عدم حمایت مسئولان از هنر/ اقتصاد هنر باید به مردم معرفی شود 

به گزارش نصر، نمایشگاه آثار حجمی و نقاشی‌خط «تجسم عشق» هفته پایانی شهریور ماه در گالری آرتمیس هتل لاله پارک برگزار شد. در این نمایشگاه، مجموعه آثار نقاشی و کالیگرافی، مجسمه های آهنی که لطافت عشق را تجسم ساخته بودند و خطوطی که روی کاغذ های چاپ سنگی ترسیم شده بودند، به فروش گذاشته شده بودند. 
«حسین اقتصادی» طراح، نقاش و مجسمه ساز متولد سال ۱۳۵۵ در مراغه است. او دانش آموخته رشته نقاشی در هنرستان میرک تبریز است و آثارش در نمایشگاه های مختلف گروهی به نمایش درآمده است. وی با همکاری موسسه خیریه پژواک و هتل لاله پارک، ۳۷ اثر هنری نقاشی خط و مجسمه خود را در هفته پایانی شهریورماه به نمایش گذاشت. 

عاشق نقاشی بودم و هستم
«نزدیک‌ ۲۸ سال است که کار هنری می کنم و عاشق کارم هستم. عشق به نقاشی و خطاطی از همان دوران ابتدایی مدرسه، با دروس آموزش هنر و خوشنویسی در من شکل گرفت. استاد نیکخوی در مراغه و استاد محسنی کرمانشاهی، استاد ممقانی و ... از اساتید بنده در تبریز بودند. بیست سال است که هنر مجسمه سازی را دنبال می کنم»

نمایشگاه تجسم عشق 
«این نمایشگاه با آثار گزینشی از مجموعه درختان سرو ایرانی، مجموعه عشق و مجموعه ضیافت برگزار شد. در طی ملاقاتی که با دکتر حسن نجفی در دفتر موسسه خیریه بیماران مبتلا به سرطان پژواک داشتیم، تصمیم گرفتم با هنرم از این بیماران حمایت کنم.»
 

معرفی مجموعه های این نمایشگاه 
«مجموعه ضیافت»شامل کاغذ های چاپ سنگی ای هستند که نقاشی خط با خوشنویسی خط ثلث و تصویر سازی بر روی آنها اجرا شده. کتاب چاپ سنگی را قبلا به عنوان یادگاری تاریخی داشتم و ایده این نقاشی ها متعلق به خود بنده است. قبلا از این مجموعه سه نمایشگاه، دو تا تهران و یکی در گالری نارنج شیراز برگزار کردیم. همچنین کارهای حجمی، تصویر سازی شده اند و در مجسمه های کالیگرافی، تعدادی از خطوط بر اساس فرم، با چوب و آهن بر روی پایه ساخته شده اند. 
وی در خصوص کارایی این مجسمه ها در ابعاد بزرگ تر و متناسب با المان شهری، اذعان داشت: المان های شهری در تبریز معمولا موقتی هستند ولی با این ایده های مجسمه، چند مجسمه شهری دائمی می توانیم ارائه دهیم. چنان که از مجموعه «درختان سرو ایرانی» نزدیک پنج اثر در تبریز اجرا شده. از موتیف و دستبافته های فرشی بنده هم در سطح شهر کار و اجرا شده است.»

استقبال از نمایشگاه 
«استقبال از جانب مدعوین موسسه پژواک بالا بود. معتقدم چون برای مردم اقتصاد هنر تعریف نشده، هنوز نتوانسته اند جایگاهی در محل کار، منزل و زندگی خود برای هنر باز کنند به همین دلیل استقبال ها جنبه اقتصادی کمی داشته و خرید و فروش محدودی اتفاق می افتد. در کلان شهرهایی چون تهران، خرید و فروش در جریان است و این به نفع هنرمند است تا سطح خود را روز افزون ارتقا دهد.»
ودیعه هنرمند برای مردم، اثر هنری اش است. «علم بر این که هنرمند با هنر خود به خانه و دل مردم راه میابد، می تواند دیدگاه آنها را تغییر دهد. همچنین خرید اثر هنری به نوعی اندوخته اقتصادی و سرمایه گذاری محسوب می شود. جریان هنر در دنیا خیلی سرعت دارد ولی در تبریز همچنان مهجور است. معتقدم هنرمند، پیامبر زمانه اش است و  دغدغه ها و جریانات زمانه اش را در قالب اثر هنری خلق می کند. جای افسوس دارد که در تبریز، آثار هنری خلق شوند ولی نادیده انگاشته شوند.»

اقتصاد هنر باید به مردم معرفی شود 
«ما در اسم و عنوان، شهر هنرپروریم ولی در واقعیت نه برخورد مسئولین با هنرمند صحیح است و نه جایگاه هنرمند مشخص است. هنرمند حرفه ای با تشویق خشک و خالی به جایی نمیرسد؛ نیاز است متخصصینی حضور یابند و کارشناسانه آثار را بنگرند. اقتصاد هنر باید با تغییر و تعلیم دیدگاه مردم ارتقا یابد و این ابتدا به نگرش تخصصی مدیران به این حوزه وابسته است.»

عدم حمایت مسئولین از هنر در تاریخ ثبت می شود
«هنرمند معاصر تبریز که متاثر از تاریخ شهر اش است، در تاریخ هنری این شهر ماندگار خواهد بود. تاریخ قضاوت خواهد کرد که کدام هنرمند در دوران کدام مسئول شهری می زیسته و نادیده انگاشته شده است. تاریخ را هنرمندان یک شهر از موزیسین و نقاش و خطاط و... ثبت می کنند. خداوند همواره حامی ماست ولی حمایت مسئولین برای پیشرفت هنر نیاز است.»
 

انتهای پیام/