نمایش عینکی برای ندیدن تا ۲۵ خرداد بر صحنه تئاتر/ 

بازگشت شازده کوچولو با چاشنی فلسفه های جامعه شناختی 

1404/03/20 - 14:54 - کد خبر: 138284 نسخه چاپی

نصر: نمایش فیزیکال «عینکی برای ندیدن» به کارگردانی «جاوید اسماعیلی»، این روزها در تبریز به روی صحنه رفته و با زبان بدن و بیان فیزیکی، مخاطب را به درون جهان نمادین و روان‌شناختی اثر هدایت می کند. اثری که هرچند الهام‌گرفته از فضای «شازده کوچولو» است، اما به گفته کارگردانش، نقطه تمرکز آن نه «شازده»، بلکه خلبانی بالغ است که گویی شازده را در مسیر تکرارهای بی‌حاصل بزرگسالی گم کرده است.

به گزارش نصر، «جاوید اسماعیلی» کارگردان و نویسنده نمایش «عینکی برای ندیدن» درباره چگونگی شکل‌گیری ایده نمایشنامه گفت: نگاه من در این اثر از منظر یک خلبان است؛ شازده کوچولو، این‌بار نماد است، نه شخصیت نمایش. شخصیت ما خلبانی است که از دل شازده بیرون زده است. برای من، مهم این بود که مفاهیم جامعه شناختی را از روان فرد بیرون بکشم. ایده‌پردازی اثر، تلفیقی از ذهنیت شخصی من و الهام از متن اصلی شازده کوچولو است. باور دارم که امروز، مباحث جامعه‌شناسی باید مبنای تولید آثار هنری باشد.
وی در خصوص مراحل تولید این نمایش گفت: تولید این نمایش از آبان ۱۴۰۲ کلید خورده و روندی ۱۸ ماهه با آزمون‌ و خطا، تمرین‌های فشرده و تیمی پرتلاش را پشت سر گذاشته است. 
اسماعیلی از تمرین‌های سخت فیزیکی و بیان بازیگران سخن گفت و تأکید کرد: ما حدود هشت ماه بر پایه‌های بدنی بازیگران کار کردیم. تمرین‌های مداوم صبحگاهی، تمرکز بر قدرت بدنی و تنفسی، و کارگاه‌های عملی باعث شد بازیگران بتوانند تا ۵۰ دقیقه بی‌وقفه روی صحنه با انرژی کار کنند. نمایش کاملاً بر تئاتر فیزیکال استوار است و کمتر به دکور وابسته بودیم. قدرت بازیگر، ستون اصلی این اجراست.
وی افزود: ما در ۴ آذر ۱۴۰۲ تست بازیگری را از طریق آموزشگاه شکلک برگزار کردیم و تعدادی از بازیگران از همان تست انتخاب شدند. برخی هم در طول مسیر به ما اضافه شدند. در این مدت، ۲۵ نفر از عوامل چه در صحنه و چه پشت صحنه تغییر کردند. این مسیر آسان نبود، اما تلاش تیم، نتیجه‌ امروز را رقم زد.
اسماعیلی همچنین از پیشرفت تئاتر فیزیکال در تبریز در سال‌های اخیر ابراز خوشحالی کرد و گفت: تئاتر فیزیکال در تبریز در دو سه سال گذشته مسیری را طی کرده که شاید در شرایط عادی ۲۰ تا ۳۰ سال زمان می‌برد. این اتفاق، آینده را برای تئاتر تبریز روشن می‌کند. مخاطب امروز بیشتر از هر زمان، به تئاتری با جلوه‌های بصری، بدن، حرکت و تنفس زنده روی صحنه جذب می‌شود. ما در تبریز بازیگر خانم برای نمایش فیزیکال خیلی کم داریم و این نمایش، توانایی بانوان در این قالب نمایشی را با موفقیت هنری نشان داد. 

اسماعیلی از نشست نقد و بررسی این نمایش خبر داد و افزود: قرار بود آقای نصرآبادیان، پدر نمایش فیزیکال در ایران برای افتتاحیه نمایش تشریف بیاورند اما به دلیل حضور در پروژه سریال، امکان حضور نیافتند. در برنامه داریم که در اختتامیه یا یکی از شب‌های اجرا ایشان را در قالب نشست نقد و بررسی به جمع‌مان دعوت کنیم.
در پایان، وی درباره پروژه آینده خود گفت: طرح جدیدی دارم که فعلاً در مرحله نوشتن و ایده‌پردازی است. امیدوارم با همین گروه، دوباره همکاری داشته باشیم و تجربه‌ای تازه در تئاتر فیزیکال رقم بزنیم.
 


تجربه‌ بازیگران و آینده نمایش فیزیکال در تبریز
فاطمه اصغرزاده، یکی از بازیگران نمایش که دانشجوی سال سوم بازیگری دانشگاه نبی‌اکرم است، درباره تجربه خود گفت: این بهترین گروهی بود که من در طول دوران تحصیلم با آن همکاری داشتم. همه‌چیز منظم، حرفه‌ای و صمیمی بود. خوشحالم که اولین تجربه تئاتر فیزیکالم با آقای اسماعیلی رقم خورد. در اینجا یاد گرفتیم کنار هم باشیم و بدون خودخواهی و با هماهنگی گروهی برای یک هدف تلاش کنیم. 
گفتنی است، نمایش «عینکی برای ندیدن» از ۵ خرداد در سالن تربیت مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفته است و تا ۲۵ خرداد ماه میزبان علاقه مندان است.
انتهای پیام/
بازگشت شازده کوچولو با چاشنی فلسفه های جامعه شناختی  فائزه بنی نصرت

ثبت نظر

نمایش 0 نظر

پژوهشیار