قهرمان تبریزی دوچرخه سواری آسیا؛ دوچرخه ندارد!

به گزارش نصر، بعد از سال ها درخشش دوچرخه سواران تبریزی در مسابقات ملی و جهانی، با منحل شدن تیم های شهرداری و پتروشیمی تبریز، رکابزنان تبریزی هم به شهرها و حتی کشورهای مختلفی مهاجرت کردند و به جای کسب عناوین و افتخارات تنها حسرت آن روزها را در دل ورزش دوستان گذاشت. اما بعد از مدت ها این بار دوچرخه سواری از نسل جدید در اندیشه بازگشت به روز های طلایی دوچرخه سواری آذربایجان در رقابت های مختلف شرکت می کند.
علی لبیب، دوچرخه سوار 18 ساله تبریزی که مدال برنز رقابت  های آسیایی در بخش کوهستان و مدال نقره بزرگسالان را در بخش اسکرچ، مدال برنز تایم تریل و مدال نقره استقامت جوانان را در کارنامه دارد و به  عنوان تنها نماینده جوانان از ایران و آذربایجان شرقی در اولین سال حضور در مسابقات آسیایی دررده جوانان موفق به کسب مدال شد، در گفت و گو با نصر از حسرت بازگشت به دوران طلایی دوچرخه سواری آذربایجان سخن می گوید.
 
چند سال است به صورت حرفه ای در این  رشته فعالیت می کنید و چه عناوین مهمی تا به حال کسب کرده اید؟
تقریبا  نزدیک به دو و نیم سال است که در این رشته فعالیت می کنم و قبل از آن هم چندین سال بصورت آماتور این رشته را دنبال  می کردم. در همین مدت نیز موفق شدم عنوان قهرمانی کشور را در بخش کوهستان و نائب قهرمانی رشته پیست و عنوان سومی دررده جوانان و یک مقام سوم در رشته نیمه استقامت پیست در مسابقات آسیایی کسب کرده ام.
 

چه دلیلی باعث شد دوچرخه سواری را به عنوان رشته تخصصی دنبال کنید؟
از کودکی علاقه خاصی به این رشته داشتم و همین دلیل باعث شد وارد این رشته شوم و بعد از حضور در چندین مسابقه علاقه ام به این رشته چندین برابر شد. اولین بار در بخش کوهستان شروع به فعالیت کردم وآشنایی با مربیان توانمند باعث شد تا مسیر فعالیت در این رشته را برای من هموار شود. بعد از بخش کوهستان هم وارد بخش کورس و استقامت جاده شدم و زیر نظر آقای کرم زاده و آقای احمد بلوس مشغول به فعالیت شدم.

در چه تیمی هم اکنون مشغول به رکاب زنی هستید؟
در اولین سالی که دانشگاه آزاد بعد از سال ها اقدام به تیم داری کرد، با این تیم در مسابقات شرکت می کنم. این تیم  بعد از سال ها میدان داری تیم های شهرداری و پتروشیمی تبریز، این بار تیم دانشگاه  آزاد وارد این  عرصه شده  است و امیدواریم یادآور سال های درخشان دوچرخه سواران در این ورزش باشیم.

با توجه به اینکه تیم های پتروشیمی و شهرداری تبریز بعد از سال ها درخشش از تیم داری این در این رشته ورزشی خودداری کردند، این اقدام چه آسیب هایی برای ورزش دوچرخه سواری استان  وارد کرده است؟
سال های سال  بود که دوچرخه سواران آذربایجان که معمولا ورزشکاران بومی بودند و نتایج درخشانی در این تیم ها کسب می کردند، متاسفانه با بی کفایتی مسئولین استانی تیم های پتروشیمی و شهرداری منحل شدند. بعد از این اتفاق تمام تجهیزات که در انبار تیم پتروشیمی بود، بدون استفاده ماند و تمامی امکانات از ورزشکاران سلب شد. در شرایط اقتصادی امروزی که وضعیت ورزشکاران به سختی می گذرد، اگر تجهیزاتی که در پتروشیمی قرار دارد، در اختیار ورزشکاران قرار می گرفت وضعیت به شکل دیگری رقم می خورد.

رقم متوسط یک دوچرخه برای ورزشکاری که بخواهد به صورت حرفه ای ورزش کند، به چه میزانی می باشد؟
در حال حاظر اگر یک ورزشکار بخواهد با  دوچرخه حرفه ای در مسابقات شرکت کند، قیمت هر دوچرخه نزدیک 3000 یورو می باشد که با نوسانات قیمت یورو در حدود 100 میلیون تومان قیمت دارد. وضعیت دوچرخه سواری استان متاسفانه رو به نابودی است  و استعداد های دوچرخه سواری تبریز در حال از بین رفتن است. اگر تجهیزاتی که در اختیار پتروشیمی قرار دارد، در اختیار ورزشکاران گذاشته شود، می توانند شرایط موجود را از بحران نجات دهد. تمام دوچرخه هایی که در پتروشیمی وجود دارد کاملا حرفه ای می باشد به درد هیچ کس به جزء ورزشکاران حرفه ای این رشته نمی خورد.

آیا هنگام حضور در مسابقات ملی و جهانی حمایت های کافی از دوچرخه سواران صورت می گیرد؟
به عنوان تنها مدال آور جوانان بخش کوهستان در تاریخ دوچرخه سواری تبریز، که تا به حال کسی چنین عنوانی کسب نکرده است، از مسئولین استانی گلایه مند هستم  که حتی یک قدردانی هم از من ورزشکار صورت نگرفته است. من به همراه علی ظهراب زاده در مسابقات مختلف شرکت و افتخارآفرینی کردیم ولی تا به این لحظه حتی اداره ورزش و جوانان هم از ما یادی نکرد. من تنها دوچرخه سوار کوهستان هستم که حتی دوچرخه کوهستان هم ندارم.

بدون دوچرخه چگونه در مسابقات شرکت می کنید؟
من با دوچرخه ای که از دوستان قرض گرفته  بودم در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کرده و مدال کسب کرده ام. منی که درگیر تمرینات بودم و تمرکزم را برای کسب افتخار برای کشورم و بالابردن نام شهرم گذاشته ام، حداقل انتظاری که از مسئولان ورزش استان داشتم این بود که یکبار هم که شده ما را ببینند. حتی از اداره ورزش و جوانان استان هم مطالبه گری کردیم ولی نتیجه ای حاصل نشد.

بعد از ریاست آقای هاشم کندی برکرسی هیئت دوچرخه سواری استان، آیا تحولی در ورزش دوچرخه سواری استان صورت گرفته است؟
اول از همه باید از آقای هاشم کندی باید تشکر کنم که از وقتی به عنوان  رئیس هیئت دوچرخه سواری استان انتخاب شدند، مسیر جدیدی برای دوچرخه سواران استان باز شده است که در حال نابودی بودند. هم اکنون تیمی که با عنوان دانشگاه آزاد شروع به فعالیت کرده است، در آینده قطعا نامش زیاد بر سر زبان ها خواهد افتاد و امیدوار هستیم این تیم بازهم سال های درخشان دوچرخه سواری آذربایجان را تکرار کند.

مهم ترین مشکلات دوچرخه سواران برای حضور در مسابقات چیست؟
رکاب زنان ما چند سالی هست که با مشکلات فراوان در عرصه های ملی و بین المللی حاضر می شوند و ورزشکارانی همچون من دوچرخه ای ندارم که بتوانم با آن در مسابقات شرکت کنم. در این  شرایط اقتصادی نیز قدرت آن را ندارم که برای خرید دوچرخه هزینه ای پرداخت کنم.

در ایام کرونا بسیاری از ورزشکاران دچار برخی مشکلات شده اند. آیا این بیماری در ورزش شما هم تاثیر گذاشته است؟
هیچ ورزشکاری نمی تواند ادعا کند که این بیماری تاثیری بر عملکرد او و مسابقات نداشته است. مهم ترین  تاثیری که این بیماری بر من داشته است این بود که در سال آخری که در رده جوانان بودم و در شرایط اوج بدنی بودم، مسابقات قهرمانی آسیا در بخش جاده که قرار بود در کشور مالزی برگزار شود، لغو شد و در بهترین شرایط مسابقات را از دست دادم.

در شرایط حاضر اکثردوچرخه سواران ما در استان های دیگر رکابزنی می کنند. دلیل مهاجرت دوچرخه سواران ما چه بوده است؟
متاسفانه همانطور که مشاهده می کنید آقای پور سیدی و علیزاده در تیم سپاهان فعالیت می کنند در حالی که زمانی بهترین دوچرخه سواران در تیم های آذربایجان بودند و دلیل آن هم حمایت هایی است که از این ورزشکاران صورت می گیرد. مشکل اصلی ماهم مسئولین استانی هستند که از ورزشکاران حمایت نمی کنند و زمینه مهاجرت ورزشکاران را فراهم می کنند. تیمی مانند پتروشیمی که که از سال 2002 در سطح جهانی افتخارآفرینی می کرد اما امروز فقط اسمی از این تیم مانده است.

نکته پایانی مانده است که در مورد آن صحبت نشد؟
از مسئولین درخواست دارم که این ورزش را از نابودی نجات دهند و بهترین کاری که در حق این ورزش می توان انجام داد، حضور سرمایه گذاران و اسپانسرها هست که این مشارکت هم بر ورزشکار تاثیر مثبت خواهد داشت و هم سرمایه گذار سود خواهد برد. ما دوچرخه سواران امیدواریم بازهم سال های درخشان ورزش دوچرخه سواری آذربایجان را که نام آن لرزه بر اندام حریف های ایرانی و آسیایی می انداخت را بازهم شاهد باشیم.

مصاحبه از حمیدرضا سامبرانی
انتهای پیام/