نمایشگاه انفرادی نقاشی در گالری آرتمیس تبریز/ 

قصه‌ ی رنج و دلتنگی مهاجرت از زبان رنگ ها

1404/05/02 - 11:12 - کد خبر: 141778 نسخه چاپی

نصر: رنگ‌هایی که گاه فریاد رنج را بر بوم نقاشی می‌پاشند و گاه با نجوا، امتداد حسرت و دلتنگی را نشان می دهند، در افتتاحیه نمایشگاه نقاشی‌های آبستره‌ «مهدی علیزاده» شاهد بودیم که مهاجرت را به تصویر کشیده بود؛ جهانی میان بیم و امید، تاریکی و نور، ریشه‌هایی که از خاک کنده شده‌اند و نگاه‌هایی که هنوز به پشت سر دوخته‌اند. 

به گزارش نصر، نمایشگاه «خانه من کجاست» در گالری آرتمیس، دعوتی است به تماشای درونیات هنرمندی که مهاجرت را زیسته، و آن را به زبان رنگ ترجمه کرده است.
«مهدی علیزاده کردآباد»، هنرمند نقاش تبریزی، بیش از یک دهه است که با نگاه و زبان شخصی خود، مفهوم مهاجرت را در آثار خود واکاوی می‌کند.
وی متولد ۱۳۵۴ است و مسیر هنری‌اش را در خارج از ایران آغاز کرده و اکنون با نمایشگاه «خانه من کجاست» در گالری آرتمیس هتل لاله‌پارک تبریز، هنرش را در زادگاهش به نمایش گذاشته است.
وی درباره آغاز این مسیر می‌گوید: تقریباً ده سالی هست که وارد فضای حرفه‌ای آرت شدم. اوایل فقط کارهایم را به دوستان خارج از کشور نشان می‌دادم تا اینکه تصمیم گرفتم به شکل جدی‌تری وارد این مسیر شوم و در کالجی در کالیفرنیا آموزش دیدم و کارم را توسعه دادم.
نمایشگاه حاضر روایت بصری تجربه‌های وی از مهاجرت است. این هنرمند تبریزی می گوید: موضوع اصلی کارها، مهاجرت و سختی‌هاییست  که همراه آن است. کسی که مهاجرت می‌کند، از ریشه‌هایش جدا می شود و به جهانی نامعلوم وارد می شود. در آثارم، این گسست و حرکت به سمت آینده‌ای نامعلوم با تنش‌های رنگی، تضاد تاریکی و نور، و فرم‌هایی آزاد روایت شده.
وی اذعان می دارد: معتقدم مهاجرت، صرف‌نظر از موفقیت یا شکست، همواره با رنج همراه است. همه‌ی کسانی که مهاجرت کرده‌اند، تجربه‌ این تلخی را داشته‌اند. شاید ده سال طول بکشد تا یک مهاجر به نقطه‌ای برسد که روز اول تصور می‌کرده. در نقاشی‌های من، این رنج‌ها گاه مثل فریاد، از دل رنگ‌ها بیرون می‌زنند. 
به گفته علیزاده، «خانه» در نگاه یک مهاجر، مفهومی سیال است. وی در این خصوص می گوید: عنوان نمایشگاه «خانه من کجاست» از همین حس می آید. مهاجر، تا مدت ها نمی داند خانه‌اش کجاست! بعضی وقت ها هم وقتی به نقطه هدفش می رسد، تازه می فهمد که خانه‌اش جایی بوده که پشت سر گذاشته است. در یکی از آثارم، فردی را می‌بینید که در تنهایی نشسته و آینده‌ای مدرن ولی سرد پیش رو دارد و نگاهش به گذشته‌ گرم خود دوخته شده؛ خانواده، ریشه، خاک و وطن...
 

وی افزود: از میان آثارم، آخرین نقاشی‌ام را بیش از بقیه دوست دارم. چون انرژی زیادی برد و تابلویی است که رقص رنگ ها را در طیف رنگی آبی که نماد دریا و آسمان است، در آن می بینیم. وقتی به آن نگاه می‌کنم، حس می‌کنم یه لحظه واقعاً در بوم نقاشی نفس می کشم و حالم خیلی خوب می شود. 
علیزاده که لیسانس برق خود را در دانشگاه تبریز گرفته، مسیر زندگی‌اش را با هنر عوض کرده است. وی در این خصوص می گوید: ما در آن دوران تحصیلی، صرفاً برای داشتن مدرک یا پیدا کردن شغل، انتخاب رشته می کردیم. ولی من مسیر دلم را انتخاب کردم. خانواده‌ام هم اهل هنر بودند؛ برادرم مجسمه‌ساز است و این فضا همیشه در اطرافم بود.
این هنرمند از تجربه دیدگاه های متفاوت نسبت به هنر در غرب می گوید: به باور من، هنر در جوامع غربی جایگاهی متفاوت دارد. آن‌جا مردم از کودکی با هنر بزرگ می‌شوند. احترام به هنرمند هم چیزیست که در ناخودآگاه آنهاست. البته ما هم بی‌هنر نیستیم و هنری که در ناخودآگاه ملت ما رسوخ کرده، طبع شعر و شاعری است؛ حتی زبان محاوره‌ای ما ایرانی‌ها هم شاعرانه‌ست و وقتی دوستان خارجی با ما صحبت می‌کنند، بر این موضوع اذعان دارند!
 

علیزاده که سال‌هاست به هنر به چشم یک زیست جدی نگاه می‌کند، اولین تجربه مجموعه‌داری‌اش را در سال ۲۰۱۵ با خرید آثار استاد فاسونکی آغاز کرده است: زمانی که کسی آثار ایشان را نمی‌خرید و خودشان هم نمی‌فروختند، من به اذعان ایشان، اولین کسی بودم که دوتا از شاهکار هایشان که جلد کتاب‌هایشان هم بود، خریدم و خیلی خوشحالم که آن آثار در مجموعه من هستند. از این کار هیجان بسیار زیاد یرا تجربه کردم و هرگز از آغاز مسیر مجموعه داری پشیمان نیستم. 
از نگاه علیزاده، هنر باید در دل زندگی مردم جای بگیرد. وی در این خصوص می گوید: معتقدم امروزه باور مردم تبریز که تابلو فرش را به عنوان تنها هنر ارزشمند می خواندند و بر آن سرمایه‌گذاری می کردند، تغییر کرده و خرید آثار هنری اورجینال باب شده است. چون هنر، چه در تماشا و چه در آفرینش، درمانگر است؛ تنهایی را کم می‌کند و بی‌حوصلگی را  از بین ‌می برد. در زندگی های امروز، ما یا در رنجیم یا در بی‌حوصلگی ولی هنر می‌تواند کمک کند با هر دوی این ها آشتی کنیم.
وی در پایان رسانه را مورد خطاب قرار داده و می گوید: از رسانه ها می‌خواهم که نقش جدی‌تری در رشد هنر ایفا کنند. امروزه در تبریز گالری کم داریم! هنرمندهای تازه‌کار، فضایی برای دیده‌شدن ندارند لذا گالری‌های دولتی باید گسترش پیدا کنند و رسانه‌ها هم در این مسیر می‌توانند با معرفی، تبلیغ و حمایت از فضاهای هنری و نسل جدید آرتیست‌ها تاثیر گذار باشند. 
گفتنی است، نمایشگاه آثار نقاشی «مهدی علیزاده کردآباد» از سه‌شنبه ۳۱ تیر تا جمعه ۳ مرداد در گالری آرتمیس هتل لاله‌پارک تبریز پذیرای علاقه‌مندان است.
انتهای پیام/ 
قصه‌ ی رنج و دلتنگی مهاجرت از زبان رنگ ها فائزه بنی نصرت

ثبت نظر

نمایش 0 نظر

پژوهشیار