چند کلام درباره امتحان الهی «مسئول»ها...

در روزگاری که شرایط پیچ در پیچ کارها را دشوارتر کرده و برنامه ریزی را سخت تر، برای کسانی که «می دانند» رفتن زیر بار مسئولیت خیلی گران می آید.
فکر می کنم خداوند رحمان حساب و کتاب هر کس را بسته به استعدادها و مسئولیت هایش انجام خواهد داد؛ آنکه استعداد و مسئولیتش بیشتر، حسابش سنگین تر و طولانی تر...
مسئولیت تیغ دو لبه است، اگر بپذیری و استعدادش را نداشته باشی هم در دنیا و هم آخرت باخته ای و اگر استعدادش را داشته باشی و از ترس شکست و به اصطلاح عافیت طلبی نپذیری اش، باز هم بازنده ای.
عزیزی بزرگوار که سال ها از مدیران ارشد استان بوده، درباره چرایی عدم پذیرش مسئولیت استانداری آذربایجان شرقی برایم تعریف می کرد که فلانی، قبول کردن مسئولیت اصلا کار ساده ای نیست، اگر بدانی که چقدر در مقابل تک تک مردم و آینده شان مسئولیت داری، مو به تنت سیخ می شود.
او از دوران چند روزه سرپرستی اش در استانداری می گفت که چقدر برایش سخت گذشته و چه فشارهایی تحمل کرده... می گفت تو (مسئول) حتی در گناه کسی که به خاطر نداری و بیکاری و گرسنه نماندن، تن به معصیت می دهد شریکی...
فکر کنید حالا چقدر مردم در این شهر، در این استان و در این کشور شب ها گرسنه سر به بالین می گذارند؟
چقدر خوب است کسانی که مسئولیت پذیرفته اند، هر شب توصیه های امیر المومنین علی (ع) به مالک اشتر را مرور کنند و درباره حق الناس بیشتر و بیشتر و بیشتر فکر کنند.
عدالت هیچ گاه و در هیچ شرایطی نباید فدای مصلحت شود، حال اینکه رعایت عدالت و قانون درباره مسئله ای عمومی و ملی مطرح باشد که ذبح آن به پای مصلحت و یا خدای نکرده منفعت های شخصی و گروهی خیانتی نابخشودنی است و حق عموم مردم جامعه را پایمال می کند.
«مسئول»ها در هر سطحی که باشند، در همان مقدار کفه مسئولیت و پاسخگویی شان سنگینی می کند، چه در برابر خدا و چه در برابر بندگان خدا.
عزیزان «مسئول» کاش گاهی به خود تلنگری بزنند؛ مبادا در حوزه مسئولیت شان حقی نا حق و حق الناسی پایمال می شود؟
مراد از این چند سطر فقط تذکری مشفقانه بود و بس. چه آنچه حضرت امیر المومنین علی علیه السلام شیواتر می فرمایند که: «مقدم ترین مردم در نزد حاکم اسلامى باید کسى باشد که حق را حتى در تلخ ترین حالات آن، گویاتر از دیگران گوشزد کند.»
انتهای پیام/