قصه تلویزیون ما

دلیل مهم این که هنوز این شبکه پیوند ارگانیکی با جامعه و زیست بوم خود ندارد. سیاست کنترل صدا و سیما چنان است که این شبکه در برزخ نمایندگی دستورات و تنبیهات تهران و نیازهای مردم منطقه قرار دارد. 
 شبکه سهند نمی تواند از منابع عظیم انسانی سازمانی و برون سازمانی برای انعکاس مطالبات و دردهای مردم آذربایجان بهره گیرد، چون اصلا چنین ماموریت و اجازه ای ندارد. مثلا تلویزیون تبریز هنوز جرات پرداختن عمیق به فاجعه زیست محیطی دریاچه اورمیه را نداشته و حتی گاها در توجیه این بحران بر می آید. حداکثر جواز مدیران شبکه، تهیه برخی مستندها از طبیعت و یا مناطق تاریخی منطقه و برنامه های کلیشه‌ای طنز می باشد.
 مدیران محافظه کار شبکه سهند و دیگر شبکه های استانی در آذربایجان، گرفتار دو گفتمان رسمی و مردمی در خصوص هویت فرهنگی منطقه هستند. دو گفتمانی که در تعریف بنيانهای هویتی مردم آذربایجان شکاف عمیقی با هم دارند. مثلا این تلویزیون در دو دهه گذشته قادر به برگزاری برخی جلسات علمی در خصوص مسائل مبتلابه رسانه ها و فضای عمومی استان مانند زیرساخت‌ها، زبان مادری، تاریخ و موسیقی آذربایجان نمی باشد. چون اجازه ورود به چنین مسائلی را ندارد.
 شبکه استانی به غیر از موارد خاص، قادر به برقراری ارتباط با بخش زیادی از اهل هنر، ادبیات و محافل مستقل‌ تاریخنگاری آذربایجان برای تولید برنامه‌های بومی ندارد و لذا اکثریت برنامه های آن پخش تکراری فیلمها، سريالها و حتی برنامه های مستند صدا و سیمای مرکز می باشد. 
در حوزه مسائل سیاسی و اجتماعی مانند انتخابات و حتی بررسی وضعیت زیرساخت‌های اقتصادی استان، شبکه سهند نه تنها ماموریتی در آگاهی بخشي و پویایی عرصه سیاست ندارد، بلکه مانند تهران، فقط نمایندگی تفکرات طیف توجیه گر و اقلیت سياسی را ایفا می کند. 
۶. نهایت این که در جهانی که تمام مرزهای جغرافیایی در حال فرو ریختن است و مردم منطقه قادر به دسترسی و استفاده از صدها شبکه تلویزیونی مورد علاقه خود هستند، پلاتفرم تنگ‌نظرانه، سخت‌گیرانه و محدودیتهای اعمالی غیرقابل فهم تهران، مدیران و کارشناسان شبکه سهند را در وضعیت بسیار متعارض و متناقضی قرار داده است که نتیجه آن گسست عاطفی و اجتماعی اکثریت مردم آذربایجان با این تلویزیون محلی میباشد.

میرقاسم بنی هاشمی
انتهای پیام/