی تلخ تبدیل شده است. دورانی که برای گذران آن مجبور هستیم در گرما و سرما به مسافرکشی روی آوریم. این دیگر دوران طلایی نام ندارد.
وی افزود: مشکل اصلی ما این است که حقوق ما از تورم جامانده است. تورم به پیش می رود و حقوق ما توان رساندن خود را به آن ندارد.
بازنشستگی یعنی فراغت از غم و کار و استرس
سر می چرخانم و "اسماعیل" را پیدا می کنم. او هم درد دل زیاد دارد. اسماعیل که ۶۵ ساله و بازنشسته راه آهن است، از حقوق کم بازنشستگی می نالد. او به خبرنگار نصر می گوید: به نظر من بازنشستگی یعنی فراغت از غم و کار و استرس.
وی ادامه داد: وقتی بازنشسته می شوید، دیگر نباید نگران هیچ چیزی باشید. یعنی می توانید به علایق خود بپردازید، می توانید هر زمان که خواستید بخوابید و هرزمان که خواستید بیدار شوید. هر زمان که خواستید با دوستان خود قرار ملاقات بگذارید و هر زمان خواستید با خانواده خود به مسافرت بروید، اما واقعیت این نیست. در کشور ما بازنشستگی یعنی شروع مشکلات و دغدغه ها به همراه ناتوانی های کهولت سن. من نیز همانند بسیاری از بازنشستگان نه از بازنشستگی خوشحال شدم و نه بعد از بازنشستگی بیکار.
اسماعیل افزود: در هر حال زندگی خرج دارد و وظیفه تامین مخارج زندگی به عهده من است. شروع بازنشستگی برای من شروع مسافرکشی بود. ماشینی تهیه کردم و به مسافرکشی مشغول شدم چراکه حقوق بازنشستگی کفاف مخارج ده روز را می دهد و بس.
گزارش نصر حاکی از آن است که بسیاری از بازنشستگان به دلیل اینکه حقوق بازنشستگی، کفاف زندگی شان را نمی دهد، به سمت مسافرکشی می روند. مسافرکشی نه تنها برای بازنشستگان، بلکه برای جمعیت بیکاری که راهی جز این ندارند، به خانه آخر کسب درآمد تبدیل شده است.
چند سالی است دعوای مسافربرهای شخصی با رانندگان تاکسی به یک موضوع مهم تبدیل شده است؛ درگیری هایی که به چاقوکشی و قمه کشی نیز ختم می شود و بعضا عاقبت هولناکی را رقم می زند. از آنجا که مردم برای رسیدن به مقصد در کوتاه ترین زمان ممکن به استفاده از مسافربرهای شخصی روی می آورند، همین امر باعث اعتراض رانندگان تاکسی می شود که تنها منبع درآمدشان از این راه است.
*گزارش از سحر مغفرت
انتهای پیام/