به گزارش نصر، چند روز پیش ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد کارگران شهرداری تبریز با مته در حال تخریب بخشی از بدنه پل هوایی آبرسان هستند. آنچه از بین رفت، نه یک بدنه ساده‌ی بتنی، بلکه اثر یادگار کاشی‌شکسته استاد قوچی بود؛ یکی از معدود نشانه‌های هنری و رنگی در فضای بتنی شهر تبریز. در تبریز تنها چهار پل، به صورت طرح کاشی شکسته زیباسازی شده اند که یکی، قربانی استحکام بتنی این سازه شد.
انتشار این تصاویر موجی از پرسش را به همراه داشت که آیا شهرداری آگاهانه به جان هنر افتاده یا مسئله، صرفاً یک اقدام عمرانی بوده است؟
هدف ما مقاوم‌سازی بود، نه تخریب هنر
در این خصوص، با «ابوالفضل محمدی»، معاون فنی و عمرانی شهرداری منطقه دو تبریز گفت‌وگو کردیم.
وی در پاسخ به نگرانی‌ها گفت: هدف ما پایدارسازی و مقاوم‌سازی بدنه پل بود. پل‌هایی که بالای ۲۵ سال از ساختشان می‌گذرد، درزهایشان باز می‌شود و بدنه دچار آسیب می‌شود. باید مقاوم‌سازی شوند تا از خطرات احتمالی جلوگیری کنیم.
زیر کاشی‌ها آب جمع شده بود
محمدی درباره علت تخریب بخش هنری پل توضیح داد:طرح آینه‌شکسته روی پل، به خودی خود خراب شده بود. طی سال‌ها، آب زیر کاشی‌ها جمع شده و به بتن نفوذ کرده بود. این اثر ده سال پیش بدون کارشناسی عمرانی، پیاده شده بود و جدار پل را پوشانده بود. ما ناچار شدیم برای مقاوم‌سازی، کاشی‌ها را هم برداریم.
۹ پایه پل کار شده؛ زیباسازی دوباره در راه است
وی با اشاره به روند پروژه گفت: تا الان ۹ پایه از پل کار شده و به‌زودی کار مقاوم‌سازی کل پل به پایان می‌رسد. بعد از آن، با همکاری سازمان زیبا‌منظر، احیای زیبایی پل با متدهای جدید زیباسازی اجرا خواهد شد، ان‌شاءالله.
پرسش بی‌پاسخ: هنرِ از دست رفته چه می‌شود؟
اگرچه توضیحات شهرداری بُعد فنی ماجرا را روشن می‌کند، اما پرسش اصلی همچنان باقی‌ست:
اثر هنری استاد قوچی بخشی از هویت بصری تبریز بود. حالا که با مته از میان رفت، آیا امکان بازآفرینی آن وجود دارد؟ یا باید آن را هم مثل بسیاری دیگر از یادگارهای هنری این شهر، در حافظه جمعی جست‌وجو کرد؟
انتهای پیام/