«در جست‌ و جوی گودوی گمشده»، با امضای سجاد افشاریان

به گزارش نصر، او متولد شیراز است؛ شهری شاعرانه، اما آنچه او را متمایز می‌کند، نه صرفاً زادگاهش، که جسارت زیستن در عمق واقعیت و تبدیل آن به هنر است.
افشاریان دانش‌آموخته ادبیات نمایشی است و سال‌هاست با متنی در دست و روحی جست‌وجوگر، به دنبال گمشده‌ای در جهان پرهیاهوی هنر ایران می‌گردد.
هنر نمایشی تبریز، آبان‌ماه ۱۴۰۳ را خوب به خاطر دارد؛ روزهایی که افشاریان با اجرای «بک تو بلک» به این شهر آمد و تماشاگران را به تجربه‌ای برد که در آن مرز بین تئاتر و زندگی گم می‌شد. اجرایی که از خاستگاه و تجارب شخصی هنرمند می‌جوشید؛ از لایه‌های پنهان زیست خودش، از سکوت‌هایش، از یادداشت‌هایی که سال‌ها پیش روی چند برگ کاغذ ساده نوشته شده بودند و از تعاملش با رفقایی که این نمایشنامه را زیسته بودند. 
 

او اهل دقت است، اهل نگاه‌کردن. همان‌طور که وقتی از علت موفقیت نمایش «بک تو بلک» در سطح جهانی پرسیدیم، گفت: جامعه را که نگاه کنی، جامعه هم نگاهت می‌کند.
سجاد افشاریان را نمی‌توان در یک ژانر یا سبک محدود کرد؛ از نمایش‌های مستند گرفته تا رئال و گروتسک و ...، از اجرای تک‌نفره تا کار گروهی؛ او همواره در حال تجربه و زایش است. او بر خلاف بسیاری، نه در تقلید که در آفرینش پیوسته تنفس می‌کند.
نمایش‌هایی چون «ایران-استرالیا» را خلق می‌کند که از لحظه‌ای ملی و مشترک در حافظه ایرانیان آغاز می‌شود: شادی پس از گل خداداد عزیزی. اما آن لحظه را به بستری برای بازتاب هویت، رنج و رؤیا بدل می‌سازد.
افشاریان معتقد است تئاتر رسانه‌ای است که می‌تواند فرهنگ یک جامعه را متحول کند، اما این رسانه سال‌هاست در سایه‌ی بی‌توجهی مدیران و متولیان فرورفته است. نه امکاناتی برایش فراهم می‌شود، نه حمایت درخوری برای هنرمندانش. او از غیبت دردناک هنرمندانی گفت که بی‌آن‌که کسی حالشان را بپرسد، از صحنه نمایش فاصله گرفته‌اند و جشنواره‌هایی که رزومه می‌سازند بی‌آنکه اثرگذار باشند. 
 

در برابر این زوال، افشاریان همچنان به حرفه‌اش ایمان دارد و جوانان را به پژوهش، دیدن، تجربه و غور در هنر فرا می‌خواند.
از نظر او، کوچ هنرمندان، نشانه‌ی ضعف فضای هنری یک شهر نیست؛ چرا که هنرمندان، میوه های درختان فرهنگ‌اند که وقتی چیده می‌شوند، میوه‌های تازه در جای آن‌ها می‌روید و افتخار یک شهر این نیست که هنرمندانش را حبس کند، بلکه باید زادگاه پروازشان باشد.

سجاد افشاریان در تبریز با در انتظار گودو 
اکنون، سجاد افشاریان بار دیگر به تبریز بازمی‌گردد. این بار با اجرایی از شاهکار ساموئل بکت؛ «در انتظار گودو»؛ نمایشی که در آن، صبر و پرسش، امید و یأس، رنج و انتظار، در پیچ‌وخم یک صحنه‌ی ساده به تماشاگران خیره می‌شود. «جاده‌ای بیرون شهر، با یک تک درخت، حوالی غروب.
استراگون و ولادیمیر به انتظار گودو نشسته‌اند.»
این نمایش به تهیه کنندگی افشاریان از سه‌شنبه ۱۴ مرداد تا جمعه ۱۷ مرداد، در دو سانس ۱۸:۳۰ و ۲۰:۳۰، در سالن صیامی تبریز  واقع در مجتمع ۲۲ بهمن(سینما ناجی)، به‌مدت ۹۰ دقیقه، خانه‌ی انتظاری خواهد شد که نه به پایان می‌رسد و نه از معنا تهی است.
انتهای پیام/