یادداشت/
دل های سرخ در آستانه انفجار/ شعله های آتشین در برابر آفتاب نو ظهور فوتبال
1404/02/12 - 17:17 - کد خبر: 135528
نسخه چاپی
نصر: اینجا تبریز، شهری که فوتبال با رگ و ریشه مردم گره خورده، قهرمانی تنها یک افتخار نیست؛ یک آرمان است، حسرتی چندین‌ساله که حالا، بیش از هر زمان دیگری، به واقعیت نزدیک شده است.
تراکتور با هدایت دراگان اسکوچیچ، حالا در آستانه رقم زدن مهم‌ترین فصل تاریخ خود قرار دارد. دیدار با شمس آذر قزوین، نه فقط یک بازی، بلکه آزمون نهایی اراده، شخصیت و بلوغ تاکتیکی تیمی است که می‌خواهد نامش را در تاریخ فوتبال ایران حک کند.
اسکوچیچ از روزی که سکان هدایت تراکتور را در دست گرفت، با فلسفه‌ای روشن پا به میدان گذاشت: تیمی با ساختار، تمرکز و تعادل. تراکتورِ او تیمی‌ست با ساختار دفاعی منسجم، خط میانی خلاق و بازیکنانی که در انتقال سریع و ضربه نهایی، حساب‌شده عمل می‌کنند. با استفاده از سیستم‌های ترکیبی ۴-۲-۳-۱ یا ۴-۳-۳، سرخ‌پوشان تبریزی توانستند تعادل بین بازی مالکانه و ضدحمله‌های برق‌آسا را به خوبی برقرار کنند.
اما این فصل، فراتر از آمار و چینش‌هاست. این فصل، فصل احساس است. فصل فریادهایی که از سکوهای یادگار امام برخاسته‌اند، فصل چشمانی که به آسمان خیره مانده‌اند و قلب‌هایی که برای یک جام می‌تپند. این فصل، فصل مردمی است که قهرمانی برایشان فقط افتخار نیست، تسکین سال‌ها دلتنگی و امیدواری‌ست.
شمس آذر، آخرین سنگر است. تیمی بی‌دغدغه که برای اعتبار خود بازی می‌کند، می‌تواند چالشی جدی باشد. اما آنچه تراکتور را از سایر مدعیان متمایز می‌کند، نه فقط کیفیت فنی، بلکه «جوع» است؛ آن گرسنگی برای پیروزی، آن عطش برای نوشتن تاریخ.
۹۰ دقیقه تا ابدیت باقی مانده. آیا تبریز، بازهم جشن می‌گیرد؟ آیا حسرت پایان می‌پذیرد؟ همه‌چیز در گرو نبردی‌ست که نه‌تنها قهرمانی، بلکه غرور یک شهر را معنا می‌بخشد.
به امید پیروزی تراکتورسازی...
به قلم شهریار عزیزی
انتهای پیام/
شهریار عزیزی