دبیر علمی نهمین همایش ملی سامانه‌های سطوح آبگیر باران تاکید کرد:

ضرورت تعیین متولی جمع آوری آب باران در شهرها و روستاها

1399/06/15 - 14:56 - کد خبر: 26386 نسخه چاپی

نصر: دبیر علمی نهمین همایش ملی سامانه‌های سطوح آبگیر باران بر ضرورت تعیین متولی جمع آوری آب باران در شهرها و روستاها تاکید کرد.

به گزارش نصر، دکتر سید علی اشرف صدرالدینی در نهمین همایش ملی سامانه‌های سطوح آبگیر باران با تاکید بر ضرورت پتانسیل‌یابی آب باران در مناطق مختلف کشور، اظهار کرد: این امر بدون وجود متولی خاص ممکن نیست، بهتر است متولی جمع آوری باران هم مانند شرکت‌های آب و فاضلاب و شرکت آب منطقه‌ای تعریف شود و هر جا که پروژه‌های مربوط به آب و خاک و سطوح سخت در حال اجرا بوده و امکان استحصال آب باران متصور است، دریافت مجوز از متولیان استحصال آب باران اجباری باشد.
وی، اثرات توسعه‌ی کم اثر مانند کاهش بحران کم آبی، تاثیر مثبت آن بر روی محیط زیست مانند کاهش مشکلات سیل، کاهش وابستگی به منابع اصلی آب و کاهش هزینه‌های آب را از اثرات سطوح آبگیر باران، عنوان کرد.
وی با اشاره به اینکه ذخیره‌ی آب باران از ۳۰۰۰ سال قبل در اردن وجود داشت، گفت: این روش به تدریج در تمام نقاط مختلف جهان حتی ایالات متحده‌ی آمریکا، کانادا، آلمان و ژاپن هم گسترش یافت.
صدرالدینی با اشاره به اهمیت برگزاری این همایش، اظهار کرد: جمع آوری آب باران بلافاصله پس از رسیدن به سطح زمین برای بشر به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک امری شناخته شده بود و تشکل‎های کشاورزی برخی مناطق، آب باران جمع آوری شده را برای کشاورزی استفاده می‌کردند.
وی اضافه کرد: آبگیرهای پشت بامی در جزایر کارائیب و خاورمیانه بیش از 300 سال مورد استفاده بوده است و اکنون نیز در مناطق روستایی وسیعی در برزیل و پاراگوئه به عنوان منبعی خانگی استفاده می‎شود، آب باران در تایلند توسط پشت بام‌ها جمع آوری شده و به سمت کوچه‌ها هدایت می‎شود.
وی با تاکید بر اینکه استفاده از آب باران در چند قرن اخیر با رویکردی جدید مطرح است، اظهار کرد: نقش این رویکرد، نه تامین آب، بلکه کمک به بحران آب است، خوشبختانه در ایران نیز در یک الی دو دهه‌ی گذشته این موضوع مطرح شده و صاحب نظران و انجمن سیستم‌های سطوح آبگیر آب باران به دنبال نشان دادن اهمیت این موضوع به عنوان طلایه‌داران این امر هستند.
دبیر علمی نهمین همایش ملی سامانه‌های سطوح آبگیر باران بیان کرد: اگر چه فعالیت‌هایی در خطه شمالغرب کشور به ویژه آذربایجان شرقی و قطب علمی آن، دانشگاه تبریز توسط برخی اساتید و موسسه‌ها و سازمان‌ها انجام شده، اما موضوع استحصال آب باران هنوز چه در سطح دانشگاهی و چه در سازمان‌ها، شرکت‌ها و موسسات مرتبط، تبدیل به دغدغه‎‌ عمومی نشده است.
وی متذکر شد: امید است نهمین همایش سامانه‌های سطوح آبگیر باران، شروعی برای انسجام و توسعه‌ی فعالیت‌های علمی و اجرایی بیشتر در این منطقه خشک و نیمه خشک به ویژه آذربایجان شرقی که خشک‌ترین استان بین استان‌های همجوار است، باشد.
وی بیان کرد: مجموعه‌ی آب استحصالی از منابع آب سطحی و زیرزمینی آذربایجان شرقی از سوی شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان شرقی حدود 2.5 میلیارد متر مکعب اعلام شده است، سرانه‌ی تولیدی آب در این استان نسبت به جمعیت، زیر 900 متر مکعب بر نفر بوده و در وضعیت بحرانی از نظر موجودیت منابع آب قابل دسترس قرار دارد.
وی ادامه داد: در حالی در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌ایم که برداشت آب زیر زمینی بیش از حد مجاز و سفره‌ها در حال تخلیه شدن بوده و وضعیت آب قابل دسترس در بسیاری از نقاط کشور در وضعیت مشابه قرار داشته و حتی بسیار بحرانی‌تر هم است، بنابراین استفاده از آب باران به عنوان منبعی قابل دسترس باید مورد توجه قرار گیرد.
دبیر علمی نهمین همایش ملی سامانه‌های سطوح آبگیر باران با بیان اینکه امروزه در دنیا حرکت به سمت استفاده از استحصال آب باران است، اظهار کرد: افزایش جمعیت جهان و افزایش تقاضا برای آب آشامیدنی و سرعت گرفتن استفاده از منابع آب سطحی و زیرزمینی از جمله دلایل گرایش به سمت استحصال آب باران است.
وی اظهار کرد: غالب شهرها طی هفت و هشت دهه‌ی قبل، آب مورد نیازشان را از مجموعه‌های آبی وسیع مناطق شهری تامین می‌کردند، اما این مجموعه‌ها امروز  در حال نابودی هستند.
وی افزود: افزایش فزاینده‌ی جمعیت مناطق شهری، فشار زیادی را برای تامین آب مناطق شهری وارد کرده است، فرسایش آبی در شرایط عدم کنترل رواناب نیز یکی از عواقب عدم توجه به جمع آوری آب باران است که می‌تواند نقش مهمی در بحران آب داشته باشد.
وی در ادامه به خطر افتادن سلامت شهری مردم را از دیگر عواقب احتمالی استفاده از آب‌های آلوده عنوان کرد و گفت: بخشی از منابع آبی به صورت طبیعی با آرسنیک، فلوراید و نمک و منابع آب سطحی توسط صنایع، معادن و کشاورزی آلوده می‌شود و در مواردی انتقال آب حوضه‌ای به دلیل عدم وجود رشته کوه‌ها ممکن نمی‎شود.
صدرالدینی در خاتمه با برشماری مزایای جمع آوری آب باران، بیان کرد: فراهم کردن آب تکمیلی برای آبیاری، افزایش میزان رطوبت خاک و کاهش سیلاب شهری از جمله مزایای جمع آوری آب باران به شمار می‎آیند. آب باران، منبعی آزاد و در دسترس همه بوده و در مقایسه با سایر منابع، تمیز است و جمع آوری آن به تکنولوژی ساده‌ای نیاز دارد.
انتهای پیام/
 ضرورت تعیین متولی جمع آوری آب باران در شهرها و روستاها خبرگزاری ایسنا


نظرها بسته شده اند

نمایش 0 نظر

پژوهشیار