بذرهایی که هرگز شکوفا نمی شوند

به گزارش نصر، «محسن خدابنده»، نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «سو» در گفتگو با خبرنگار نصر، از ساخت این فیلم گفت: بعد از فیلم «منتش»که در حوزه کودک و نوجوان کار کردم، قابلیت کار مجدد را در گروه بازیگری این فیلم دیدم و این شد که فیلم کوتاه «سو» را کلید زدیم.

فیلم کوتاه سو
خدابنده گفت: «سو» در بخش داوری دو جشنواره حضور یافته است و در جلسات لیفت اف انگلیس و فرانسه مورد تحسین منتقدان و تماشاگران قرار گرفته است. این فیلم اخیرا به جشنواره کن راه پیدا کرد.

 موضوع فیلم سو
کارگردان تبریزی سرنوشت کودکانی را روایت می کند که در پیچ و تاب وقایع روزمره گرفتار می شوند: فیلم کوتاه «سو» به زبان ترکی در ژانر درام کودک و نوجوان در یکی از روستاهای هشترود فیلم برداری شده است.
در این فیلم به کودکانی که به دلایل واهی از درس خواندن باز می مانند و سرنوشتشان تغییر می کند، پرداختیم و بارش باران در این فیلم، رخداد درام ساز ماجرا است.
سعی کرده ایم در لایه های درونی این فیلم مسائل اجتماعی حاکم در مناطق را مطرح و ارتباط با ابعاد درونی شخصیت ها را برای مخاطب فراهم کنیم.
وی ایده داستان را چنین تشریح می کند: این داستان بر اساس واقعیت است و خاطره ای است که در یکی از روستاهای ورزقان رقم خورده بود که شنیدنش، هوای  دراماتیزه کردن این خاطره را در من برانگیخت.
کارهای اینچنینی لحظه‌ای اتفاق می‌افتند.  بعضی ایده‌ها در ذهن من هستند ولی در فیلم هایی چون منتش و سو، قصد قبلی برای ساخت فیلم وجود نداشت و ایده تا ساخت فیلم کاملا اتفاقی رقم خورد.
وی افزود: با توجه به ظرفیت گروه بازیگران فیلم منتش، این ساخت این فیلم را در همان دوران آغاز کردیم. آدرینا حمید و آرتین شهرکی نژاد بازیگران اصلی ما بودند و برای سایر نقش ها از نابازیگران و اهالی روستا کمک گرفتیم. 

ساخت این دو فیلم پشت سر هم اتفاق افتاد
خدابنده گفت: هر دو فیلم در فاصله ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۳ ساخته شدند ولی در اشاعه فیلم کمی صبر کردیم که بین دو فیلم کوتاه فاصله بیفتد که در سایه یکدیگر قرار نگیرند. اخذ مجوز و پروانه ساخت و شروع پروسه ها یک سال زمان برد ولی نهایتا منتش برای ۲۰۲۳ و فیلم سو  برای ۲۰۲۴ ثبت شد. 

وی دربیان تجربه کارگردانی، از شیرینی دنیای تئاتر یاد کرد:
من هنر را در اوایل دهه هفتاد با تئاتر آغاز کردم. در حوزه هنری، در کلاس های استاد قبه زرین شرکت کردم ولی مسیر جوری تعریف شد که در وادی سینما، کارگردانی را برگزیدم. در این روزگار، هوش مصنوعی همه چیز را زیر سوال می‌برد به غیر از هنر تئاتر چون تئاتر  پویا و زنده است.
سینما از این حیث که تاثیرگذاری آنی دارد برایم ارجحیت یافته و این روزها تکنولوژی کمک می کند که یک فیلم پس از ساخت، در جشنواره‌های مختلف سراسر جهان پخش و دیده شود.
ولی در کل از تئاتر جدا نیستم و درحال حاضر پایان نامه ارشدم در حوزه کارگردانی تئاتر است که به آن مشغولم.
خدابنده افزود: من تاکنون ۶ سریال تلویزیونی کار کردم که بیشتر در مرکز آذربایجان غربی تولید شده اند. یکی از پر سر و صداترین سریال‌هایم در آن مقطع، سریال ۲۶ قسمته «آداخلی» بود که در دو فصل تولید شد و مراکز ترک زبان آن را پخش کردند. به واسطه تولید برنامه‌های تلویزیونی با صدا و سیما همکاری داشتم. همچنین در ژانر کمدی و با گروه های طنزپرداز بیشتر کار کرده ام.
 

وی از کار کردن با گروه کودکان در فیلم ها می گوید: من همیشه برای حوزه کودک و نوجوان ارزش زیادی قائلم. کار با کودکان سختی‌های خود را دارد ولی چون روراست و بی غل و غش اند، این صداقت را در نقش‌هایشان پیاده می‌کنند و انگار نقش بازی نمی‌کنند و خود کاراکتر را زندگی می کنند.
کارگردان فیلم سو، جذابیت نویسندگی را مطرح می کند: در کارگردانی، من درگیر نوشته می‌شوم. نوشتن همیشه دغدغه من بوده و از آن بیشتر لذت می‌برم. از کارگردانان ایرانی کارهای ابوالفضل جلیلی در حوزه کودک و نوجوان را بسیار می‌پسندم و پیگیری می‌کنم و همیشه در پس ذهنم بود که در آن سبک کار کنم.
در پایان گفت: این فیلم ها را برای دل خودمان کار کردیم و چشم داشت مادی نداشتیم و به همین واسطه چون از دل بر آمده، بر دل مخاطبان نشسته است.
انتهای پیام/