کابوس سرعت غیرمجاز در خیابان‌های تبریز

به گزارش نصر، چند روزی است اخبار تصادفات شدید رانندگی در سطح شهر تبریز بیش از پیش شنیده می شود و روزی نیست که خبر تصادف فوتی مخابره نشود. سایه‌ی وحشت در خیابان‌های تبریز هر لحظه سنگینی می‌کند و آمارها فریاد می‌زنند هر روز، چند خانواده خواسته یا ناخواسته داغدار می شود.
بخصوص شب های تبریز رانندگی دیگر صرفاً یک جابجایی نیست؛ بلکه به میدان نمایش هیجان و ریسک برای جوانانی تبدیل شده است که با خودروهای ناایمن، سرعت را ابزار تخلیه انرژی خود می‌دانند. قوانین ضعیف و نظارت ناکافی، عملاً راه را برای این جنون کنترل‌نشده باز گذاشته‌اند تا این اخبار تصادف به همین راحتی به اتمام نرسد.

تخلیه هیجان به قیمت جان شهروندان 
پدیده خطرناکی که در کنار عوامل زیرساختی و قانونی به افزایش تصادفات در تبریز دامن می‌زند، دیدگاه غلط جوانان به رانندگی است؛ به این صورت که برخی رانندگی را نه یک مهارت عبور و مرور، بلکه ابزاری برای تخلیه هیجانات و جستجوی هیجان می‌دانند.
متأسفانه برخی جوانان در محیط‌های شهری نظیر تبریز، اغلب با کمبود یا گرانی تفریحات سالم، محیط‌های ورزشی استاندارد، یا فضاهای مناسب برای تجمع و تخلیه انرژی مواجه هستند و این نوع رانندگی را تفریحی برای تجربه لذت هیجان می دانند؛ اتفاقی که سبب شده است روزانه چندین نفر به بدترین شکل ممکن جانشان را از دست بدهند.
البته در غیاب مکانیسم‌های سالم برای ابراز وجود یا تخلیه استرس‌های ناشی از بیکاری، تحصیل، یا مشکلات خانوادگی، رانندگی سریع و پرخطر به یک فرهنگ بد" تبدیل می‌شود و این رفتار می‌تواند نوعی ابراز خشم یا عصیان در برابر محدودیت‌ها و ناکامی‌های اجتماعی باشد.

عدم استاندارد خودرو های ارزان قیمت و قدیمی   
به دلیل قیمت نسبتاً پایین‌تر خودروهای قدیمی و فرسوده، جوانانی که توان مالی خرید خودروی نو و ایمن را ندارند، به راحتی می‌توانند این نوع خودروها را تهیه کنند. این امر، دسترسی به یک "ابزار تخلیه هیجانی" را برای قشر وسیع‌تری از جوانان، حتی با درآمد محدود، فراهم می‌آورد. اغلب این خودروها توسط خود مالکان یا با صرف هزینه‌های کم، تنها از نظر ظاهری همچون رنگ، سیستم صوتی، ارتفاع و ... بازسازی می‌شوند تا جذابیت بصری پیدا کنند و ابزاری برای خودنمایی باشند، در حالی که سلامت فنی و ایمنی حیاتی آن‌ها (سیستم ترمز، جلوبندی، فنربندی و ...) نادیده گرفته می‌شود.
البته این خودروهای ایرانی، به دلیل فرسودگی ذاتی قطعات، کیفیت پایین و عدم رعایت استانداردهای روز، در سرعت‌های بالا و شرایط اضطراری کنترل‌پذیری کمتری دارند و منجر تصادفات جرحی می شوند.

کمبود سیستم های نظارتی 
هرچند در مرکز شهر و اتوبان‌های اصلی تبریز پوشش دوربین‌های نظارتی وجود دارد، اما کمبود دوربین‌های هوشمند در مناطق حاشیه‌ای، معابر فرعی و خیابان‌هایی که پاتوق شبانه جوانان برای حرکات نمایشی است، به پلیس اجازه نمی‌دهد تخلفات را به صورت مستمر و مؤثر ثبت کند.
با این حال تبریز امروز نه فقط به دلیل ترافیک سنگین، بلکه به دلیل فرهنگ مرگبار سرعت و هیجان، در حال خفگی است. 
تا زمانی که قوانین به اندازه کافی سخت و گزنده نباشند، و تا زمانی که پلیس نتواند با قاطعیت و هوشمندی این رانندگی‌های مرگ‌آور را متوقف کند، این آمارها تنها یک معنا دارند:
هر سفر در تبریز، یک قمار است. و قمار بعدی، به قیمت جان چه کسی تمام خواهد شد؟
انتهای پیام/