حصار دور ائل‌گولی؛ دیوارکشی برای حذف مردم

به گزارش نصر، صدای «روح‌الله رشیدی»، عضو شورای شهر تبریز، هفته گذشته در صحن شورا بالا رفت و در گوش رسانه ها و فضای مجازی پیچید؛ فریادی علیه تصمیمی بی‌مقدمه و ناپخته که می‌خواهد بخشی از میراث گران بهای تبریز را به قلمرو ای اختصاصی بدل کند. از این تصمیمات پنهان کم ندیدیم و قهر و لجاجت های شهردار محترم را هم هکذا! لذا در گفتگو با روح الله رشیدی، صدای فریاد قانون مداری و مسئولیت پذیریش در سایه این بی مبالاتی ها را بار دیگر جویا شدیم تا این بار با نوای قلم، این مسئله را مطرح کنیم. 

رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تبریز با اشاره به آغاز عملیات محصورسازی بخشی از مجموعه تاریخی-تفریحی ائل‌گولی، گفت: پیش‌تر به‌صورت کتبی و شفاهی به شهردار تبریز، یعقوب هوشیار نسبت به این اقدام تذکر دادیم، اما این هشدارها با بی‌اعتنایی مدیریت شهری و لجاجت در تسریع پروژه مواجه شده است.

رشیدی ابتدا از ارزش های این مجموعه و اقدامات مشابه در ائل گولی گفت: ائل‌گولی نیازی به معرفی ندارد. هر کس از هر نقطه ایران بخواهد نمادی از تبریز را مثال بزند، بی‌تردید یکی از گزینه‌هایش ائل‌گولی است. این مجموعه، بازمانده باغ‌شهر تبریز است با این حال، در طول سال‌ها بی‌مبالاتی در حراست از آن دیده شده و هویت اصلی‌اش که باغی برای تردد و تفریح عموم مردم بوده، به تدریج با تغییر کاربری‌ها فاصله گرفته است. از ۷۰ هکتار این مجموعه، بخش‌هایی هر از گاهی با بهانه‌های مختلف، به کاربری‌های دیگر اختصاص یافته و این روند در سال‌های اخیر با شتاب بیشتری ادامه یافته است. تبدیل فضاهای عمومی به کاربری‌های ورزشی، که هر مدیری در دوره خود زمینی یا سالنی ایجاد کرده و سپس آن را با حصار محصور کرده است، اغلب در مرغوب‌ترین نقاط ائل‌گولی رخ داده و دسترسی عمومی را محدود کرده است.

وی توضیح داد: بر اساس نامه‌های رسمی مدیرعامل باشگاه شهرداری تبریز و رئیس هیأت گلف استان، دلیل این نرده‌کشی جلوگیری از ورود افراد غیرورزشی، برپایی پیک‌نیک خانوادگی، روشن کردن آتش روی چمن و استعمال دخانیات عنوان شده است! انگار چون مردم از فضای سبز استفاده می‌کنند، باید آن را حصارکشی کرد، در حالی که این زمین کاربری عمومی و تفریحی دارد و هرگونه اختصاصی‌سازی آن خلاف روح این مجموعه است.

به گفته رشیدی، تصمیم مذکور نه در صحن شورا و نه در کمیسیون‌های مربوطه بررسی نشده و در واقع حاصل هماهنگی میان شهردار، شهرداری منطقه دو و مدیریت شرکت ورزشی شهرداری بوده که به‌صورت پنهانی پیش رفته است. 

وی خاطرنشان کرد: این محدوده چندین هکتاری، بالاتر از پارک اوتیسم و نزدیک دیوار سازمان بازرسی، اکنون با حدود یک کیلومتر حصار فلزی در حال جداسازی است تا ورود عموم مردم به آن محدود شود.

رشیدی هشدار داد: تجربه های گذشته نشان می‌دهد چنین فضاهایی پس از مدتی به بخش خصوصی واگذار و عملاً به محل استفاده گروه‌های خاص تبدیل می شوند. 
 

وی با اشاره به ساخت یک ساختمان بتنی در همان محدوده به این واقعیت صحه گذاشت و تشریح کرد: شهرداری صرفاً متولی ائل‌گولی است و مالک آن محسوب نمی‌شود، بنابراین حق قانونی برای این تغییر کاربری ندارد. چگونه ممکن است شهرداری با مردم برخورد کند اگر کسی در باغ شخصی‌اش بیش از یک خانه‌باغ بسازد، اما خودش با فراغ بال باغ عمومی را حصارکشی کند؟

این عضو شورای شهر تبریز تأکید کرد: با بسته شدن راه‌های معمول پاسخگویی، ناچار به استفاده از مسیرهای دیگر برای جلوگیری از این اقدام غیرقانونی هستند. ائـل‌گولی یک نماد ملی و آخرین بازمانده باغ‌شهر کهن تبریز است و باید هر وجب آن را برای آیندگان حفظ کرد.
 

حصار دور ائل‌گولی؛ دیوارکشی برای حذف مردم
گفتنی است، محصورسازی بخشی از ائل‌گولی، نه یک اقدام فنی که یک تصمیم سیاسی-اقتصادی در سایه ابهام و پنهان کاری بوده است؛ تصمیمی که می‌تواند بخشی از حافظه جمعی تبریز را از دسترس مردم خارج کند. همیشه در میان بحران‌های بزرگ کشور، چنین تصمیمات کوچکی موزیانه عملی می شوند اما پس از اجرا، در نگاه مردم، منفجر شده و موجی از نفرت و بی اعتمادی ایجاد می کنند. پرسش اصلی این است: 
آیا شورای شهر ابزار و اراده کافی برای متوقف کردن این روند و بازگرداندن ائل‌گولی به مردم را دارد؟ یا مردم خود باید وارد عمل شوند و از تاریخ و هویت طبیعی خود دفاع کنند!

انتهای پیام/