جشن تولدی برای کاشته شدن نهال آرزوها و خاطره‌ها در دل قافلان کوه

به گزارش نصر، قافلان کوه به اندازه اسمش با صلابت و تنها بود، تا این‌که روزی دو درخت، کوه را از تنهایی درآورده و حالا چندین درخت بر فراز منطقه‌ای سردسیر که خالی از هر گونه درخت بود، خودنمایی می‌کند.
اقدام شهروند میانه‌ای برای کاشت درخت در قافلان کوه، خبری امیدبخش در میان اخبار تلخ کرونایی بوده و سبب شده تا شهروندان دیگری هم مشتاق کاشتن درخت در دل کوه قافلان میانه باشند.
سالار پویان، ۳۱ ساله، نویسنده و عکاس خبری، فعال اجتماعی، فعال محیط‌زیست و میراث فرهنگی و همچنین دارنده جوایز متعدد و عناوین کشوری در حوزه عکاسی و ادبی بوده که به دلیل تعدد فعالیت‌های اجتماعی و هنری برای دو سال پیاپی به عنوان جوان نمونه در آذربایجان شرقی انتخاب شده است.
او بعد از رخوت و خستگی ناشی از کرونا که بر جامعه حاکم شده است، تصمیم می‌گیرد تا با کاشتن دو اصله درخت بر فراز کوه قافلان، حال دلش را عوض کرده و به امید روزهای بهتر درختکاری کند.
اسامی درخت‌ها بر روی تابلویی نوشته شده و همراه با نوشته‌ی دیگری کنارشان نصب شده است؛ نوشته‌ای که "آرزیلار و خاطره‌لر" و "از ماشینت، یه لیوان آب بده بهم رفیق، بعد، بشین با هم حرف بزنیم" را نشان می‌دهد. درخت آرزوها و خاطره‌ها گریزی به آینده‌ای امیدوار و گذشته‌ای شیرین است، جایی که آروزها و خاطره‌ها به هم پیوند می‌خورند.
سالار پویان در خصوص این اقدامش به ایسنا می‌گوید: درخت‌ها را در منطقه‌ی بی‌آب و علف و درست در حالتی کاشتم که احساس می‌کردم رخوت و ناامیدی حاکم بر جامعه به من هم منتقل شده است، از این رو برای انگیزه دادن به خودم دست به کار شدم.
وی با اشاره به ترس و ناامیدی ناشی از شیوع ویروس کرونا، ادامه می‌دهد: در این بازه زمانی و در قالب نمایشی اجرامحور با لباس گان و تابوت به دوش به خیابان رفتیم، اما رخوت و ناامیدی دست بردار نبود و تصور می‌کردم تا بعد از این اقدام باید دست به کاری بزنم که نماد زندگی و عاملی برای انگیزه دهی به خودم، مردم و کادر درمان باشد.
وی می‌گوید: ۱۰ خرداد ماه بود که تصمیم گرفتم دو اصله درخت بخرم و در قافلان کوه که منطقه‌ای سردسیر و برفگیر است، بکارم، در این منطقه تا قبل از کوهپایه و دامنه‌ی کوه و تا قبل از رود "قزل اوزن" خبری از آب نیست.
پویان، این اقدام را نشانه‌ای از زندگی عنوان کرده و می‌افزاید: با این کار خواستم نشانه‌ای از زندگی در منطقه‌ای عاری از پوشش گیاهی را به نمایش بگذارم و نشان دهم که کمی زحمت و محبت می‌تواند منجر به رشد درخت و جریان حیات در جایی شود که خبری از حیات گیاه در آن نبود، به همین ترتیب می‌توان با رعایت اندک مسایل بهداشتی با کرونا هم زندگی کرد.
وی بیان می‌کند: اگر کمی صبور باشیم و با درک شرایط، خودمان را با محدودیت‌ها وفق دهیم، این روزها هم می‌گذرند، خواهرم سوپروایزر بیمارستان و پرستار بوده و دیدن شرایط سخت کاری او هم بر ناراحتیم اضافه می‌کرد، از این رو خواستم به خودم امیدواری دهم.
وی از عزم جدی‌اش برای مراقبت از درختان آرزوها و خاطره‌ها، می‌گوید: تصمیم گرفتم هفته‌ای چند بار هم که شده، حضوری بروم و درخت‌ها را آبیاری کنم.
این فعال محیط زیست، آشنایی و خو گرفتن مردم با طبیعت و مهربانی با آن را از دیگر اهداف این اقدام عنوان کرده و بیان می‌کند: سعی کردم با نامگذاری آرزوها و خاطره‌ها مردم را با طبیعت آشنایی دهم و بگویم طبیعت و این درخت‌ها به محبت شما نیاز دارند، در واقع حیات ما به طبیعت و طبیعت به ما بستگی دارد.
وی می‌افزاید: شب اول، تنها یک اصله درخت کاشته بودم که اسمش را گذاشتم درخت "آرزیلار" (آرزوها) به معنی درخت آرزوها و مربوط به آینده بود، اما تعدادی هم به گذشته وابسته هستند، از این رو درخت دیگری هم کاشتم و اسم آن را "خاطره‌لر آغاجی" به معنی درخت خاطره‌ها گذاشتم که جمع بودن آن به این معنی است که درخت‌ها تنها متعلق به من نیستند و همه می‌توانند در رشد آن‌ها نقش داشته باشند.
وی با اشاره به استقبال مردم از آبیاری درخت‌ها، اضافه می‌کند: پس از انتشار تصاویر کارم در صفحه‌ی شخصی‌ام با استقبال زیادی روبه‌رو شدم و روزی نبود که درخت بی‌آب باشد. بر این اساس، حوضچه‌ای در کنار درخت‌ها ساختیم و بطری‌های خالی و آب اضافی را داخلش قرار دادیم تا هر رهگذری بتواند امکان آبیاری درختان را داشته باشد.
وی می‌افزاید: با دیدن درخت‌ها، مهربانی مردم و امید به زندگی را به یاد می‌آورم و معتقد هستم شرافت انسان‌ها به نحوه رفتارشان با محیط زیست و حیوانات سنجیده می‌شود.

ماجرای شکسته شدن درخت
این دوستدار طبیعت با بیان این‌که یکی از درخت‌ها پس از مدتی توسط اشخاص ناشناسی شکسته شد، بیان می‌کند: همیشه چهار عدد گالن آماده در صندوق عقب ماشینم دارم؛ یک شب که به همراه دوستان خبرنگارم خواستم برای آبیاری به درخت‌ها سر بزنم، دوستم گفت که یکی از درخت‌ها را شکسته‌اند و من باور نکردم.
وی ادامه می‌دهد: با توجه به سرد و طوفانی بودن قافلان کوه و ارتفاع زیاد آن، درخت‌ها را با پارچه بسته و برایشان قیم و تکیه گاه ایجاد کرده بودم تا تکان نخورند، اما تکیه‌گاه را جدا کرده و روی زمین انداخته بودند. روی تابلو نوشته بودم که "از ماشینت، یه لیوان آب بده بهم رفیق، بعد،بشین با هم حرف بزنیم" که این تابلو هم در جایی دورتر روی زمین پرت شده بود و یکی از درخت‌ها را هم از وسط شکسته بودند.
پویان می‌گوید: از این کار ناراحت نشدم، در هر جایی هم آدم خوب داریم و هم آدم بد، نمی‌توان انتظار داشت که آنچه را من دوست دارم را همه تایید کنند. حدود سه روز قبل از شکستن درخت، آقای دادستان به همراه خانواده‌شان بازدید از محل داشتند و درخت‌ها را آبیاری کرده بودند.
وی می‌افزاید: بیش از این‌که از شکسته شدن درخت ناراحت شوم، از این‌که چگونه یک انسان می‌تواند درخت و موجود بی‌زبان و بی‌آزاری را که مزاحمتی برای او ندارد، بشکند، شوکه و بهت زده شده و تصمیم گرفتم در مقابلش، سه اصله درخت دیگر بکارم و در آینده تونلی از درخت ایجاد کنم.
وی بیان می‌کند: محلی که درخت‌ها را کاشته‌ام رو به قلعه دختر بوده و نیمکتی هم در آن محل قرار داده‌ام و رهگذران می‌توانند با نشستن روی این نیمکت، یکی از زیباترین صحنه‌ها را ببینند.
پویان می‌گوید: تصمیم بر این بود که دو درخت آرزیلار و خاطره‌لر به عنوان نماد زندگی در دل قافلان کوه باقی بمانند، اما در پاسخ به شکستن یکی از درخت‌ها، تعداد بیشتری را کاشتم و شاید بیش از ۵۰ نفر متقاضی کاشت درخت بودند، اما با توجه به نبود آب در منطقه، آبرسانی به آن‌ها سخت بوده و بطری‌های آبی که مردم برای آبیاری می‌برند، برای دو اصله درخت مناسب است.
وی ادامه می‌دهد: به متقاضیان گفتم اگر مسئولیت آبیاری مرتب درخت را می‌پذیرند، بکارند، بیشتر آن‌ها مسئولیت کار را بر عهده گرفتند، مثلا خانواده‌ای به تازگی صاحب فرزند شده بودند و می‌خواستند به یاد بچه‌شان نهالی بکارند و یا زوج جوانی که تازه ازدواج کرده بودند هم متقاضی کاشت درخت بودند.
وی می‌گوید: تصمیم دارم تا با ایجاد تونل درخت و هنگام پیچیدن از جاده به سمت قلعه با عبور از وسط تونل درخت‌ها به قلعه دختر برسیم، تعداد درخت‌ها در شهریور ماه به هشت اصله می‌رسد.
این دوستدار محیط زیست می‌گوید: سختی‌های آبیاری درخت‌ها را به جان خریدیم تا به کسی که درخت را شکسته بود، بگوییم اگر با طبیعت نامهربانی کنی، ناامید و تسلیم نمی‌شویم و همدلی‌مان با طبیعت را بیشتر هم می‌کنیم.
وی با بیان این‌که این درخت‌ها، نماد محبت و دوستی ما است، اظهار می‌کند: هر بار می‌بینم که پای درخت‌ها خیس است و یا خانواده‌ای روی نیمکت نشسته‌اند، از زندگی لذت می‌برم و حس می‌کنم امید به زندگی در دلم زنده‌ است.
وی در خاتمه با قدردانی از دوستان و همکاران رسانه‌ای‌اش، خاطرنشان می‌کند: قدردانی می‌کنم که اهالی رسانه حمایت و همدلی لازم را برای اطلاع رسانی، فرهنگ سازی و شناساندن و مهم‌تر از همه برای آبرسانی به نهال‌ها دارند؛ همچنین از همه اشخاصی که به این نهال‌ها سر زده و برایشان آب می‌برند هم تشکر می‌کنم.
انتهای پیام/