مقاومت شهرداری؛ الگویی نو برای ورزش آذربایجان

با مشکل دیگری به نام تجمیع رشته‌ها در یک باشگاه نیز روبرو بوده که عواقب آن نیز عدم فعالیت آن باشگاه و با تعطیلی تمامی رشته‌ها به منصه ظهور رسید.
این تجمع رشته ها در یک باشگاه از تراکتورسازی آغاز شد، با پتروشیمی ادامه یافت و در نهایت با باشگاه شهرداری به انتها رسید و از آن زمان تابحال باشگاهی حاضر به فعالیت چند رشته ای نشده بود. 
با این مقدمه ضرورت دارد تا در خصوص شکل‌گیری باشگاهی به نام مقاومت شهرداری تبریز و تفکیک و تعدد باشگاه‌ها به سه مورد با دیدی مثبت نگاه کنیم؟ 
در حال حاضر باشگاه‌ های مس سونگون ورزقان، تراکتور و مقاومت شهرداری تبریز به عنوان باشگاه‌های حامی رشته‌های ورزشی فعال می‌باشند. 
ابتدا به ساکن باید بگوییم تعدد و افزایش این قبیل باشگاه‌ها و البته تقسیم  رشته‌های ورزشی مختلف مابین آنها را بایستی به عنوان امری مهم ارزیابی کرد. 
از این لحاظ عملکرد باشگاه مقاومت شهرداری در تیمداری رشته‌های مختلف مهم ارزیابی شده و البته مهم‌تر این که ممانعت از افزایش تعداد، ارتقا کیفی و ادامه‌دار بودن این تیم داری می‌باشد. باشگاه مقاومت شهرداری طی زمان کوتاه تشکیل و فعالیت خود عملکرد قابل قبولی در زمینه رشته‌های مختلف بالاخص والیبال آقایان - خانم‌ها و بسکتبال مردان از خود به نمایش گذاشت که اوج آن در قهرمانی تیم والیبال مردان، عملکرد درخشان تیم زنان و کیفیت تیم بسکتبال آقایان قابل اشاره بود. 
معتقدیم که برای سال جاری و فصل آتی مسابقات بایستی تیم‌های تحت مالکیت باشگاه مذکور تقویت و برای ارائه کیفیتی بهتر از سال اول فعالیت آماده شوند. 
در این خصوص افزایش کیفیت در عملکردها مهمتر از ارتقاء کمی ارزیابی می‌شود.
توجه داشته باشیم که افزایش تعداد تیم‌ها، باشگاه مقاومت شهرداری تبریز را به راه نام‌هایی چون تراکتور سازی ، پتروشیمی و شهرداری تبریز خواهد کشانید!؟ راهی که پیش از این آنها رفته و البته با توجه به افزایش تیم‌ها و ناتوانی در حمایت از ازدیاد تیم ها، در تصمیمی ناگهانی عدم فعالیت را برگزیدند.
لذا برای باشگاه مقاومت شهرداری تبریز در شرایط کنونی حفظ چند تیم محدود و حمایت بهینه از آنها توأم با استمرار، بهترین راهکار ارزیابی می‌شود.
در شرایط کنونی، حداقل۳ تیم مهم این باشگاه یعنی والیبال مردان، بسکتبال آقایان و والیبال بانوان نیازمند توجه و آغاز عملکرد در زمینه تعیین بودجه، بستن تیم و اعلام زمان آماده سازی می‌باشند.
توجه داشته باشیم که زمان به سرعت در حال سپری شدن می باشد و از این رهگذر ضرورت تعیین بودجه به منظور ورود به بازار نقل و انتقالات و دوره های آماده سازی امری حیاتی تلقی می گردد.
نکته مهم دیگر در خصوص عملکرد باشگاه فوق این که ترکیب بازیکنان و کادر فنی غالبا بومی بوده و از این رهگذر می توان عملکرد باشگاه را ارزشمند توصیف نمود.
در پایان این که نویسنده یادداشت حاضر بارها از طریق مطالب گوناگون در خصوص چند باشگاهی شدن ورزش تبریز و راهکار آن قلمفرسایی نموده است.
در حال حاضر فعالیت تراکتور در فوتبال، ورزش های سالنی فوتسال و والیبال در مس سونگون و چند رشته باشگاه مقاومت شهرداری، قدمهای اولیه همان راهکار مورد اشاره است.
امیدواریم تا مسئولان ورزش و استانداری با توجه به این رویه موجود و ادامه آن، دیگر نهادهای دولتی بزرگ و بخش خصوصی متمول شهر تبریز را برای حمایت از سایر رشته ها(هرچند به صورت تک رشته) به عرصه حضور در تیمداری ورزش بیاورند.

به قلم نادر عبدل زاده
انتهای پیام/