خشت اول چون نهد معمار کج ....!

مشکلات اقتصادی کم بود کرونا هم‌به آن اضافه شده حال مجبورند چرخ اقتصاد را در سالی که قرار است رشد تولید داشته باشیم طوری به حرکت در آورند که جان و امنیت ملت هم در برابر ویروس کرونا حفظ شود که ایجاد تعادل بین این دو مولفه متضاد هم انصافا کاری سخت و دشوار است .
از این که بگذریم دولت از مردم دائم می خواهد فاصله گذاری هوشمند اجتماعی را به ویژه در اماکن عمومی و شلوغ رعایت کنند.
اتوبوس و مترو ودر کل سیستم حمل ونقل عمومی ایران سالهاست معیوب است و تمامی دولت ها برای درمانش کاری ماندگار انجام نداده اند.
با آمدن کرونا که قصد رفتن نخواهد داشت مردم به ویژه اقشار متوسط و ضعیف جامعه که بالاجبار از اتوبوس و مترو در شهرهای بزرگ استفاده می کنند نیازمند حمایت دولت شده اند که باید برای افزایش تعداد اتوبوس و واگن های مترو اقدامی ماندگار و نه در حد و اندازه وعده و شعار انجام شود .
به عنوان مثال کلانشهر تبریز با جمعیتی در حدود یک میلیون و هشتصد هزار نفر تنها ۵۰۰ اتوبوس سالم و سرحال دارد که با این تعداد اتوبوس محدود نه از مردم باید انتظار فاصله گذاری اجتماعی داشت و نه شهرداری می تواند ناوگان حمل ونقل عمومی را ساماندهی کند.
این روزها دولت به شهروندان برای مصون ماندن از کرونا فقط نقش یک توصیه کننده را بازی کرده و شاید هم تلویحا شهروندان را مقصر و عامل گسترش ویروس اعلام کند. چیزی که البته این روزها در گفتار مسئولین وزارت بهداشت و درمان بیشتر به چشم می آید. بااین وصف "خشتی " که اگر دولت ها از سال های گذشته  درست می نهادند شاید امروز " تا ثریا دیوار کج نمی رفت " و مردم از ایستگاه های اتوبوس و مترو راهی بیمارستان و چه بسا وادی های رحمت نمی شدند !
انتهای پیام/