یکی از ویژگی‌های روزنامه‌نگاران حرفه‌ای و کاربلد توجه و پرداخت موضوعات و سوژه هایی است که دیگران معمولا به آنها توجهی ندارند یا کمتر توجه می کنند. از این جمله ساده اما کلیدی می شود چند برداشت نمود:
برداشت اول: هوش یک فعال رسانه ای باید از هوش متوسط افراد جامعه بالاتر باشد .
برداشت دوم: وقتی موضوعی در کانون توجه یک فعال رسانه‌ای قرار می گیرد، آن موضوع ناگهان به کمک "جادوی رسانه" به یک موضوع مهم تبدیل می‌شود، توجه افکار عمومی به آن جلب می شود و مسئولان را هوشیار می سازد تا به آن واکنش واقع بینانه تری داشته باشند ،تدابیر ویژه‌ای بیندیشند تا مشکل حل شود ، در واقع از این منظر رسانه در مقام یک ابزار کنترل و نظارت اجتماعی مدافع منافع عمومی و جامعه است.
برداشت سوم: موضوعاتی که در کانون توجه سوژه پردازان و فعالان رسانه‌ای حرفه ای قرار می‌گیرند، با برداشتهای شخصی افراد عادی و غیر متخصص در خصوص موضوعات متفاوت است .
چند روز پیش بخشی از بازار تاریخی تبریز به عنوان یک اثر ملی و تاریخی طعمه حریق شد و سوخت ،چند ماه قبل مهرداد خوشکار مقدم یکی از فعالان رسانه‌ای حرفه‌ای و نام آشنای تبریز وقوع آتش سوزی در بازار به دلیل استفاده از وسایل گرمایشی غیر استاندارد به ویژه در فصل سرما را پیش بینی کرده بود، گزارش چند دقیقه ای او به مدد کانال ها و شبکه های اجتماعی در سطح وسیعی منتشر شد، اما کوچکترین واکنشی از سوی مسئولان مربوطه در افکار عمومی نداشت ،چرا ؟
موضوعی که توسط او مطرح شده بود ، وقتی ارزش پیدا کرد که این روزها بازار تبریز دقیقا به همان دلایلی که مطرح شده بود ،آتش گرفت
وخسارات مادی ، معنوی و روحی روانی بزرگی به مردم وارد شد، سوال اینجاست چرا کسی از مسئولان به این گزارش که توسط یک خبرنگار حرفه‌ای تهیه شده بود واکنش نشان نداد ؟چرا موضوعی که توسط یک خبرنگار دیده شد ؛توسط دیگران دیده نشد ؟حال آنکه نهادهای مسئول باید بلافاصله پس از انتشار این گزارش به مردم توضیح می دادند، اما سکوت پیشه کردند و تاوان سختش راکسبه و بازاریان تبریز پرداختند .سوال دیگری که در افکار عمومی وجود دارد این است که مگر در سایر شهرهای تاریخی جهان و ایران بازار سنتی وجود ندارد؟ چطور می شود کاری کرد هم بافت تاریخی و سنتی آسیب نبیند و هم در عین حال بازاریان و کسبه در آن به کسب و کار مشغول باشند ؟آری ، بخشی از بازار تاریخی تبریز سوخت، اما نه با آتش معمولی ، بلکه با آتش جهل و نادانی ؛جهل به اینکه مسئولان ما سواد رسانه ای ندارند، وقتی موضوعی در کانون توجه یک خبرنگار قرار می‌گیرد ، چطور باید با آن مواجه شوند و برخورد کنند ؟ مسئولان ما نمی دانند که ما درشهر چند خبرنگار و رسانه تاثیرگذار داریم ؟ مسئولان ما بانک اطلاعاتی از رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای تاثیرگذار ،منتقد ، همسو ، بی‌تفاوت و مخالف در حیطه کاری خود ندارند . اگر چنین بود می‌توانستند با رصد و پایش موضوعات و تشکیل کارگروه‌های خاص جلوی بسیاری از رخدادهای بزرگ و کوچک که در گوشه و کنار ما اتفاق می‌افتد را بگیرند و افکار عمومی تا این حد برای موضوعات مختلف جریحه دار نشود ولطمه نبیند.
قدیمی ها می گفتند: بیدار کردن کسی که خودش را به خواب زده سخت است .راست می گفتند، واقعا سخت است .
گوش اگر گوش تو وناله اگر ناله ماست
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است
یادداشت از محمدرضا عزیزپور
انتهای پیام/