حقایق تلخ تحریم نمایشگاه فرش دستباف

ظاهر قضیه با آنچه حقیقت دارد خیلی متفاوت هست یا به عبارتی بهتر(تو مو بینی و من پیچش مو)
دلایلی که بعضی از تشکل های فرشی بیان میکنند و اکثریت جامعه فرشی را فریب داده اند،در چند بند میخواهم به صورت خلاصه وار توضیح بدهم تا دوستان عزیز بهتر بتوانند تصمیم بگیرند،
(البته بنده فقط ۳۰٪ واقعیت ها را بیان میکنم، چون بعضی مطالب هستند که نمیتوان آنها را در اینجا بیان کرد)
از آنجائیکه رسالت اصلی نمایشگاه بین المللی فرش دستباف ایران ، نمایشگاه صادراتی بوده وتجار خارجی زیادی برای خرید فرش دستباف به ایران تشریف می آوردند، نمايشگاه بين المللي فرش دستباف ايران بهترین بازار فروش برای صادرکنندگان،فروشندگان و تولیدکنندگان فرش دستباف بود،که در چندین سال اخیر با توجه به اتفاقات افتاده در منطقه و تحریم ها و رکود اقتصادی حاکم بر جامعه عملا این امر محقق نشده و تجار خارجی محدود و انگشت شماری برای خرید به نمایشگاه فرش دستباف ایران تشریف می آورند
و آنها هم عمدتا از تولیدکنندگان خرید میکنن که اینکار عملا به ضرر صادرکنندگان و فروشندگان فرش دستباف در تهران شده،
و از طرفی دیگر که مشارکت کنندگان که از سراسر ایران تشریف می آورند عمدتا به خونه داران تهران و‌حومه تهران میفروشند درحالي که این امر هم باعث شده تا ضرر های زیادی به بزرگان جامعه فرشی تهران برسد، چرا که عمدتا مشارکت کنندگانی که از سراسر ایران تشریف می آورند تولیدکننده هستن و به نسبت فروشندگان و صادرکنند گان تهران که هزینه های گزاف در تهران دارند به قیمت پایین تر میفروشند که این امرهم باعث شده تا خونه دارانی که قبل از نمایشگاه از آنهاخرید کرده اند ودر نمایشگاه به قیمت پایین تر می بینند و به آنها معترض میشوند،
و هم باتوجه به فروش زیادی که در نمایشگاه انجام میشود تا چند ماه بازار آنها خراب میشود پس در واقعیت آن دسته از مشارکت کنندگانی که فقط برای فروش در نمایشگاه شرکت میکنند و در نتیجه نمیتوانند فروش خوبی داشته باشند.
اينان دعوای زرگری راه می اندازند و نمیخواهند نمایشگاه اجرا بشود، چرا که در صنف ما نمایشگاه بد ترجمه شده و همانطور که از اسمش پیداست نمایشگاه برای نمایش و دیده شدن و مطرح شدن و تبادل افکار و برندسازی هست،که متاسفانه بعضی از دوستان فقط به فکر فروش هستند و نمیتوانند بفروشند و نمایشگاه فرش دستباف ایران را تحريم ميكنند.

و اما دلایل عدم حضورشان در نمایشگاه؛
۱-قیمت نمایشگاه؛ آنچه در مصاحبه ها بیان میکنند خیلی بالاتر از قیمت واقعی نمایشگاه هست،به طور مثال قیمت غرفه بنده که در بهترین جای نمایشگاه یعنی سالن ۳۸ آلمان،در ورودی سالن غرفه دوم در کنار دیوار با احتساب زمین و برق و موکت و سایر هزینه ها برای پنج روز هرمتر مربع دومیلیون تومان هست که دوستان عزیز در مصاحبه ها چیزی در حدود دومیلیون و هشتصد و بالاتر بیان میکنند،که قیمت سایر نمایشگاه ها از این مبلغ بالاتر هست و انتظاری که جامعه فرشی دارند، اين هست که در سالهای قبلی اتفاق می افتاد،آقای وزیر تخفیف بیشتری به جامعه فرشی میدادند که امسال تا الان ۲۰٪ تخفیف داده شده آن هم فقط برای زمین خالی هست.

۲-مدت زمان نمایشگاه؛ درسالهای قبل نمایشگاه فرش باتوجه به حمایتهایی که آقای وزیر و مدیریت نمایشگاه داشتند در هفت روز برگزار میشد ولي امسال شده پنج روز، این درحالیست که اکثر نمایشگاههای بین المللی در چهار روز برگزار میشود،به طور مثال نمایشگاه دموتکس که بزرگترین نمایشگاه فرش در خارج از ایران هست در چهار روز برگزار میشود.
۳- ساعت بازدید نمایشگاه؛ ساعت بازديد تمامي نمايشگاههاي بين المللي در تهران تا ساعت چهار هست،که این مشکله هرساله جامعه فرشی مي باشدو هرسال نامه ای به آقای وزیر و‌مدیریت نمایشگاه ارسال میشود و امسال هم با توجه به محدودیت هاییکه وجود دارد فعلا تا ساعت شش موافقت شده است.
۴-تبليغات نمايشگاه؛ باتوجه به وارد شدن بخش خصوصي در حوضه تبليغات شهري و صدا و سيما و عدم وجود بودجه كافي در مركز ملي فرش براي اختصاص اين هزينه ها چه در داخل ايران و چه تبليغات در خارج از ايران و عدم دعوت از تجار خارجي، و در عمل عدم حمايت دولت در اين حوضه باعث نارضايتي تمام جامعه فرشي شده است
٥-برداشتن تعهد ارزي و پيمان سپاري ارزي وبرگرداندن دلار آزاد صادركنندگان به قيمت نيما كه اين هم خواسته تمام جامعه فرشي هست،ولي ربطي به نمايشگاه ندارد
٦-رفع موانع برگشت فرشهاي ايراني در خارج از كشور، كه اين هم خواسته تمامي جامعه فرشي هست ولي ربطي به نمايشگاه ندارد.
٧-اختصاص تايمي در شبكه هاي سراسري صدا و سيما در جهت معرفي و تبادل افكار در حوضه فرش دستباف با يارانه دولتي،كه خواسته تمامي جامعه فرشي هست، ولي ربطي به نمايشگاه ندارد
وچندين مورد ديگر كه نه تنها همگي خواسته تمامي جامعه فرشي هستند،بلكه ساير صنوف مشاركت كننده هم خواستار رفع اين مشكلات هستند،تحريم نمايشگاه راه حل مناسب براي جامعه فرشي نيست، راههاي ديگر و زمانهاي بهتري بايد براي اينكار در نظر گرفت
واما چرا ما بايد با وجود اين همه مشكل و عدم حمايت دولت در نمايشگاه شركت بكنيم؛
همانطور كه ميدانيد بزرگترين رويداد جامعه فرشي.
نمايشگاه بين المللي فرش دستباف ايران هست و اين نمايشگاه متعلق به تهران نيست بلكه براي كل ايران هست،كه ما با تحريم نمايشگاه و عدم حضور در نمايشگاه، در حقيقت داريم خود زني ميكنيم، و هنرمان را از معرض نمايش و معرفي و ديده شدن و شناساندن و برندسازي حذف ميكنيم،
اينكار ما شبيه اين هست كه يك تيم ورزشي معترض هست و در المپيك و يا در جام جهاني شركت نميكند و يا يك گروه هنري در فستيوال ها شركت نميكند،
نمايشگاه ها و المپيك ها وجام هاي جهاني برگزار ميشود آنهايي متضرر ميشوند كه شركت نميكنند.
پس لطفا و خواهشا خود زني نكنيم.
جامعه ما الان در وضعيتي نيست كه خودمان خودمان رو تحريم بكنيم،كشور عزيز ما ايران هم در وضعيت تحريم هست و هم در وضعيت جنگي.

هادي ابري سردرودي، رئيس اتحاديه تابلوفرش
انتهای پیام/