تپش های شعله ور تبریز، تبریزین اؤرییی یانیر

چقدر عادت داریم به تَکرار تاریخ و لمس لحظه هایی که بارها امان از دستمان گرفته.

بزرگ ترین بازار مسقف جهان امشب در حالی آتش از دلش زبانه زده که پیش از این، لرزه بر قامت و شعله های مهیب  را در سال های نه چندان دور، از تن خسته و رنجور خود رهانده بود.

تنها یک دهه  فرصت زندگی داشت تا امروز بار دیگر نفس هایش به شماره بیافتد، ریه هایش دیگر گنجایش خاکستر بر سر نشسته و آه بازاریان را ندارد، آخر چراغ زندگی مردمان نجیبی بود که سال هاست نبض بازار این سرزمین را زنده نگه داشته اند.

بازار تبریز، شاهراه ابریشم ایران، ای کاش قاب زندگی ات همانگونه قدیمی می ماند، ای کاش طناب های روشنایی بر دلت پیچ و تاب نمی خورد، ای کاش اشک آسمان بر جدار دیواره هایت شوره غم نمی بست تا امروز این چنین بر نمی افروختی.

خاکستر سقف رفیع ات همیشه زنده خواهد ماند، چراکه این خاک زنده به آن است که آرام نگیرد...

یادداشت از نویده رئوف فرد

انتهای پیام/