شب معطر آفرینش

امشب در این کویر گلی زاده می شود
دنیا به خاک بوسی اش آماده می شود
امشب هزار دسته گل نور از بهشت
بر خانه خدیجه فرستاده می شود
می آید او که نو گل پاک محمد است
زهرا که مقتدای هر آزاده می شود
بوی گلاب می دهد امشب تمام خاک
امشب در این کویر گلی زاده می شود...

در شبی آرام که سکوت بیابان پذیرای نور می‌شود، لحظه‌ای فرا می‌رسد که جهان را دوباره معنا می‌کند؛ لحظه‌ای که گلی آسمانی بر خاک می‌شکفد و زمین برای نخستین بار عطر آسمان می‌گیرد. این شب فقط یک تاریخ نیست؛ آغاز روشنایی‌ است که جهان را دگرگون کرده است: میلاد بانویی که نامش زهراست و حضورش ادامه نور پیامبر.
شاعر روایت می‌کند چگونه این تولد، آسمان و زمین را به شوقی مشترک می‌کشاند و بشریت را به مهمانی کرامت دعوت می‌کند.
در این شب مبارک، بهشت «هزار دسته گل نور» را روانه خانه خدیجه سلام‌الله‌علیها می‌کند؛ گویی پیام تبریکی از جنس روشنایی می‌فرستد. هر پرتو نور، نوید آمدن بانویی است که آیینه پاکی پیامبر و نماد کرامت و آزادگی است.
«می‌آید او که نوگل پاک محمد است.» این آمدن، تنها تولد یک کودک نیست؛ آغاز حقیقتی قدسی است.
زمین نیز امشب معطر می‌شود؛ گویی طبیعت به احترام این میلاد بزرگ، خود را خوشبو می‌کند و کویر خسته، بهاری ناگهانی را تجربه می‌کند.

شعر دوباره به جمله‌ آغازین بازمی‌گردد:
«امشب در این کویر گلی زاده می‌شود…»
تکراری که پایان نیست؛ یادآوری آغاز نوری است که در جان عالم ماندگار می‌ماند.
انتهای پیام/