زندگی عاشقان

"من ارزان چو گردم به مستی هلاک
به آیین مستان بریدم  به خاک

به تابوتی از چوب تاکم کنید
به راه خرابات خاکم کنید

به آب خرابات غسلم دهید
پس آنگاه بر دوش مستم نهید

مریزید بر گور من جز شراب
میارید بر ماتمم جز رباب"
(شعری منتسب به حافظ)

آری زندگی عاشقان همچون این شعر، همگی ممهور به اسرار هستند و این اسرار، در  قالب ایما و اشاره، و از راه هنر گاهاً خود را نمایان می سازند. مسلما هنر اصیل و حقیقی، صورتی در زیر دارد و به عبارتی دیگر هنر تجلی عالم معنا در زندگی آدمی است و عالی‌ترین آثار هنری در بالاترین الهامات معنوی متجلی می شود. این است که علی رغم پیشرفت علم و تکنولوژی چندان نمی توانیم آثار هنری بعضی از گذشتگان را مجددا تکرار کنیم.
می گویند تمامی هنرها هماره می خواهند خود را در موسیقی متجلی سازند. به عبارتی دیگر هر هنری که می بینم در درون خود یکی موسیقی نهفته دارد. آفرینش بالاترین هنر و تجلی عشق، نیز بر مبنای موسیقی آفریده شده است و اوج داستان زمانی است که موسیقی با صدها صدها ادوات اوج شکوفایی خود را در همراهی حنجره ی آوازخوانی می بیند که مفاهیم ملکوتی همچون کلام قرآنی، حافظ و مولوی را به تحریر می کشاند.
آری بت چین، پر کن پیاله را، بی تو به سر نمی شود، ره میخانه و مسجد کدام است، مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو، خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است، سرو چمان من چرا، مرغ سحر ناله سر کن و بسیار آوازهای بی بدیل و سحرآمیز دیگر، چنان در اعماق وجود عاشقان و عارفان و نیکان روزگار تنیده شده است‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ که همگی چون طومار خیال از گذشته های دور در خاطراتشان نقش بسته اند.
شجریان مردی تکرار نشدنی و تمام نشدنی است. آثارش همچنان در حال رمزگشایی هستند و همچنان الهام بخش عاشقان و انیس شب های دردمندان و عارفان خواهد بود.
او زندگی کرد و زندگی خواهد کرد؛ برای همیشه در خیال ما، در خاطرات ما و در ملکوت اعلی در میان فرشتگان و ارواح عظیم.
یادش گرامی
17 مهر 99

به قلم سعید نیکوخصلت
انتهای پیام/